Τάσος Καραμήτσος

Υπάρχουν πολλές ελληνικές παροιμίες για να περιγραφεί μια κατάσταση όπως αυτή που πρόκειται να πάθει η κυβέρνηση με τις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής. Μια ήπια είναι αυτή που λέει ότι «το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται». Αναφέρομαι στην υπόθεση της κατάθεσης του πορίσματος της Τράπεζας Αττικής, το οποίο καταρτίστηκε από τους εμπειρότατους ελεγκτές της Τραπέζης της Ελλάδος και από αυτούς του SSM και εκεί περιγράφεται με όρους τεχνικούς, τραπεζικούς και νομικούς όλη η οικονομική κατάσταση του πιστωτικού ιδρύματος τα τελευταία χρόνια.

Δεν γνωρίζω το ακριβές περιεχόμενό του, αλλά ακούγονται πολλά. Σίγουρα όμως οι μόνοι που δεν είναι ειδικοί να το κρίνουν, να το εκτιμήσουν και να αποφασίσουν αν έγιναν ή δεν έγιναν παρανομίες, παρατυπίες ή ό,τι άλλο είναι οι βουλευτές.

Με όλο τον σεβασμό στη δουλειά και την προσωπικότητα κάθε βουλευτή, θεωρώ απλά -απλούστατα- ότι, αν δεν είναι γνώστης τραπεζικών και χρηματοοικονομικών ή οικονομικός εισαγγελέας με εξειδικευμένες γνώσεις και αρωγή ειδικών παραγόντων, δεν μπορεί να καταλήξει σε κανένα σοβαρό συμπέρασμα.

Εδώ όμως ο ΣΥΡΙΖΑ με τις επιτροπές για τα δάνεια στη Βουλή δεν επεδίωξε να γίνει δουλειά αλλά σόου. Και μεταξύ μας, δεν θα μπορούσαν και οι βουλευτές να το κάνουν γιατί δεν ξέρουν, όπως, για να είμαστε ειλικρινείς, πολλές φορές και οι δημοσιογράφοι γράφουμε ό,τι να ’ναι. Ψέματα;

Θα αρχίσουμε τώρα, λοιπόν, να λέμε «γιατί πήρε ο τάδε στην Τράπεζα Αττικής ένα δάνειο με επιτόκιο 2%, ενώ ο δείνα με 4% και γιατί η εξασφάλιση του Χ δεν είναι σοβαρή σε σχέση με τον Ψ που έδωσε μετρητά»...

Θα γίνουμε όλοι τραπεζικοί και οικονομικοί εισαγγελείς για δέκα ημέρες, όπως γίνανε για τα δάνεια του Τύπου και των καναλιών βουλευτές και δημοσιογράφοι. Φτάσανε να ρωτάνε στη Βουλή έναν επιχειρηματία «γιατί κρατάς το κανάλι ανοιχτό αφού μπαίνεις μέσα;» και σε επιτροπή ελέγχου δανείων έναν εκδότη «γιατί πήρες δάνειο;» λες και είναι παράνομο. Μέσα στη λογική του παραλόγου ακούγονται και θα ακουστούν τα πάντα.

Η κοινή παγκόσμια πρακτική, που λέει ότι ένα πιστωτικό ίδρυμα δανείζει με κέρδος τα επιτόκια και αυτή είναι η δουλειά του, έγινε στα μάτια του κόσμου ποινικώς κολάσιμη πράξη. Και μάλιστα είναι ποινικώς κολάσιμη ενέργεια ακόμα και όταν κάποιος αποπληρώνει τον δανεισμό του κανονικά και η τράπεζα βγάζει κέρδος.

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να δώσει αίμα και θέαμα στην κοινή γνώμη καθιστώντας ένα απέραντο δικαστήριο όλη την Ελλάδα σε αντιστάθμισμα του τρίτου σκληρού μνημονίου. «Δεν είσαι με εμάς, δεν μας υποστηρίζεις ή δεν μας ανέχεσαι, άρα είσαι απατεώνας και μήπως πας και μέσα» είναι το σλόγκαν (ή σχεδόν έτσι έστω καθ’ υπερβολήν). «Και αν δεν πας μέσα, μήπως σε πνίξουμε στα δάνεια ή σε κατασυκοφαντήσουμε να βγεις από τη μέση ως ενοχλητικός»...
Αυτή τη μέθοδο δεν είναι πρώτη φορά που την ακολουθεί πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα, σιγά και να μην είναι. Και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. επί Μητσοτάκη το έκαναν κατά κόρον, αλλά ίσως όχι τόσο εμφανώς όσο οι σημερινοί. Αυτοί το κάνουν αλά λατίνα.

Πάντα, όμως, γυρίζει μπούμερανγκ σε όποιον το κάνει. Μαχαίρι δίνεις, μαχαίρι θα πάρεις πίσω.
Γι’ αυτό ακόμα και τώρα ας πρυτανεύσει η λογική, αφού θέλει ο Τσίπρας να κυβερνήσει μέχρι τέλους, και ας σταματήσουν τα... φονικά. Γιατί ενίοτε μπορεί κάποιος να σου αρπάξει το πιστόλι και να σε πυροβολήσει πρώτος.