Τάσος Καραμήτσος

Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες για την παρουσία του Τσίπρα στο ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες, διόλου κολακευτικά γι’ αυτόν αλλά και για την Ελλάδα, μια που την εκπροσωπεί. Καλό θα είναι, λοιπόν, να ειπωθούν μερικές αλήθειες και να γίνουν και κάποιες διαπιστώσεις και από τον ίδιο αλλά και από το επιτελείο του, προκειμένου να μην επαναληφθούν ξανά.

Οι παρατηρήσεις δεν έχουν χαρακτήρα αντιπολιτευτικό και καλό θα είναι τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο άνθρωπος που έχει δίπλα του υπεύθυνο για όλα, ο Νίκος Παππάς, να ακούνε και να διαβάζουν και κάποιες άλλες φωνές πλην όλων αυτών που τους δοξάζουν και τους υμνούν κατά σύστημα ή, έστω, κατά περίπτωση, προφανώς για κάποιον λόγο.

Ο πρωθυπουργός της χώρας, όσο ταλέντο και να έχει, δεν μπορεί να τα ξέρει και να τα κάνει όλα καλά άνευ συστηματικής αρωγής και οργάνωσης από ικανούς ανθρώπους γύρω του. Θέλει ικανούς και όχι αρεστούς. Με τους ικανούς δουλεύει και παράγει, με τους αρεστούς κάνει παρέα και... τρώει σουβλάκια.

Προτού πάμε στην ουσία του πράγματος, μια μικρή αναφορά στο θέμα της γλώσσας, ήτοι των αγγλικών του: δεν είναι διόλου υποτιμητικό να κάνει χρήση διερμηνέα, άλλωστε το κάνουν πολλοί ηγέτες, ακόμα και ο ταλαντούχος Ματέο Ρέντσι που ξέρει αγγλικά, αλλά όχι τόσα όσα χρειάζονται όταν συνομιλεί με έναν ομόλογό του δημοσίως. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, άριστος γνώστης της γερμανικής γλώσσας, αλλά όχι και των αγγλικών -τα οποία φυσικά μιλούσε αρκετά καλά, όχι, όμως, τόσο τέλεια- στις επίσημες συνομιλίες που είχε στην αγγλική, ακόμα και στις τηλεφωνικές, έπαιρνε μαζί του πάντοτε διερμηνέα μην τυχόν και γίνει κάποιο λάθος.

Επί της ουσίας, νομίζω ήρθε η ώρα να φτιάξει ένα άρτια καταρτισμένο πρωθυπουργικό γραφείο και να ξοδέψει και κάποιες ώρες μελέτης τουλάχιστον πάνω στα θέματα εξωτερικής πολιτικής αλλά και οικονομίας με τη συμβολή υψηλού επιπέδου συμβούλων. Ο Ανδρέας, που τόσο ο ίδιος θαυμάζει, είχε στο γραφείο του καλούς οικονομολόγους, όπως ο Παπανικολάου, ο Κατηφόρης και άλλοι, παρότι γνώριζε το αντικείμενο, μια που ήταν καθηγητής Οικονομικών. Η άγνοια και η αλαζονεία δεν βοήθησαν ποτέ κανέναν, ειδικά όταν αυτός φέρει το αξίωμα του πρωθυπουργού.

Στις πολιτισμένες χώρες υπεύθυνος για τις επενδύσεις είναι ο υπουργός Οικονομίας ή ο Οικονομικών, είτε οι υφυπουργοί τους, ειδάλλως γι’ αυτή την τόσο σύνθετη και λεπτή δουλειά ορίζεται ένας ειδικός υπουργός. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε καταντάς σαν τον Νικολάκη Παπανδρέου, να στριφογυρνάς με τα λίαρ τζετ στην Αραβία. Μπορεί η πρόθεση να είναι καλή, δηλαδή οι επενδυτές να μιλάνε απευθείας με τον «κύριο τα λύνω όλα» Παππά, όμως αυτό ούτε φτάνει, ούτε και πρέπει να δείχνει έτσι. Δεν είναι σωστό για την εικόνα της χώρας αλλά και των ιδίων.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα να κέρδισε όλα τα πολιτικά στοιχήματα και να ξεπέρασαν ό,τι εμπόδιο βρήκαν μπροστά τους δέκα μήνες τώρα, ωστόσο το μείζον θέμα, που δεν είναι άλλο από το να γυρίσει η χώρα στην ανάπτυξη και να γλιτώσει το Grexit, δυστυχώς είναι μπροστά μας. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο και φυσικά δεν σώθηκε καμία εξουσία με το δόγμα «άρτος και θεάματα», με φυλακίσεις, διώξεις και εκφοβισμούς πολιτικών αντιπάλων. Και ο Σαμαράς έβαλε πολλούς στη φυλακή, αλλά δεν γλίτωσε από την τελική κρίση.