Ανδρέας Αγγελιδάκης: Η έκθεση ενός... ρομαντικού αρχιτέκτονα στο ΕΜΣΤ

Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης έκανε την πρώτη του συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης δεκατέσσερα χρόνια πριν. Με μεγάλο ενδιαφέρον όπως όλοι μας, ο αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης, παρακολουθούσε την πορεία της Οδύσσειας του κτιρίου στο Φιξ και ένα μικρό κομμάτι αυτής είναι μέσα στην δουλειά του. Όπως ξεκαθάρισε και ο ίδιος, αυτή η έκθεση είναι αρκετά προσωπική, καθότι κλείνει στην ουσία έναν κύκλο εκθεσιακής δραστηριότητας μιας και μετακομίζει στο μεγάλο κτίριο της οδού Συγγρού και είναι η πρώτη φορά που καταφέρνει να θέσει μπροστά στον θεατή τον εαυτό του μαζί με όλες του τις ιδιότητες : αρχιτέκτων, καλλιτέχνης, συγγραφέας. 

Η έκθεση αυτή είναι ο καλύτερος τρόπος να κλείσει η εκθεσιακή δραστηριότητα στον χώρο του Ωδείου, καθώς όπως δήλωσε και η διευθύντρια του Μουσείου κλείνει «μέσα από την έκθεση ενός πραγματικά ρομαντικού καλλιτέχνη... με την καλύτερη έννοια». Ο τίτλος της έκθεσης του Ανδρέα Αγγελιδάκη είναι απόλυτα ταιριαστός: «Κάθε τέλος μια αρχή». Η έκθεση λειτουργεί αναδρομικά, και ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με μεγάλο εύρος του έργου του καλλιτέχνη, μιας και είναι αναδρομικού χαρακτήρα και δείχνει έργα που θα συστήσουν τον Αγγελιδάκη με ουσιαστικό τρόπο σε όσους δεν ήξεραν την δουλειά του. Με την διπλή ιδιότητα του αρχιτέκτονα/ καλλιτέχνη, παρουσιάζει τον εκθεσιακό χώρο στο Ωδείο Αθηνών σαν να έχει μείνει ήδη εγκαταλελειμμένος, με ορατά τα ίχνη αυτού που ήταν χτες, αλλά εξίσου ορατά τα ίχνη αυτού που δεν είναι πια. Παρόν, παρελθόν και μέλλον γίνονται ένα εδώ και ο επισκέπτης νιώθει ίσως οτι είναι σε μια χρονομηχανή.

Μέσα από μια επιλογή 40 έργων (αρχιτεκτονικές μελέτες, εγκαταστάσεις, τρισδιάστατες εκτυπώσεις και βιντεοπροβολές), από όλες τις περιόδους της δουλειάς του, η έκθεση του Αγγελιδάκη εξετάζει την έννοια της μετάβασης ενός κτιρίου από μια κατάσταση σε μια άλλη μέσα από το πρίσμα του άδειου κτιρίου, του εγκαταλελειμένου χώρου, ενός χώρου σε παύση.

Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 31 Ιουλίου.