Γιάννης Μακρυγιάννης

Με τη λογική, που  χρεοκόπησαν τη χώρα, εξακολουθούν να κινούνται ορισμένοι στο ΠΑΣΟΚ. Αμέριμνοι και αδιάφοροι, αλλά στο βάθος τακτικιστές και ιδιοτελείς, με δήθεν δημοκρατικό μανδύα κλείνουν τα μάτια στην κατάρρευση του κόμματος. Τρενάρουν επιδεικτικά τη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου, αλλά και επιμένουν να εκλεγεί αυτός από τη βάση με κάλπες.

Όλα αυτά ενώ το ΠΑΣΟΚ  παραμένει ακέφαλο – ως και  η Τεκτονίδου ειρωνεύεται πλέον τον Γιώργο Παπανδρέου – και δεν έχει χρήματα ούτε για να πληρώσει τους εργαζόμενους ή να βγάλει φωτοτυπίες! Αλήθεια, πώς θα βρεθούν τα εκατομμύρια που χρειάζονται για μία τέτοια διαδικασία με κάλπες σε όλες τις οργανώσεις του κόμματος;

Αυτή η διαδικασία δε είναι ένα ανέκδοτο. Πιστεύει κανείς ότι με την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου δύο φορές από τη βάση (το 2004 και το 2007) ενισχύθηκε η δημοκρατία στο ΠΑΣΟΚ; Ότι το κόμμα αυτό έπαψε να είναι προσωποκεντρικό με μία ηγεσία ανεξέλεγκτη να ανεβοκατεβάζει στελέχη και να κινείται χωρίς να δίνει λογαριασμό; Εμπόδισε η ανοιχτή διαδικασία εκλογής του προέδρου να φτάσει το ΠΑΣΟΚ στα 150 εκατομμύρια χρέη;

Αφού ο Γιώργος  επιμένει να γίνει η διαδικασία έτσι, μήπως μπορεί να βρει και τα χρήματα; Ή με την επιμονή του αυτή θέλει  να βυθίσει ακόμη περισσότερο  στα χρέη το ΠΑΣΟΚ  και να παραδώσει  και στο κόμμα καμένη γη, όχι  μόνο στη χώρα;

Θα πει κάποιος  «μα έχει σημασία μία βδομάδα  πριν, μία βδομάδα μετά;». Φυσικά και έχει σημασία και η μια  μέρα στην πολιτική, αλλά ακόμη πιο  σημαντικό είναι το μήνυμα, που  στέλνεις. Εάν αντιλαμβάνεσαι ή όχι  τις περιστάσεις. Θα μου πείτε  εδώ δεν αντιλήφθησαν τις περιστάσεις  για τη χώρα, θα πράξουν διαφορετικά  για το κόμμα τους;