Δημήτρης Παφίλας

Αντί λαϊκών επιτροπών  ο κ. Σταθάκης ανέφερε συμφωνία με την Ευρώπη για την διαγραφή μέρους του χρέους προκειμένου να είναι βιώσιμο

 και αναστολή της πληρωμής των τόκων- μέχρι να επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης η οικονομία – και τέλος χρησιμοποίηση

πόρων για αναπτυξιακή  πολιτική μέσω χρηματοδοτήσεις μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Σύμφωνα με τις αιτιάσεις  του Σύριζα, η κυβέρνηση “νεκρώνει” την οικονομία είτε γιατί πληρώνει τους  τόκους των δανείων και των πιστωτών, είτε γιατί δεν πληρώνει  διάφορους λογαριασμούς ( υποχρεώσεις προς ιδιώτες ).

Το ζητούμενο, και για  τις δυο εκδοχές διακυβέρνησης, είναι να βρεθούν πόροι για  να χρηματοδοτηθούν οι επιχειρήσεις ή οι δημόσιες επενδύσεις που έχουν βαλτώσει.

 Όπως καταλαβαίνετε για να επιτευχθεί συμφωνία με την Ευρώπη πρέπει καταρχήν να έχουν “ψεκαστεί” οι Γερμανοί και να μην

ψηφίσουν την Μέρκελ. Το δημόσιο της Γερμανίας έχει κερδίσει από την αρχή της κρίσης 40 δισ. Ευρώ, είτε από τους τόκους, είτε από την άνοδο των

τιμών των ομολόγων. Ακόμα  όμως και οι Σοσιαλδημοκράτες να έλθουν στην εξουσία αποκλείεται να πουν ναι στην μη πληρωμή τόκων ή

την διαγραφή μέρους τους χρέους. Επίσης, διαγραφή χρέους δεν  υπάρχει από την πλευρά της ΕΚΤ, όπως ξεκαθάρισε ο πρόεδρος της κ. Μάριο Ντράγκι.

Και επειδή δεν μπορούν  να φορτωθούν οι επόμενες γενιές τα χρέη των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά και ένα νέο χρέος, ο μοναδικός δρόμος που

προβάλλει είναι η  υπέρβαση των εσόδων έναντι των εξόδων. Η πρόταση, όμως, του κ. Σταθάκη για αναπτυξιακή πολιτική και χρηματοδότηση  των επιχειρήσεων ή των δημοσίων επενδύσεων είναι κάτι που δεν μπορεί να διαφωνήσει ούτε η Ν.Δ, ούτε το Πασοκ.

Αν δεν ξεκινήσουν τα έργα λ. Χ οι υποδομές ( δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια ) δεν δημιουργούνται χιλιάδες θέσεις εργασίας. Μέχρι που θα έπρεπε να σκαλίσουμε τα βουνά με τις μορφές των μεγάλων Ελλήνων, όπως έκαναν οι Αμερικανοί το 1929. Και φυσικά μιλάμε για θέσεις εργασίας, κυρίως, Ελλήνων όσο κι αν αυτό ενοχλεί για τους γνωστούς λόγους που πλακώνονται ακροαριστεροί και ακροδεξιοί.                      

Πάμε, όμως, στο “ψητό”. Πως να βρεθούν τα χρήματα για  να χρηματοδοτηθούν οι επιχειρήσεις ; Δεν έχουμε τους κωδικούς στα  χέρια μας, ούτε τους λογαριασμούς. Η αναζήτηση, όμως, των χρημάτων πρέπει να προέλθουν από την υπερφορολόγηση. Ο Ειδικός φόρος κατανάλωσης που επιβλήθηκε στο φυσικό αέριο στις βιομηχανίες υπολογίζεται χονδρικά  περί τα  40 εκατ. ευρώ με μια ισχύ 1500 ΜW. Σ αυτή την περίπτωση θα μας πείτε γιατί δεν προτείνουμε μια αντίστοιχη ελάφρυνση 40 εκατ. ευρω σε φόρους από τους αδυνάτους, ενώ το ζητάμε για την βιομηχανία. Δίκιο θα έχετε, αλλά όχι μόνο πρέπει να μείνουν αυτές οι 60 βιομηχανίες στην Ελλάδα, αλλά θα έπρεπε να διπλασιαστούν για να αρχίσει να απορροφάται η ανεργία. Πως λοιπόν να ανακοινώσει η κυβέρνηση ότι παίρνει πίσω τα 40 εκατ. ευρώ φόρων ; Το πολιτικό κόστος είναι μεγάλο. Η κοινή γνώμη θα δει την επιφάνεια και θα πει ότι τα δίνει στους βιομηχάνους, ενώ δεν πρόκειται για χάρισμα, αλλά για φόρο που επιβλήθηκε όταν ο Τόμσεν και οι λοιποί έψαχναν κονδύλια. Αν στα 40 εκατ. ευρώ προσθέσουμε, αλλά 15 εκατ. ευρώ από ενισχύσεις και άλλα 45 εκατ. ευρώ από απάλειψη φόρων χρεώσεων ( ΕΤΜΕΑΡ, ΥΚΩ κτλ) , τότε η βιομηχανία  θα δουλέψει και θα σωθεί με 100 εκατ. ευρώ.

Και επειδή υπάρχουν πολιτικοί στο κοινοβούλιο- εννοούμε αρχηγούς και υπουργούς οικονομικών – που υπέγραψαν για να κοπούν

συντάξεις από τους πατεράδες  μας, δεν υπάρχουν πολιτικοί να υπογράψουν μια απάλειψη φόρων 100 εκατ. ευρώ ;

Ας καλέσουν τον Παπανδρέου από τις ταβέρνες, τον Παπακωνσταντίνου απο τα καταφύγια, τον Θέο κλπ και όλους όσοι συνέβαλαν στη δομή των μνημονίων.