Τάκης Τρακουσέλλης

Μιλάμε για Βατερλό, όπου βέβαια αυτός που έχει πληγεί περισσότερο είναι το ελληνικό κράτος αφού έχουν μειωθεί δραματικά τα έσοδά του. Οταν η αγορά κατέγραφε σχεδόν 270.000 πωλήσεις τον χρόνο, το κράτος κέρδιζε αντιστοίχως 1,6 δισ. ευρώ μόνο από το τέλος ταξινόμησης και τον ΦΠΑ. Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς ότι τα αυτοκίνητα που έβγαιναν στην κυκλοφορία έπρεπε να ασφαλιστούν να συντηρηθούν, να πληρώσουν τέλη κυκλοφορίας, να κινούνται κ.λπ., καταλαβαίνεται πόσο αυξανόταν το ποσόν αυτό.

Παρότι στη διάρκεια της κρίσης ο Ελληνας περιόρισε τη χρήση του αυτοκινήτου, οι τελευταίες κυβερνήσεις τον ανάγκασαν να θέλει να το ξεφορτωθεί. Βάζοντας δυσβάσταχτα τεκμήρια χωρίς καμία μελέτη, φόρους, όπως «πολυτελούς διαβίωσης», σε αυτοκίνητα που σήμερα πωλούνται 5.000 ευρώ, χαράτσια, τέλη κυκλοφορίας - χωρίς να υπολογίζει κανείς βέβαια ότι οι ιδιοκτήτες έχουν ήδη πληρώσει ΦΠΑ, ειδικό τέλος ταξινόμησης και σε κάποιες περιπτώσεις και φόρο πολυτελείας με την αγορά. Το αυτοκίνητο είναι το πιο βαριά φορολογημένο αντικείμενο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα (αμέσως μετά είναι το ακίνητο), κάτι που ωθεί πολλούς να καταθέτουν τις πινακίδες τους.

Ιδιαίτερα όσοι έχουν ένα 2λιτρο αυτοκίνητο το οποίο δεν μπορούν να πουλήσουν. Παράλληλα, όσοι καταφέρουν να δώσουν το αυτοκίνητό τους -με την ανάλογη χασούρα βέβαια- προχωράνε στην αγορά ενός μικρού αυτοκινήτου, το οποίο δεν αγγίζουν ακόμα κάποιοι φόροι χρήσης, όπως είναι τα τέλη κυκλοφορίας (εφόσον εκπέμπει από 100g/km και κάτω C02) ο φόρος πολυτελούς διαβίωσης κ.λπ. Αυτή είναι μία από τις άμυνες που αναγκάζεται να κρατήσει ο Ελληνας απέναντι στην ανηλεή φορομπηχτική πολιτική προς την «εύκολη φορολογητέα ύλη», όπως αποκάλεσε ο Γιάννης Στουρνάρας το αυτοκίνητο.

Ο μεγάλος χαμένος από αυτή την πολιτική, θα επαναλάβουμε, είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις: το κράτος, το οποίο έχει χάσει σχεδόν 800 εκατ. ευρώ τον χρόνο μόνο από το αυτοκίνητο, ενώ όσο περνάει ο καιρός η χασούρα μεγαλώνει. Και μεγαλώνει σε αντιστοιχία με τις ουρές που σχηματίζουν οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων στις εφορίες με τις πινακίδες στο χέρι. Μόνο τον Νοέμβριο σχεδόν 30.000 πινακίδες κατατέθηκαν, ενώ υπολογίζεται πως αυτές θα φτάσουν τις 150.000 μόνο γι’ αυτή τη χρονιά. Συνολικά, από το 2009 μέχρι και τον περασμένο Νοέμβριο έχουν κατατεθεί 1.222.000 πινακίδες. Απ’ αυτά κάποια διαγράφηκαν (ανακυκλώθηκαν), κάποια άλλα είναι των εταιρειών ενοικιάσεων και των εμπόρων και μόνο λίγο επανακυκλοφόρησαν. Υπολογίζεται λοιπόν ότι περίπου 800.000 είναι τα αυτοκίνητα τα οποία είναι ακινητοποιημένα σήμερα. Απ’ αυτά μόνο τα τέλη κυκλοφορίας τα οποία δεν λαμβάνει πια το κράτος αγγίζουν τα 200 εκατ. ευρώ.


Αντί, λοιπόν, να ψάχνουν συνεχώς να κλείσουν δημοσιονομικά κενά, κόβοντας συντάξεις και μισθούς, ας αφήσουν το αυτοκίνητο (την αγορά και τη χρήση) στην ησυχία του, μπας και μαζέψουν κανένα ευρώ στα ταμεία. Αυτή την οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση σε σχέση με το αυτοκίνητο -και όχι μόνο- ξέρετε πως τη λένε οι Αγγλοσάξονες οικονομολόγοι; SELF-DESTRUCTION (αυτοκαταστροφή).