Χρ. Ι. Στεφανάδης

Ο Θεός, για να τους τιμωρήσει γι’ αυτή την αλαζονική συμπεριφορά τους, τους έκανε να μιλούν διαφορετικές γλώσσες και να μην μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της κατασκευής του πύργου. Αποτέλεσμα ήταν η κατάρρευσή του… Γι’ αυτό και η περιοχή εκείνη ονομάστηκε Βαβέλ, που στην εβραϊκή γλώσσα σημαίνει «σύγχυση».

Στην εποχή μας, με την εξέλιξη του πολιτισμού και των κοινωνιών εξελίχθηκε και η γλώσσα, ως βασική λειτουργία του σκεπτόμενου ανθρώπου, που χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε ο πολιτισμός.
Σήμερα άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου μπορεί να μιλούν διαφορετικές γλώσσες, η επικοινωνία όμως μεταξύ των λαών δεν αποτελεί πρόβλημα, αφού με τη διαδικασία της μετάφρασης, ακόμα και της ταυτόχρονης, μπορεί να κατανοεί ο ένας τον άλλον όχι μόνο στην καθημερινότητα, αλλά και σε πλέον σύνθετους και απαιτητικούς τομείς επικοινωνίας, όπως τα οικονομικά, τα καλλιτεχνικά και τα ευρύτερα επιστημονικά πεδία.

Παράδειγμα τέτοιας επιτυχούς και κυρίως παραγωγικής επικοινωνίας είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου ευρωβουλευτές μιλώντας διαφορετικές γλώσσες λειτουργούν άριστα.
Τι γίνεται όμως όταν μια γλώσσα όπως η δική μας, παρότι έχει εξελιχθεί με το πέρασμα των αιώνων, είναι μία από τις αρχαιότερες στον κόσμο; Kαι είναι η γλώσσα στην οποία έχουν γραφεί από την εποχή του Ομήρου οι πολυτιμότερες φιλοσοφικές, επιστημονικές και λογοτεχνικές αξίες του δυτικού κόσμου;

Γιατί σήμερα υπάρχει αυτή η απόλυτη αδυναμία επικοινωνίας σε πολιτικό επίπεδο, όπου κρίνεται το μέλλον της Ελλάδας; Και δεν αναφέρομαι στις διαφορετικές απόψεις, που είναι όχι μόνο θεμιτές, αλλά αποτελούν και ουσιαστικό στοιχείο της Δημοκρατίας. Αναφέρομαι στην απίστευτη πολυφωνική και συνεχώς μεταβαλλόμενη φρασεολογία της αντιπολίτευσης για τις θέσεις της που αφορούν την αντιμετώπιση του θεμελιώδους οικονομικού προβλήματος της χώρας, δηλαδή του προβλήματος της διαχείρισης του χρέους.

Παρακολουθώ συζητήσεις σε τηλεοπτικά παράθυρα και τοποθετήσεις στελεχών πρώτης γραμμής από την αντιπολίτευση. Στις πατριωτικές εξάρσεις και τις διαπιστώσεις που συνεχώς προβάλλονται, νομίζω, όλοι οι Ελληνες συμφωνούμε. Δεν νομίζω δηλαδή ότι κάποιος δεν θα ήθελε την «τιμωρία» των κακών Γερμανών και των δανειστών γενικότερα.

'H την τιμωρία των «κακών» πολιτικών που ευθύνονται για τη χρεοκοπία. 'H την πάταξη του παράνομου πλουτισμού. 'H την ανάπτυξη.'Η την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Αναφέρομαι στην πολυφωνία ή την «αφωνία» όταν η συζήτηση και οι ερωτήσεις αφορούν την ταμπακέρα: δηλαδή τι σημαίνει σκληρή διαπραγμάτευση, τι σημαίνουν μονομερείς ενέργειες, τι σημαίνει και πώς θα γίνει πράξη η νέα Ευρώπη στην οποία οι οικονομικά ισχυροί θα υποταχθούν στους δανειζόμενους και σε τι χρονικό ορίζοντα θα γίνει αυτό. Τι θα γίνει με τις αγορές, με την πιθανότητα στάσης πληρωμών, με τη θέση της χώρας σε σχέση με τους συμμάχους της, με τον εξωτερικό κίνδυνο. Ακουσα από στέλεχος της αντιπολίτευσης και κάτι καινούριο: αν δεν επιτύχουν στις επερχόμενες εκλογές αυτοδυναμία, θα καταφύγουν σε νέες εκλογές!

Στους αλαζόνες κατασκευαστές του πύργου της Βαβέλ ο οργισμένος Θεός επέβαλε πολυφωνία και το οικοδόμημά τους κατέρρευσε εν μέσω ασυνεννοησίας.

Στην παρούσα περίπτωση της χώρας μας, ο λαός μας θα πρέπει να επιβάλει ενιαία φωνή στις πολιτικές δυνάμεις όπου κυριαρχεί η πολυφωνία. Και φωνή (δηλαδή ξεκάθαρες θέσεις) όπου υπάρχει αφωνία.

Για να αποφασίσει σωστά.

Και για να μην κινδυνεύσει με κατάρρευση η χώρα όπως ο Πύργος της Βαβέλ.


*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι καθηγητής Καρδιολογίας, σύμβουλος του πρωθυπουργού
σε θέματα Υγείας - Παιδείας