Δέκα λόγοι για να κριθούν από τα πεπραγμένα
tziovaras_grigoris

Γρηγόρης Τζιοβάρας

Δέκα λόγοι για να κριθούν από τα πεπραγμένα

Γράφηκαν πολλά και ειπώθηκαν περισσότερα για τη δεύτερη επέτειο από την άνοδο στην εξουσία της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.

Στις απολογιστικές αναλύσεις που έγιναν με αυτή την αφορμή, ήταν αρκετοί εκείνοι που εστίασαν την κριτική τους στις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των κυβερνώντων, οι οποίοι δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι πριν να ανέλθουν στην εξουσία είχαν υποσχεθεί τα πάντα στους πάντες. 

Παρόλο, όμως, που διεκδικούν παγκόσμιο ρεκόρ αθέτησης, αφού δύσκολα μπορεί να βρεθεί άλλη κυβέρνηση που να έχει διαψεύσει τόσες φρούδες ελπίδες που καλλιέργησαν  ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του, έχω την εντύπωση ότι πλέον δεν είναι τα υπεσχημένα με βάση τα οποία πρέπει να τοποθετείται κανείς απέναντι σε αυτό το μάλλον μοναδικό φαινόμενο που συνιστά το πολιτικό συνονθύλευμα που έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας τους τελευταίους 24 μήνες.

Είναι πάμπολλοι οι λόγοι για τους οποίους τα κυβερνητικά πεπραγμένα αποκτούν αυξημένη σημασία έναντι των υπεσχημένων. Ο κατάλογος που ο καθένας –είτε τους πίστεψε, είτε όχι- θα μπορούσε να συμπληρώσει, με βάση τις προσωπικές του εμπειρίες, είναι μάλλον ατελείωτος. Γι΄ αυτό, ενδεικτικά και μόνον ο δεκάλογος που ακολουθεί δίνει ίσως ένα συγκριτικό μέτρο των πραγμάτων: 

Κλείσιμο
*Κρίνονται, πρώτα από όλα, οι σημερινοί κυβερνώντες για την εκτός ορίων διαστροφή της πραγματικότητας στην οποία διακρίνονται, χρησιμοποιώντας μεθόδους προπαγάνδας που οποιοσδήποτε άνθρωπος με στοιχειώδη αυτοσεβασμό θα απέφευγε μπροστά στον κίνδυνο ότι γίνεται καταγέλαστος. Πως αλλιώς μπορεί μπορεί, για παράδειγμα, να αντιμετωπιστούν τα όσα ισχυρίζεται ο τέως υπουργός Εργασίας ότι δεν περικόπηκαν οι συντάξεις επί των ημερών του ή ότι οι φτωχότεροι συνταξιούχοι έχασαν το ΕΚΑΣ επειδή το είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενοι;

*Αξιολογούνται, κατά δεύτερον, για τις ασταμάτητες αυταπάτες που εξακολουθούν να καλλιεργούν, επιχειρώντας να πείσουν –ποιόν άραγε;- πως τάχατες επί των ημερών τους «άλλαξε η Ευρώπη και η υφήλιος όλη».

Η αλήθεια είναι όντως ότι η Ευρώπη και ο κόσμος άλλαξαν αυτά τα δύο χρόνια. Μόνον, όμως, που οι αλλαγές οι οποίες επήλθαν είναι στον αντίποδα όσων διακηρύσσουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, εξαιρουμένης ίσως της ταύτισης του προέδρου των ΑΝΕΛ με τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο. Εκτός και αν στους σχεδιασμούς τους ήταν να προκληθεί η επέλαση της ξενοφοβικής Ακροδεξιάς που βλέπουμε να εκτυλίσσεται αυτή την περίοδο ενδεδυμένη τον μανδύα της δήθεν αντισυστημικότητας.

*Ελέγχονται, τρίτον, για την αναξιοκρατία την οποία εγκαθιδρύουν σε όλο το εύρος της δημόσιας ζωής. Η δικαιολογία ότι δεν είναι αυτοί που εφηύραν την οικογενειοκρατία, τον νεποτισμό και την κομματοκρατία, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για το βόλεμα σε παχυλά αμειβόμενες θέσεις τόσο πολλών ανεπάγγελτων που μέχρι πρότινος κουνούσαν το δάκτυλο σε όσους πάσχιζαν για να στήσουν μια επιχείρηση ή να βγάλουν ένα αξιοπρεπές μεροκάματο καταφεύγοντας σε ιδεοληπτικού τύπου στερεότυπα ότι «η καριέρα είναι χολέρα».

*Εγκαλούνται, τέταρτον, για την χωρίς προηγούμενο σε περίοδο δημοκρατικής ομαλότητας στοχοποίηση όλων όσοι δεν υποτάσσονται στην εξουσία και δεν λιβανίζουν τους κατόχους της. Το ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας υπό το οποίο έχουν θέσει ορισμένους ομίλους ενημέρωσης, όπως και τα άθλια non paper που αφειδώς εκδίδουν οι πολυποίκιλοι σκοτεινοί μηχανισμοί προπαγάνδας κάθε φορά που δεν τους βολεύει κάτι που δημοσιεύεται, θα μείνουν στην Ιστορία ως ανεξίτηλη κηλίδα στο πρόσωπο όσων τα εμπνεύστηκαν και όσων τα εφαρμόζουν.  

*Απαιτείται, πέμπτον, να δώσουν λόγο για την ασυγχώρητη υποτακτικότητα που επιδεικνύουν προκειμένου να διατηρήσουν τις καρέκλες της εξουσίας. Ενώ παριστάνουν τους δήθεν ανένδοτους υπερασπιστές των εθνικών συμφερόντων, στην πράξη αποδέχονται όχι μόνον όλα τις απαιτήσεις που είχαν οι δανειστές από τους προηγούμενους (περικοπές εισοδημάτων, ιδιωτικοποιήσεις, κ.ο.κ.) αλλά και πολύ περισσότερα: από τους «κόφτες» έως το ελεγχόμενο από το εξωτερικό Υπερταμείο για τη δημόσια περιουσία που καμία άλλη κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να συνομολογήσει.

 *Ομοίως, χρειάζεται, έκτον, να λογοδοτήσουν  για την με κάθε μέσο κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος για να υπηρετηθούν  κομματικές σκοπιμότητες. Είτε αφορούν «μικρά» ζητήματα, όπως η μονιμοποίηση συμβασιούχων στο Δημόσιο που διακηρύσσεται παρόλο που απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά, είτε πρόκειται για τα μείζονα, όπως η δρομολόγηση –με μορφή κομματικής φιέστας- των διαδικασιών αναθεώρησης του ίδιου του καταστατικού της Ελληνικής Πολιτείας, οι κομματικές σκοπιμότητες τίθενται υπεράνω του γράμματος και του πνεύματος του Συντάγματος.       

 *Είναι, έβδομον, καιρός να απολογηθούν για την καταρράκωση των θεσμών με τις απροσχημάτιστες παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, ώστε να είναι ελεγχόμενη, να κινείται επιλεκτικά και να απονέμεται κατά τη βούληση των κυβερνώντων. Οι απόπειρες παράκαμψης ή ποδηγέτησης των ανεξάρτητων αρχών, μέσω κομματικών εγκάθετων, όπως και η προαναγγελία διώξεων από κυβερνητικούς αξιωματούχους ή κυβερνητικά «παπαγαλάκια» κατά όσων ενοχλούν την εξουσία είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. 

*Δεν δικαιολογούνται, όγδοον, η αλαζονεία και η έπαρση της εξουσίας που έχει καταλάβει πρόσωπα τα οποία επί δεκαετίες ήταν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής και στο οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιστρέψουν. Όχι μόνον διότι, ούτως ή άλλως, καμία εξουσία δεν απεδείχθη αιώνια. Αλλά, πολύ περισσότερο, επειδή αυτό προοιωνίζεται η ταχεία φθορά την οποία υφίσταται η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που είναι η πρώτη ιστορικά που υπολείπεται δημοσκοπικά σε τόσο ευρεία κλίμακα.  
 
*Εξίσου αδικαιολόγητη είναι, ένατον, η εμφυλιοπολεμικού τύπου εχθροπάθεια κατά των πολιτικών αντιπάλων τους που συστηματικά προωθούν. Με κατασκευασμένες αντιπαραθέσεις, ανοίκειους χαρακτηρισμούς και συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα. Το μισαλλόδοξο σύνθημα «ο μη ων μεθ΄ ημών καθ΄ ημών έστι», που αποπνέει σχεδόν κάθε κυβερνητική ενέργεια, αποτελεί τη βασική τροχοπέδη που εμποδίζει όχι μόνον την αναγκαία συναίνεση, αλλά ακόμη και τη στοιχειώδη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων.
    
*Δεν θα μπορέσουν, δέκατον, για όλα αυτά να αποφύγουν τη Νέμεση που αργά ή γρήγορα θα αποδοθεί για την Ύβρη που συνιστά η πολυεπίπεδη κατάπτωσης των πολιτικών ηθών που βιώνουμε τα δύο τελευταία χρόνια. Ο κυνισμός, ο απροσμέτρητος αμοραλισμός και η παντελής έλλειψη πολιτικής ευθιξίας, που χαρακτηρίζει σχεδόν το σύνολο όσων στελεχώνουν την τωρινή εξουσία, δεν μπορεί παρά να βρουν απέναντί τους τη λαϊκή ετυμηγορία.
Ο καιρός γαρ εγγύς…

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ