Οταν ο Φίλιππος αποκάλυπτε τον Συρίγο

Φαρμακερές ατάκες, εξομολογήσεις, αναμνήσεις: ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο, πέσαμε πάνω σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του Φίλιππου Συρίγου. Και, διαβάζοντάς την, είναι σαν να τον έχεις δίπλα σου ή να το βλέπεις στην τηλεόραση και να τον ακούς: να κάνει πλάκα με άγρια φωνή και να εκστομίζει μεγάλες ατάκες όντας πράος. Διότι ο Φίλιππος δεν έφυγε ποτέ…

Ξεκίνησε , μαθητής Γυμνασίου ακόμη, το 1965 στο «Φως των Σπορ» από μια αγγελία που ζητούσε συνεργάτες για ματς των τοπικών κατηγοριών («καλή ευκαιρία, αφού παρακολουθούσα τα παιχνίδια του Πλάτωνα, θα έγραφα και τα ματς») και κατέληξε μετά από δύο εφημερίδες («Φούτμπολ», «Αθλητική Ηχώ») στα 20 του στο μισθολόγιο, επαγγελματίας πια, να γράφει για ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Ακολούθησε η «Απογευματινή» (που τότε έκανε άνοιγμα με τον Χάρη Λυμπερόπουλο ενόψει Ολυμπιακών του '68), η ΕΡΤ, η «Ελευθεροτυπία» και η στροφή στην πορτοκαλί μπάλα.

Το πρώτο ρεπορτάζ

«Στο πρώτο μου ρεπορτάζ μπάσκετ με έστειλε ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης, που μου ζήτησε να καλύψω ένα τσάι που είχε κάνει η ΑΕΚ στη Ζαντάρ του Τσόσιτς». Η εξειδίκευση, ωστόσο, ήρθε στις αρχές του '80 κι ενώ προηγουμένως στην ΕΡΤ έκανε τα πάντα, από κολύμβηση (η γυναίκα του ήταν κολυμβήτρια του Ολυμπιακού, άθλημα που κέρδισε και τον Γιώργο όταν ήταν μικρός), μέχρι ποδόσφαιρο.

Από μπάσκετ; «Πάντα μπάσκετ. Έπαιζα κιόλας στη Δάφνη Μεταξουργείου, την περίφημη "Δαφνούλα", με προπονητή τον Στέλιο Βασιλειάδη της ΑΕΚ». Η «βασίλισσα του '68» έπαιξε ρόλο στη δική του επαγγελματική (δια)στροφή: «Το μπάσκετ στην Ελλάδα είχε πάντα παράδοση. Από το '50 με τον Πανελλήνιο, πάντα είχε ενδιαφέρον. Ήταν πάντα το δεύτερο άθλημα στην Ελλάδα, απλά μετά το '80 μειώθηκε η διαφορά με το ποδόσφαιρο. Τα παιχνίδια της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό για παράδειγμα μάζευαν 20.000 κόσμο. Δεν ήταν καλαμπούρι».


Διαβάστε περισσότερα στο www.gazzetta.gr