Δημήτρης Παγαδάκης

Πόσο,  μάλλον,  που με την συναίνεση τους στη “λαθραία” αυτή ρύθμιση τρομοκράτησαν εξωτικά νησιά και λοιπούς “συνεργάσιμους” φορολογικούς παραδείσους με την ενδεχόμενη εξαγωγή στους παρθένους τόπους τους του ταξικού πολέμου που δρομολογεί εγχωρίως η  κυβέρνηση της πρωτοδεύτερης φοράς Αριστερά. Γεγονός που θα ισοδυναμούσε  με εισαγωγή τοξικού απορρυπαντικού στα αξιόπιστα πλυντήρια τους. 

Παρότι, όμως,  οι τυραννισμένοι ντόπιοι νυν και πρώην πολιτικοί παράγοντες έχασαν την ευκαιρία μαζικής ίδρυσης παράκτιων εταιριών, κάποιοι εξ' αυτών κρίνεται πως ήδη ευνοήθηκαν από τη δημοσίευση της επίμαχης διάταξης στο ΦΕΚ. Εξάλλου, παρά την ανατροπή της συγκεκριμένης ρύθμισης, αυτή  πρόλαβε να εξυπηρετήσει αναδρομικά όσους η κυβέρνηση εκτιμάται ότι μεθόδευε να ευεργετήσει. 

Εδώ, ακριβώς εντοπίζονται κραυγαλέα ερωτήματα. Ποια, άραγε, σκοπιμότητα εξυπηρετούσε η υπερψήφιση μιας τέτοιας “περίεργης” διάταξης; Ωφελούσε το γενικότερο δημόσιο συμφέρον; Την ζήτησαν, μήπως, οι δανειστές ως προαπαιτούμενο εκταμίευσης της δόσης; Ή, τελικά, βόλευε συγκεκριμένους πολιτικούς παράγοντες να καλύψουν, νομιμοποιημένες πλέον, τις υπεράκτιες εταιρίες τους;  

Η εύκολη απάντηση, που πλασάρεται σε στυλ η μπάλα βολίδα στη κερκίδα, είναι πως δεν πρόκειται για μεθοδικά προετοιμασμένη ενέργεια. Συνιστά, δήθεν, ένα φάλτσο εντός της δημαγωγικής ενορχήστρωσης των συνήθων παραληρηματικών ψευδαισθήσεων της κυβέρνησης. Μια παραφωνία η οποία υποτίθεται ότι διορθώθηκε υπό την βολικά ορθόφωνη παρότρυνση της κομματικής εφημερίδας της. 

Την δυσκολότερη, όμως, απάντηση για την ευτελιστικά στρεβλή σχέση της κυβέρνησης με την αλήθεια την οφείλουν στη ταλαιπωρημένη κοινωνία οι καταλύτες της πλοκής. Οι 152 βουλευτές της πλειοψηφίας που κλήθηκαν αγελαία μέσα σε λίγες μέρες να ψηφίσουν δυο αντικρουόμενες διατάξεις επί του ίδιου θέματος. Τη δεύτερη φορά, μάλιστα, σιωπηλά στα όρια της αντισυνταγματικότητας για την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. 

 
Αντί, όμως, να προβούν σε δημόσιες εξομολογήσεις και σε αυτοτιμωρίες γονυκλινείς ενώπιον των εξαπατημένων ψηφοφόρων τους, τους χαρίζεται προσωρινά συγχωροχάρτι. Με επιλεκτικό ελαφρυντικό την άγνοια των  παραπλανημένων  και την αμέλεια των αδιάβαστων που συνεπικουρούν το χαμηλής ποιότητας νομοθετικό έργο. 

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι όλο δικό του, έστω κι αν σχεδόν κανείς δεν θίγει την εντιμότητά τους.  Άλλο, όμως, έλλειψη υπευθυνότητας και οκνηρή εθελοτυφλία και άλλο υποψία συνενοχής σε ηθικά, πολιτικά και οικονομικά σκανδαλώδεις κυβερνητικές διατάξεις.

 Όσο, όμως, βολοδέρνουν τάχα αμέριμνοι εισπράττοντας το μισθό του κοινοβουλευτισμού και συνεχίζουν το ίδιο παράχορδο βιολί που αντηχεί θλιβερά τον επικήδειο του πολυτραυματισμένου ηθικού τους πλεονεκτήματος, δεν έχουν πολλές διεξόδους για να περιφέρονται ως αναμάρτητοι.

Απομένει, ίσως, να τρυπώσουν για  ψυχοωφέλιμους λόγους κάτω από το  ανθεκτικό κέλυφος του κάθε αμάσητου και κακοχωνεμένου παραμυθιού τους. Στη πιο ρωμαλέα εκδοχή του οποίου θα κατασκευάζουν εσωτερικούς εχθρούς ερμηνεύοντας οπερετικά Ροβιεσπερικές καρικατούρες. 

Στη πιο λάιτ παραλλαγή του θα υποδύονται τις αγνές, ταξικά προσανατολισμένες, Κοκκινοσκουφίτσες που θα ασπάζονται τον, παρκαρισμένο στα offshore τροπικά νερά της Καραϊβικής, καταραμένο βάτραχο ελπίζοντας με ένα  φιλί αυτός να μεταμορφωθεί σε αγωνιστή σύντροφο.