Θάνος Παπαδόπουλος

Υπεύθυνες γι΄ αυτή την κατάσταση και κατάληξη είναι οι περισσότερες (9 στις 10) ελληνικές κυβερνήσεις, συνεπικουρούμενες από την Τοπική Αυτοδιοίκηση (δημάρχους και κοινοτάρχες παλιότερα, δημάρχους και περιφερειάρχες σήμερα, με τα συμβούλιά τους. Επίσης μεγάλη ευθύνη φέρει κι ο κρατικός συντεχνιακός συνδικαλισμός, ο οποίος αναπτύχθηκε με δυο βασικά αιτήματα: α) αυξήσεις σε μισθούς κι επιδόματα και β) νέες προσλήψεις για να γιγαντωθεί κι άλλο ο γαργαντούας!

Κεφάλι, καθοδήγηση του κράτους είναι η κυβέρνηση και το υπουργικό συμβούλιο που χαράζουν το πλαίσιο και τις κατευθύνσεις στις οποίες θα κινηθούν οι οργανισμοί, οι επιχειρήσεις και οι πολίτες. Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου τα υπουργεία, τα υφυπουργεία, οι γενικές και οι ειδικές γραμματείες άρχισαν να αυξάνονται και να πληθύνονται και ν΄ αλλάζουν όνομα, προκαλώντας σύγχυση κι αποπροσανατολισμό στους πολίτες. Η αύξηση του αριθμού των υπουργών, υφυπουργών, γενικών και ειδικών γραμματέων εξυπηρετούσε μόνο τα κομματικά στελέχη, τα κομματόσκυλα και τους κολλητούς τους. Όσο για την αλλαγή των ονομάτων των υπουργείων που μπέρδευαν ακόμη και τους ίδιους τους υπουργούς και προκαλούσαν συγκρούσεις κι αδράνεια στην κυβέρνηση, υπακούει σε μια …μαγική αντίληψη του κόσμου που θεωρεί ότι τα ονόματα καθορίζουν και την ουσία των…πραγμάτων! Κι ότι αν τους αλλάξεις όνομα θ΄αλλάξει αυτόματα και η αξία και η λειτουργία τους. Πρόκειται για νηπιακή και πρωτόγονη αντίληψη του κόσμου. Είναι προφανές ότι ο Πολάκης δεν είναι ο μόνος πρωτόγονος στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. 

Σήμερα έχουμε φτάσει να έχουμε καμία πενηνταριά υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς (απ΄ αυτούς έχουμε 12) και υφυπουργούς και άπειρους γενικούς και ειδικούς γραμματείς και σύμβουλους, που έχουν ελάχιστη σχέση με τις αρμοδιότητες που τους έχουν αναθέσει! Διορίστηκαν μάλλον επειδή είχαν κολλήσει πολλές αφίσες ή επειδή ήταν κολλητοί (φίλοι, συγγενείς κι ερωμένες των μελών της κυβέρνησης του δεκαπενταμελούς.

Σ' αυτή την ιστορία του ανατολικού κράτους που αφηγούμαι (ένα είδος ορθόδοξης δημοκρατίας κατά τα πρότυπα της ισλαμικής δημοκρατίας) δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι περισσότεροι δήμαρχοι, περιφερειάρχες και σύμβουλοι είναι χειρότεροι σε αυταπάτες, κουτοπονηριά και βλακεία από τους υπουργούς. Κοντεύει μισός αιώνας (42 χρόνια για την ακρίβεια) από τη Μεταπολίτευση κι ακόμη δεν κατάφεραν να λύσουν τα προβλήματα της διαχείρισης απορριμμάτων και λυμάτων και της αποχέτευσης. Μερικοί δεν έχουν λύσει ούτε το πρόβλημα της ….ύδρευσης!

Δεν είναι, εξάλλου, τυχαίο ότι οι Δήμοι της Ελλάδας είναι πρωταθλητές στη διαφθορά. Οι πολεοδομίες και οι δημοτικές επιχειρήσεις, στις οποίες οι υπάλληλοι προσλαμβάνονταν και προσλαμβάνονται με ρουσφέτια, είχαν τα περισσότερα σκάνδαλα. Ορισμένοι δήμαρχοι μάλιστα, όπως και υπουργοί - πολύ λιγότεροι απ' όσους έπρεπε -  κατέληξαν στη φυλακή!

Υπάρχουν λύσεις γι' αυτά τα προβλήματα; θα ρωτήσετε.

Μάλλον όχι, αν δεν αλλάξει η εθνική λαϊκή κουλτούρα που θεωρεί έξυπνο και καπάτσο όποιον κάνει τις «δουλειές» του με δανεικά, ελπίζοντας στο τέλος να πληρώσουν οι "άλλοι" τις σπατάλες για ψηφοθηρία και διαφθορά και όχι οι δημότες ή οι πολίτες των Δήμων ή του κράτους όπου έγιναν οι διορισμοί, οι επιχορηγήσεις και οι πλακοστρώσεις των πλατειών! Υπάρχουν ωστόσο μέτρα που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη λειτουργία των κυβερνήσεων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Όσον αφορά την κυβέρνηση (ως θεσμό) μια λύση θα ήταν να οριστεί ο αριθμός των υπουργείων και υφυπουργείων και να καθοριστούν τα ονόματά τους στο Σύνταγμα. Έτσι δεν θα μπορούν ν' αλλάξουν χωρίς συνταγματική αναθεώρηση. Να οριστεί λ.χ. ότι θα υπάρχουν 12-15 υπουργεία και άλλα 20-22 υφυπουργεία με τα ονόματά τους σταθερά. Για έκτακτες ανάγκες και περιστάσεις θα μπορεί η κυβέρνηση να ορίζει 1-2 αναπληρωτές υπουργούς ή 2-3 υφυπουργούς, για ορισμένο έργο ή χρόνο που θα καταργούνται αυτομάτως μόλις τελειώσει το έργο ή ο χρόνος τους και σε κάθε περίπτωση όταν τελειώσει τη θητεία της η κυβέρνηση. Κάτι ανάλογο θα ισχύει και για τις γενικές και ειδικές γραμματείες. Έτσι οι κυβερνήσεις θα έχουν και μια προσωρινή αποθήκη ρουσφετιών, επειδή ελληνική κυβέρνηση  χωρίς διορισμούς με ρουσφέτι δεν υπάρχει!

Όσον αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση - Δήμους και Περιφέρειες - ίσως η μόνη λύση για τα οικονομικά τους αλλά και την αυτοτέλειά τους είναι να τους εκχωρηθεί ο ΕΝΦΙΑ που θα καλύπτει τόσο τα λειτουργικά έξοδα όσο και τις επενδύσεις. Από την άλλη πρέπει να τους απαγορευτεί δια ροπάλου ο δανεισμός, με ή χωρίς την εγγύηση του κράτους, όπως και η ενίσχυσή τους από τον προϋπολογισμό. Για έκτακτες περιπτώσεις και καταστροφές θα επιτρέπεται ο δανεισμός τους ύστερα από αίτησή τους και την έγκριση του αιτήματος από την Περιφέρεια και την κεντρική κυβέρνηση. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες θα έχουν υποχρεωτικά ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και η εκτέλεσή τους θα ελέγχεται μήνα με τον μήνα από τμήματα του Ελεγκτικού Συνεδρίου…

Οι Κυβερνήσεις πρέπει να σταματήσουν να δημιουργούν υπουργεία, υφυπουργεία, γενικές και ειδικές γραμματείες και να τους αλλάζουν ονόματα για λόγους προπαγάνδας ή για να δείξουν τις καλές προθέσεις που δεν έχουν. Δεν μας ξεγελά έτσι η κουτοπόνηρη φύση τους!...
* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας