Γρ. Νικολόπουλος

Φυσικά, ούτε η προσπάθεια πρέπει να σταματήσει, ούτε οι διαρθρωτικές αλλαγές -τουλάχιστον οι σημαντικές που αφορούν τον δημόσιο τομέα- πρέπει να αναβληθούν. Ωστόσο, οι παρεμβάσεις της τρόικας σχετικά με τη βιομηχανική πολιτική, ένα πλήθος φορολογικών θεμάτων, το ύψος των μισθών και των συντάξεων και διάφορα άλλα ζητήματα που δεν σχετίζονται άμεσα με το δημοσιονομικό ζήτημα πρέπει να ελεγχθούν. Είναι αδιανόητη, για παράδειγμα, η παρέμβαση της τρόικας στα μέτρα της κυβέρνησης για τη μείωση του κόστους του ρεύματος για τη βιομηχανία. Λένε οι τροϊκανοί ότι τα μέτρα είναι κρατική ενίσχυση και δεν συνάδουν με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Από πού κι ως πού κάνει τέτοιου είδους εκτιμήσεις η τρόικα; Διαθέτει νομικές γνώσεις και αρμοδιότητες να κρίνει ζητήματα ευρωπαϊκού δικαίου; Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να την αγνοήσει, να προχωρήσει άμεσα στη λήψη των μέτρων που αφορούν τη σωτηρία της ελληνικής βιομηχανίας και, αν χρειαστεί, να καταφύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για να επιλυθεί το ζήτημα - αν υπάρχει. Αν δεν το κάνει, σε λίγες εβδομάδες δεν θα υπάρχει ελληνική βιομηχανία. Αντίθετα με αυτά που λέει η τρόικα, αυτό που πράγματι είναι καραμπινάτη κρατική ενίσχυση και το οποίο έχει επιβαρύνει τον Προϋπολογισμό με 700 εκατ. ευρώ ζημία είναι η ενίσχυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Επειδή, όμως, η Γερμανία είναι κορυφή στις επιδοτήσεις αυτές (μοιράζει 22 δισ. ευρώ) στις βιομηχανίες της, η τρόικα κάνει πως δεν βλέπει.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, θα πρέπει να περιορίσει τις παρεμβάσεις της τρόικας, να βάλει κόκκινες γραμμές εκεί που είναι αναγκαία άλλου είδους μέτρα και να περιορίσει τη ζημιά που γίνεται σε βασικούς τομείς της οικονομίας. Για να το κάνει όμως αυτό πρέπει πρώτα να σχεδιάσει μια δική μας, πολιτική για την οικονομία και την ανάπτυξη. Δεν πρόκειται ποτέ οι Ευρωπαίοι να χαλαρώσουν τα λουριά που μας έχουν περάσει αν εμείς δεν σχεδιάσουμε και δεν εφαρμόσουμε μια δική μας πολιτική που να είναι συμβατή με τους στόχους του ελλείμματος και του χρέους και παράλληλα να διευκολύνει τη λειτουργία της οικονομίας, να αποκαθιστά τη ρευστότητα και να οδηγεί στην ανάπτυξη.

Και εδώ η κυβέρνηση έχει ξαφνικά μια ανέλπιστη βοήθεια από τον ΣΥΡΙΖΑ. Χθες οι επικεφαλής του οικονομικού προγράμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανακοίνωσαν τα μέτρα που θα πάρουν, αν κυβερνήσουν, για την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Μεταξύ αυτών, περιλαμβάνονται και φορολογικά μέτρα αλλά και άλλα που αφορούν τη μικρή επιχειρηματικότητα. Πολλά από αυτά είναι σωστά και θα μπορούσε κάλλιστα η σημερινή κυβέρνηση να τα υιοθετήσει. Και το λέω αυτό επειδή μέχρι στιγμής ο μεν υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας ασχολείται αποκλειστικά με την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος (επιτυχώς), το δε υπόλοιπο οικονομικό επιτελείο δεν παράγει ουσιαστικά κανενός είδους πολιτική. Το υπουργείο Οικονομικών προσπαθεί να μαζέψει τους φόρους -με άκομψο, άδικο και συχνά εξωφρενικό τρόπο-, το υπουργείο Ανάπτυξης βρίσκεται σε βαθιά χειμερία νάρκη, τα υπόλοιπα υπουργεία είναι αδρανή και μόνο κάποιοι υπουργοί παριστάνουν ότι ασκούν πολιτική, φέρνοντας τα πάνω κάτω χωρίς λόγο, για να δείξουν ότι παράγουν «έργο», καθοδηγούμενοι μόνο από τις τηλεοπτικές κάμερες.

Καθώς λοιπόν η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να παράγει δική της πολιτική, καλό θα είναι να αντιγράψει κάποια από τα μέτρα που προτείνει η αντιπολίτευση και να συνθέσει, αν είναι σε θέση, μια ελληνική πολιτική που θα διορθώνει τα εγκλήματα που έγιναν στον φορολογικό τομέα, θα αποκαθιστά τη ρευστότητα της οικονομίας και θα δημιουργεί τις βάσεις για μια έστω και μικρή ανάπτυξη.

Μπορεί πολλές από τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ να είναι ακατάλληλες για τη σημερινή συγκυρία, άλλες να μην εντάσσονται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής και άλλες να διατυπώνονται μόνο για να ικανοποιήσουν τα αφτιά της ουτοπικής Αριστεράς, αλλά η αλήθεια είναι ότι και ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Γιώργος Σταθάκης και ο Γιάννης Μηλιός και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος οικονομικά γνωρίζουν, επαφή με την κοινωνία και τις επιχειρήσεις έχουν και το ευρωπαϊκό πλαίσιο το αντιλαμβάνονται. Οι δύο πρώτοι, δε, είναι και απόλυτα προσγειωμένοι στη λογική του εφικτού χωρίς ακραίες ή ουτοπικές απόψεις που ορισμένες φορές εκφράζουν οι δύο τελευταίοι. Δεν είναι δηλαδή καθόλου σαφές στους ασχολούμενους με την οικονομία σε ποιο επίπεδο μπορούν να θεωρηθούν καλύτεροι από αυτούς μερικοί σημερινοί υπουργοί και υφυπουργοί, οι οποίοι έχουν αποδειχθεί τελείως άχρηστοι χωρίς καμία αμφιβολία.

Για να μπορέσει, λοιπόν, η οικονομία να περάσει σε μια νέα φάση, αυτό που πρέπει να κάνει ο Αντώνης Σαμαράς είναι να μελετήσει τις προτάσεις της αντιπολίτευσης και όσες βρίσκονται στα συρτάρια από δικά του στελέχη, να διαμορφώσει ένα εφαρμόσιμο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής, που να διορθώνει τις αδικίες και να βελτιώνει τη λειτουργία της αγοράς και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, να το παρουσιάσει στην τρόικα οριοθετώντας και τις δικές της παρεμβάσεις και, τέλος, είναι απολύτως και άμεσα αναγκαίο να προχωρήσει σε έναν καλοσχεδιασμένο ανασχηματισμό, στέλνοντας στο σπίτι τους τούς άχρηστους. Ετσι, και τη χώρα θα βοηθήσει και τις εκλογές μπορεί να κερδίσει.