Η κοινή θέση για την ανάγκη σύγκλησης μιας έκτακτης Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προσφυγική κρίση, που διατύπωσαν κατά τις σημερινές συνομιλίες τους στο Βερολίνο η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο Αυστριακός ομόλογός της, έρχεται να δικαιώσει τον Βέρνερ Φάιμαν.
Διότι είναι ακριβώς ο Αυστριακός καγκελάριος, ο οποίος ως πρώτος –όπως και σε άλλα θέματα στο παρελθόν, που μάλιστα σχετίζονταν με την Ελλάδα– θέτει το αίτημα αυτό εδώ και εβδομάδες, θεωρώντας ότι μια ενιαία στάση και μια στενή συνεργασία των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο προσφυγικό, είναι υψίστης σημασίας και ως εκ τούτου αποτελεί επιτακτική ανάγκη ένα έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αποκλειστικά και μόνον για αυτό το ζήτημα.
Στην επιχειρηματολογία του Βέρνερ Φάιμαν συγκαταλέγεται, μεταξύ άλλων, το ότι η προσφυγική κρίση έχει τη δυναμική να θέσει σε κίνδυνο την ΕΕ ως "εγχείρημα ειρήνης", και το ότι υπάρχουν κάποιοι που ανησυχούν μήπως η πολιτική δεν διαμορφώνει τη γενική εικόνα και αυτό θα μπορούσε να ζημιώσει βαριά το "εγχείρημα", και άλλοι που πιστεύουν ότι ο ανθρωπισμός δεν είναι ντροπή και πως ακριβώς η απραξία συνιστά κίνδυνο για την ΕΕ.
Εξάλλου, όπως λέει ο ίδιος, αλληλεγγύη δεν σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να είναι αγαθοεργός, αλλά να αναγνωρίζει ότι ένα πρόβλημα μπορεί να λυθεί από κοινού και όχι μεμονωμένα, όπως επιμένουν ακριβώς εκείνες οι χώρες οι οποίες έχουν πληγεί λιγότερο ή καθόλου, αρνούμενες να δεχθούν τις ποσοστώσεις στην κατανομή προσφύγων, με τον ισχυρισμό πως κάθε είδους βοήθεια και συνεργασία πρέπει να υπάρξει μόνο σε εθελοντική βάση.
Οι χώρες και οι ηγέτες τους, που σήμερα υψώνουν φράχτες για να εμποδίσουν την είσοδο προσφύγων, είναι ακριβώς εκείνες οι οποίες οφείλουν την σημερινή υπόστασή τους στην πτώση τειχών στο παρελθόν, όπως επίσης είναι οι ίδιες οι οποίες έζησαν, με μια αντιστεκόμενη μερίδα του λαού τους, το δράμα της φυγής και της προσφυγιάς στο εξωτερικό.
Χιλιάδες Αυστριακοί πολίτες –οι οποίοι τις προηγούμενες ημέρες και εβδομάδες βοήθησαν αυθόρμητα και με αυταπάρνηση στην υποδοχή και μέριμνα στη χώρα τους των δεκάδων χιλιάδων προσφύγων– διερωτώνται γιατί οι γείτονες τους ξεχνούν παντελώς τα δικά τους προσφυγικά κύματα στην πορεία των μεταπολεμικών δεκαετιών όταν έφταναν κατά χιλιάδες στην Αυστρία παραμένοντας πολλοί εκεί ή κατευθυνόμενοι προς την υπόλοιπη Δύση.