Γιάννης Αντύπας

Μια πρώτη παρατήρηση, εκτός σειράς λεπτομερειών, είναι ότι ούτε και όσοι λένε πως τα έχουν καλά με τον εαυτό τους έχουν πετύχει και πολλά πράγματα. Το ζούμε και με τον ίδιο πρωθυπουργό.

Επίσης, άνθρωποι με διεγνωσμένες διαταραχές, εθισμούς και αναπηρίες έσωσαν στο παρελθόν τον πλανήτη. Όποιος δεν κατάλαβε ας διαβάσει την ιστορία του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Πάμε στις λεπτομέρειες. Ο πρωθυπουργός μιλούσε για εκείνους που κουνούν το δάχτυλο στον ελληνικό λαό και, αφού ξεροκατάπιε, συνέδεσε τη συμπεριφορά τους με τα Χριστούγεννα και την κατάσταση της ψυχής τους.

Η πρώτη λεπτομέρεια- παρατήρηση είναι πως ο πρωθυπουργός ξεροκατάπιε όπως όταν λέγαμε ποίημα στο δημοτικό. Συμπέρασμα: Είχε προετοιμάσει τη δήλωση. Δεν του ξέφυγε. Δεν έτυχε, πέτυχε. Το είπε το ποίημα.

Δεύτερη λεπτομέρεια- παρατήρηση είναι ότι ο πρωθυπουργός, ως άθεος που είναι, θα χρησιμοποίησε λογικά την ψυχή με την ιατρική- επιστημονική εκδοχή και όχι την θρησκευτική.

Διέγνωσε, λοιπόν, παρότι μη ειδικός, ψυχική ασθένεια σε κάποιους από τους συνομιλητές του. Εγώ δέχομαι ότι δεν εννοούσε τον Σόιμπλε.

Το πρόβλημα είναι ότι έφθασε και ένα βήμα από την επιβολή περιοριστικών μέτρων! Δεν μπορούν να λύσουν προβλήματα, είπε. Δηλαδή; Δεν θα πρέπει να ασχολούνται με την πολιτική; Να μην έχουν ούτε δικαίωμα ψήφου; Να τους κλείσουμε σε άσυλο; Ή να τους κάνουμε λοβοτομή, όπως έκαναν στα σκοτεινά χρόνια της ψυχιατρικής;

Και ποιος θα το αποφασίζει; Ο εκάστοτε πρωθυπουργός; Ο Αλέξης Τσίπρας που δήλωσε μηχανικός στον Πανάγιο Τάφο και εμφανίστηκε ως γιατρός στην Αθήνα;

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: Βλακείες, που είπε και ο Νίκος Βούτσης (για να απαντήσει στον Σόιμπλε, ο πρόεδρος της Βουλής δεν το διέψευσε). Βλακείες επικίνδυνες, όμως, καθότι ρατσιστικές και αποκαλυπτικές μιας διάθεσης ολοκληρωτισμού που επικρατεί στο περιβάλλον του πρωθυπουργού.

Και επισημαίνω το περιβάλλον γιατί ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να θεωρεί πλεονέκτημα το ότι τελείωσε το δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά έχει μαζέψει δίπλα του παιδιά με μεταπτυχιακά στο εξωτερικό. Άρα, οι γκάφες τους δεν είναι θέμα μόρφωσης. Δεν προκύπτει άγνοια.

Μπορεί, ίσως, να είναι αποτέλεσμα της δικής τους ψυχικής ανικανότητας να δελιξουν ανοχή στο άλλο. Θα τους τελειώσουμε, είχε πει προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας. Ή στο πλαίσιο μιας κάποιας διαδικασίας αυθυποβολής για να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα που κάνουν οι ίδιοι στους Έλληνες.

Εκτός κι αν ισχύει το τρίτο και χειρότερο σενάριο: να μην αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των πράξεών τους.  Οπότε θα περνούσαμε στη σφαίρα της εγκληματολογίας. Προσωπικά επιλέγω μια πιο απλή εξήγηση: Τις επιπτώσεις της εξουσίας στα πρόσωπα που την ασκούν.  Ειδικά σε προσωπικότητες που δεν έχουν δοκιμαστεί στα δύσκολα, πριν από την εμπειρία τους πίσω από τις μεγάλες πόρτες.

Και θα απαντήσω στο πρωθυπουργό με την καλοσύνη που δίδαξε ο Χριστός, το πνεύμα του οποίου επικαλέστηκε: Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι.