Ο εθισμός του James Ostrer στο junk food ξεκίνησε στην παιδική του ηλικία, μετά το διαζύγιο των γονιών του. Κάθε Σαββατοκύριακο ο πατέρας του, έπαιρνε εκείνον και τα αδέρφια του και τους πήγαινε στα fast food. Για τον Ostrer το συγκεκριμένο μέρος έμοιαζε με έναν παράδεισο που τον «χαλαρώνε και τον διασκέδαζε» όπως εκμυστηρεύεται σήμερα ο ίδιος. Τα ξεσπάσματα του στο junk food συνεχίστηκαν μέχρι την ενήλικη ζωή του, ενώ ακόμα υπάρχουν στιγμές -ειδικά όταν αισθάνεται στεναχωρημένος- που το αναζητά.
Προσπαθώντας να βρει μία διέξοδο για να ξεφύγει από τον εθισμό του στο junk food, ο James Ostrer κατέφυγε στην τέχνη. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει ξοδέψει περισσότερες απο 5.000 λίρες, σε σοκολάτες, καραμέλες, ζαχαρόπαστες, και κάθε είδους προϊόν που δεν έχει καμία θρεπτική αξία, όχι για να τα καταναλώσει, αλλά για να φτιάξει κωμικοτραγικά ανθρώπινα γλυπτά που θα αναδείξουν την εφιαλτική διάσταση του σοκολατένιου σπιτιού, που όλοι είχαμε λαχταρήσει μέσα από τα παραμύθια. Πασαλείβοντας τα μοντέλα του με πολύχρωμες κρέμες ζαχαροπλαστικής, βάζοντας τους καπέλα από ζαχαρόπαστες και κάθε λογής καραμέλες πάνω τους, ο καλλιτέχνης δημιουργεί ζόμπι-φτιαγμένα από ζάχαρη, δίνοντας το δικό του μήνυμα κατά της παιδικής παχυσαρκίας.
Για τα μοντέλα του κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης ο Oster σημειώνει: «Η διαδικασία της φωτογράφισης δεν είναι καθόλου διασκεδαστική για εκείνους. Φορούν γυαλιά ή ψεύτικα μάτια και κάθονται χωρίς να βλέπουν, χωρίς να μπορούν να κινηθούν και μερικές φορές αναπνέοντας από το ένα ρουθούνι...Αυτό για μένα είναι μία πολύ ενδιαφέρον και βγάζει συναισθήματα στους ανθρώπους».
