«Just do it» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της νέας ταινίας «Εντι ο αετός» με τον Τάρον Εγκερτον και τον Χιου Τζάκμαν. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, αφηγείται την ιστορία του Εντι «Αετού» Εντουαρντς, του πρώτου Βρετανού σκιέρ άλματος που πήγε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Κάλγκαρι του Καναδά το 1988. Ο Εντουαρντς έγραψε ιστορία γιατί τελείωσε… τελευταίος και στα δύο άλματα (70 μ. και 90 μ.), με μεγάλη διαφορά από τον προηγούμενο. Ηταν όμως η συμπεριφορά και το θάρρος του που τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή ανά τον κόσμο. Η ταινία εστιάζει στη σχέση του αθλητή με τον Αμερικανό προπονητή του Μπρόνσον Πίρι (Χιου Τζάκμαν). «Ο Εντι είναι θρύλος στην Αυστραλία», σημειώνει ο Χιου Τζάκμαν. «Εκπροσωπεί την αυστραλέζικη νοοτροπία τού να παίρνεις πρωτοβουλίες και να ακολουθείς αυτό που θες, να προσπαθείς να φτάσεις στον στόχο σου. Οι Αυστραλοί συμπαθούν περισσότερο αυτόν που προσπαθεί και δεν νικάει από αυτόν που είναι ασφαλής και ανιαρός και κερδίζει. Δεν μας αρέσει ιδιαίτερα ένας τέτοιος τύπος».
«Εχει ενδιαφέρον το ότι ο Εντι», συμπληρώνει ο Τάρον Εγκερτον, «και το λέω με τον πιο ευγενικό δυνατό τρόπο, δεν ήταν ιδιαίτερα χαρισματικός στο σπορ που του έδωσε τέτοια φήμη. Το πνεύμα και η αποφασιστικότητά του όμως είναι εκείνα τα στοιχεία που τον κάνουν ξεχωριστό, γιατί το ταλέντο του στο άλμα με σκι δεν ήταν και τίποτα τρομερό».
Δεν έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο «φρέσκος» από τις σπουδές του στη Royal Academy of Arts του Λονδίνου Τάρον Εγκερτον ανέλαβε με εντυπωσιακά αποτελέσματα τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο (λατρεμένο) «Kingsman: Μυστική υπηρεσία» του Μάθιου Βον (ο οποίος εδώ κάνει την παραγωγή). Είχε ήδη γυρίσει το «Testament of Youth» με τον Κιτ Χάρινγκτον και την Αλίσια Βικάντερ, ετοιμαζόταν για μια μικρή (αλλά αξιοσημείωτη) συμμετοχή στους κατά τ’ άλλα αδύναμους «Δίδυμους θρύλους» με τον Τομ Χάρντι και έψαχνε για την επόμενη κίνησή του.
«Οταν τελειώσαμε το “Kingsman”, με ρώτησε ο Μάθιου τι ήθελα να κάνω μετά», θυμάται ο Εγκερτον. «Και εγώ του απάντησα: κάτι τελείως διαφορετικό. Η ταινία ήταν πραγματικά μια τέλεια ευκαιρία να δείξω μια πολύ διαφορετική πλευρά μου. Ο κόσμος είχε αντιδράσει αρνητικά όταν με επέλεξαν για τον ρόλο του Εντι. Οταν έκανα την έρευνα, κατάλαβα το γιατί (σ.σ.: ένας από τους λόγους ήταν η ελάχιστη ομοιότητα μεταξύ τους). Είπα στον Μάθιου ότι δεν είμαι σίγουρος αν είμαι ο κατάλληλος για τη δουλειά».
Τάρον Εγκερτον και Χιου Τζάκμαν σε δύο σκηνές από τη νέα ταινία «Εντι ο αετός», που αφηγείται την ιστορία του πρώτου Βρετανού σκιέρ που πήγε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Κάλγκαρι, το 1988, και κατατάχθηκε... τελευταίος
Κανείς όμως από τους συντελεστές δεν ήθελε να κάνει μια ταινία κολλημένη στις λεπτομέρειες. Αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να συλλάβουν το πνεύμα του Εντι, γιατί αυτό ήταν που τον έκανε τόσο αγαπητό. «Προσεγγίσαμε τον χαρακτήρα με μεγάλη αγάπη», σημειώνει ο Εγκερτον. «Δεν είναι ο καραγκιόζης όπως τον παρουσίασαν τότε τα μίντια.
Εχω πάρει στοιχεία της εμφάνισής του, αλλά αποφασίσαμε ότι δεν θα έκανα προπόνηση, ούτε θα έφτιαχνα το τέλειο σώμα. Θέλαμε να μοιάζει με έναν καθημερινό τύπο. Δεν θα έλεγα ότι πρόκειται καν για βιογραφία. Πολλοί από τους χαρακτήρες γύρω από τον Εντι δεν υπάρχουν ή τους έχουμε αλλάξει». Ενας από αυτούς τους μη υπαρκτούς είναι και ο Πίρι, ο οποίος όμως συμπληρώνει τέλεια τον Εντι (στην πραγματικότητα αποτελεί ένα κολάζ από τους διαφορετικούς προπονητές που είχε ο Εντι κατά διαστήματα). «Ο Μπρόνσον Πίρι είχε πολύ ταλέντο, αλλά καθόλου πειθαρχία και ταπεινότητα», εξηγεί ο Τζάκμαν για τον ρόλο του και συνεχίζει: «Ηταν ένας ατίθασος ελιτιστής, σιχαινόταν να του λένε τι να κάνει. Αυτό που τον έκανε εκπληκτικό ήταν εκείνο που προκάλεσε και την καταστροφή του». «Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα μείξη μεταξύ επικού και θεαματικού, σε μια κατά βάση πολύ ανθρώπινη ιστορία για δύο άντρες που αλληλοσυμπληρώνονται», συμπληρώνει ο Εγκερτον.
Καλή συνεργασία
Οι δύο πρωταγωνιστές τα βρήκαν μια χαρά - επί και εκτός της οθόνης. «Ο Χιου είναι ένας πολύ ανοιχτός άνθρωπος, και επειδή είναι μια αθλητική ταινία φιλίας, πρέπει να υπάρχει αυτή η αίσθηση της σύνδεσης μεταξύ των δύο χαρακτήρων για να λειτουργήσει η ιστορία. Ρίξαμε πολύ γέλιο και όλα ήταν εύκολα μεταξύ μας», λέει ο Εγκερτον.
Ο Τζάκμαν ανταποδίδει: «Εχω εντυπωσιαστεί και είμαι περήφανος για τη δουλειά που έχει κάνει ο Τάρον. Είναι πολύ δύσκολη ερμηνεία και έχει αποφύγει να κάνει μια κλασική μίμηση. Αποτυπώνει την ουσία του Εντι. Εχει την αισιοδοξία και το χιούμορ του, τη θετική διάθεση και την επιμονή, αλλά καταφέρνει να συλλαμβάνει και την ευάλωτη πλευρά του». Εκείνος όμως που έκλεψε κυριολεκτικά την καρδιά του Αυστραλού ήταν ο Κρίστοφερ Γουόκεν που κρατά έναν μικρό ρόλο στην ταινία. «Δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο να εμφανίζεται ξαφνικά για πρόβες σε σχέση με όσους ήρθαν τη μέρα που εμφανίστηκε ο Κρίστοφερ Γουόκεν στο σετ», θυμάται. «Είναι ένα είδωλο. Πραγματικά δεν υπάρχει άλλος όμοιός του. Το βασικό μου πρόβλημα ήταν να κρατάω το σαγόνι μου κλειστό όποτε ήμουν δίπλα του»!
«Πού είναι γραμμένο ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μόνο για τους νικητές;» έλεγε ο Εντι Εντουαρντς στη συνέντευξη Τύπου για τους Ολυμπιακούς το 1988. Δύσκολα φαντάζεται κανείς να εκφράζει σήμερα ένας αθλητής μια τέτοια σκέψη. «Η ταινία αποτυπώνει εκείνη την κρίσιμη καμπή, όπου τα σπορ άρχισαν να αποκτούν έναν πιο επαγγελματικό χαρακτήρα», λέει ο Τζάκμαν. «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες άρχισαν να περιστρέφονται γύρω από το πόσους χορηγούς μπορούν να προσελκύσουν, πώς θα χειριστούν το μάρκετινγκ. Σήμερα τα αθλήματα ορίζονται από τα αποτελέσματα και τα κατορθώματα. Αυτό το παιδί που έκανε το πρώτο του άλμα με σκι δύο χρόνια προτού πάει στους Ολυμπιακούς, αποφάσισε ότι θέλει να αγωνιστεί και κατάφερε να περάσει μέσα από ένα παραθυράκι. Πρόκειται για μια υπέροχη ιστορία. Δεν θυμάμαι κανέναν άλλον από εκείνους τους αγώνες, θυμάμαι μόνο τον Εντι τον Αετό».
Ο Εντουαρντς είχε πράγματι τραβήξει τότε την προσοχή. Οχι μόνο λόγω του θάρρους -και της διπλής ήττας- του, αλλά και εξαιτίας του γενικότερου παρουσιαστικού και της συμπεριφοράς του: με τις γυαλούμπες και την αγαρμποσύνη του, είχε γίνει αξιαγάπητος, συν τοις άλλοις και χάρη του χιούμορ του. Ηταν ένα ζωντανό μαρκετινίστικο εργαλείο από μόνος του, συμμετέχοντας σε εκπομπές όπως εκείνες του Τζόνι Κάρσον (όταν ο δεύτερος ήταν ακόμα στο απόγειο της φήμης του) και κάνοντας τους πάντες να ξεκαρδίζονται, συμπεριλαμβανομένου και του παρουσιαστή.
Ο Τζάκμαν θυμάται να τον βλέπει στην τηλεόραση τότε, αλλά ομολογεί ότι δεν θυμάται τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς. Δεν είναι ο μόνος. «Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί δεν είναι τόσο δημοφιλείς στην Αυστραλία», παραδέχεται. «Νομίζω ότι έχουμε έναν χρυσό Ολυμπιονίκη και η περίπτωσή του ήταν από τις καλύτερες νίκες στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Τον έλεγαν Στίβεν Μπράντμπερι και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο πατινάζ ταχύτητας γιατί συγκρούστηκαν οι άλλοι τέσσερις συναγωνιστές του, ενώ εκείνος ήταν έναν γύρο πίσω τους.
Ηταν τόσο πίσω που δεν τον επηρέασε η σύγκρουση, και από τελευταίος κέρδισε το χρυσό.
Αυτό είναι το μοναδικό μας χειμερινό χρυσό».
Ο Εγκερτον, από την άλλη, δεν έζησε τα 80s, αφού γεννήθηκε το 1989. Εκτιμά ωστόσο την αισθητική τους και το πώς αυτή πλαισιώνει την ιστορία του Εντι. «Ηταν μια κιτς και κραυγαλέα περίοδος με έναν υπέροχο τρόπο, το τέλειο πολύχρωμο φόντο για έναν τόσο ζωηρό χαρακτήρα», λέει ο Βρετανός. «Σήμερα ζούμε σε μια σαφώς πιο κυνική περίοδο, όπου οι ταινίες τείνουν περισσότερο προς σκοτεινά, αιχμηρά θέματα. Πιστεύω ότι ένα μεγάλο κομμάτι της ταυτότητάς μας έχει να κάνει με το να είσαι θετικός και να γιορτάζεις χωρίς ντροπή. Απλά δεν είναι πολύ της μόδας αυτή τη στιγμή. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει χώρος για μια μικρή ταινία για έναν τύπο από το Τσέλτεναμ που θέλει να πάει στους Ολυμπιακούς και έχει αρκετή αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα για να πάει χωρίς να τον επηρεάσουν ο κυνισμός και η κριτική», καταλήγει.
