Τάσος Καραμήτσος

Αν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στο χρονοδιάγραμμα των μέτρων που ελήφθησαν, με την εφαρμογή τους να έχει αρχίσει ουσιαστικά από το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης και μετά -κάπου εκεί κοντά στο Πάσχα-, θα αντιληφθεί το εξής: ότι όποιος ή όποιοι το σκέφτηκαν και «άνοιξαν» τα μέτρα σε διάστημα έτους, απλά εγκλημάτησαν πολιτικά απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό, δηλαδή στην κυβέρνηση και φυσικά στον Τσίπρα.

Μία κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων είναι αναγκασμένη να πάρει μέτρα και μάλιστα πάρα πολύ βαριά όπως αυτή (τα οποία κατέληξαν έτσι όπως κατέληξαν μετά τους απίστευτους χειρισμούς Βαρουφάκη) κάνει έναν στοιχειώδη πολιτικό σχεδιασμό. Αν έχεις μπροστά σου, ας πούμε, γύρω στους πέντε με έξι μήνες διακυβέρνησης, τότε το μόνο που κοιτάς είναι να τα φορτώσεις όλα στον επόμενο πρωθυπουργό, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ελα, όμως, που η χαώδης διαφορά βρίσκεται στο ότι η κυβέρνηση έσπειρε τα άγρια μέτρα του τρίτου μνημονίου κατά τέτοιον τρόπο ώστε όχι μόνο να μη γλυκάνει, αλλά να εξαγριώσει ακόμα και τον τελευταίο Ελληνα πολίτη τη χρονική περίοδο που ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα τα λουζόταν η ίδια... Μιλάμε για μνημειώδη ερασιτεχνικό πολιτικό χειρισμό που δεν γνωρίζει κανείς αν τον έκανε ο ίδιος ο Τσίπρας ή διάφοροι αρχιψεύτες υπουργοί που του έλεγαν... «δεν παίρνουμε σκληρά μέτρα», «δεν μειώνουμε συντάξεις» και άλλα πολλά.

Δείτε, λοιπόν, τι συμβαίνει και γιατί κάθε μήνα η δημοτικότητα της κυβέρνησης πέφτει και θα συνεχίσει να πέφτει ραγδαία. Κάθε πρώτη του μηνός (ή σχεδόν έτσι) οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μισθωτοί, οι αγρότες βλέπουν στην τσέπη τους και μια νέα μείωση, ένα κακό μαντάτο. Τον ένα μήνα έρχεται η λυπητερή σε μια κατηγορία πολιτών, τον άλλο σε κάποια άλλη, και πάει λέγοντας. Το λυπηρό στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτό το κακό θα συνεχιστεί, σύμφωνα με εκείνους που έχουν μελετήσει τα μέτρα του τρίτου μνημονίου, τουλάχιστον μέχρι την άνοιξη.

Από το νέο έτος η κοινωνία έχει να αναμένει: νέα μείωση στο ΕΚΑΣ, περί τα 300 εκατ. ευρώ, διπλάσια από την πρώτη που έγινε φέτος, αυξήσεις φόρων σε ποτά (ακόμα και στο απλό κρασάκι), τσιγάρα και βενζίνη, νέους αυξημένους συντελεστές φορολόγησης στους ελεύθερους επαγγελματίες (γιατρούς, δικηγόρους κ.ά.) που θα φτάσουν τις κρατήσεις σε εισφορές και φόρους στο 75% του δηλωθέντος εισοδήματός τους (σιγά μην τα δηλώσουν!), νέος γύρος αυξήσεων σε φόρους και εισφορές που αφορούν τους αγρότες και φυσικά κανονική εκκίνηση των πλειστηριασμών κόκκινων δανείων.


Προσοχή, αυτά τα μέτρα δεν είναι καθόλου νέα, ούτε θα συζητηθούν στη Βουλή ή με την τρόικα: πολύ απλά είναι αυτά που απομένουν από το τρίτο μνημόνιο. Εχουν ήδη ψηφιστεί και το μόνο που απομένει είναι η σταδιακή εφαρμογή τους. Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα βρίσκεται στο 15%, στο 18% ή στο 20% του εκλογικού σώματος, μετά από έξι μήνες δεν μπορεί παρά να παρουσιάσει πολύ πιο χαμηλά ποσοστά. Πόσο ακριβώς ουδείς γνωρίζει, μπορεί μετά από ένα χρόνο να καταλήξει μέχρι και σε μονοψήφιο νούμερο, όμως κάτι τέτοιο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία παρά μονάχα για την επόμενη μέρα του κόμματος, κάτι που δεν αφορά και τόσο την ελληνική κοινωνία. Αρα, λοιπόν, όποιος «άπλωσε» τον εφιάλτη σε περίοδο μηνών και όχι ημερών όπως έπρεπε πολιτικά, έκανε τεράστιο λάθος, το οποίο θα το βρίσκει κάθε μέρα μπροστά της η κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή. Οι περικοπές συντάξεων δεν προσωποποιούνται στον Κατρούγκαλο, αλλά σε όλους.


Το πολιτικό ερώτημα για το αν γυρνάει το κλίμα για την κυβέρνηση και πώς γίνεται αυτό με τις συνθήκες που διαμορφώνονται κάθε μέρα απομένει να το απαντήσει από μόνος του ο καθένας που ξέρει να σκέφτεται.