Υβόννη Μπόσνιακ: «Ποτέ δεν με ενοχλούσαν όσα λέγονταν για μένα!»

Μόλις κάποιος γνωρίζει την Υβόννη Μπόσνιακ, το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό και θέλει να εκφράσει δυνατά είναι το πόσο τυχερός άνθρωπος είναι ο Αντώνης Ρέμος, που την έχει στο πλευρό του. Εκείνη, όμως, δεν θα σου επιτρέψει να το πεις, καθώς το ίδιο τυχερό θεωρεί τον εαυτό της. Τα όμορφα ελαφίσια μάτια της μονοπωλούν το σκανάρισμα στην πανύψηλη σιλουέτα της και το πεντακάθαρο πρόσωπό της. Όμορφη, πολύ όμορφη. Και ανοιχτόκαρδη. Ευχάριστη. Με ένα τάπερ από το σπίτι με το carrot cake που μου έφερε να δοκιμάσω. Και καλλονή και καλή μαγείρισσα. Αλλά και σωστή συνομιλήτρια, που σπάνια θα κομπιάσει ή θα βάλει άνω τελείες, περνώντας με άνεση από τα ελληνικά στα αγγλικά και το αντίστροφο. Το κορίτσι που «κρυβόταν» πίσω από το δημοφιλέστερο Έλληνα ερμηνευτή όχι μόνο μιλάει, αλλά διαθέτει ένα δικό της αισιόδοξο σύμπαν, στο οποίο η ζωή πρόλαβε να δημιουργήσει κάποιες ρωγμές. Όμως, οι τραυματισμοί για την Υβόννη δεν σημαίνουν τίποτε. Ποτέ δεν σήμαιναν εξάλλου.



Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία, από μητέρα Γαλλίδα και πατέρα Κροάτη. Έχει έναν αδελφό και μία αδελφή. «Ήμουν ανοιχτό και χαρούμενο παιδί, είχα λίγους, αλλά καλούς φίλους. Η αδελφή μου, από τα παιδικά μας ακόμη χρόνια, παραμένει η καλύτερή μου φίλη. Στην εφηβεία μας εννοείται πως μαλώναμε. Εγώ της έκλεβα τα ρούχα από την ντουλάπα κι εκείνη μου πετούσε το make-up από το παράθυρο. Ήταν τα τυπικά καβγαδάκια της ηλικίας. Ωστόσο, υπάρχει πολλή αγάπη ανάμεσά μας. Ήμουν ανασφαλής και ίσως γι’ αυτό δεν ήθελα μεγάλες παρέες γύρω μου. Δεν ένιωσα ποτέ περίεργα στο σχολείο λόγω της καταγωγής μου, αλλά το χαρακτήρα μου τον διαμόρφωσα στα 14 μου. Τότε ήταν που πάτησα γερά στα πόδια μου. Ποτέ δεν έκανα μεγάλα σχέδια. Ήθελα να ζω για το σήμερα και όχι για το αύριο» λέει η Υβόννη στο People.

Επιθυμία της ήταν να γίνει γιατρός, αλλά τελικά σπούδασε παιδαγωγός. «Δούλευε και η μητέρα μου με τα παιδιά, όχι ως δασκάλα, αλλά ως κοινωνική λειτουργός. Μέχρι πριν από έξι μήνες, εργαζόταν σε νοσοκομείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Από την άλλη, ο πατέρας μου πήγε στον πόλεμο, στη Γιουγκοσλαβία, όταν ήμουν 6 χρόνων. Φοβόμουν για εκείνον, πολεμούσε. Ήταν εργολάβος, αλλά ο τραυματισμός του δεν του επέτρεψε να συνεχίσει να εργάζεται όταν επέστρεψε στη Γερμανία». Ο πόλεμος, πέρα από την απουσία του πατέρα της, της στέρησε τους φίλους της. «Ήταν άσχημο, όταν με τους φίλους που είχα στην Κροατία και τους έβλεπα τα καλοκαίρια ξαφνικά δεν μπορούσα να έχω καμία επαφή. Και σήμερα, στην Ελλάδα, μια χώρα που αγαπώ και στην οποία οι άνθρωποι έχουν τόσα πολλά προβλήματα, ο ένας εξοντώνει τον άλλο» συνεχίζει η Υβόννη.



Στη Γερμανία, αρκετές φορές τής έλεγαν –στο δρόμο ή ακόμη και στο κομμωτήριο– να κάνει το μοντέλο, αλλά δεν την έπειθαν. Μέχρι που ο πατέρας της, βλέποντας μια σοβαρή αγγελία για ένα πρακτορείο μοντέλων, την παρακίνησε να το κάνει, παρόλο που ήταν πολύ αυστηρός. «Άρχισα το μόντελινγκ στα 14. Τα καλοκαίρια πήγαινα με direct bookings σε διαφορετικές χώρες. Όταν πλέον τελείωσα το σχολείο, άρχισα να ταξιδεύω περισσότερο, έμενα ένα μήνα σε κάθε χώρα, έβλεπα τον τρόπο δουλειάς, μέχρι που ήρθα στην Ελλάδα και δεν έφυγα ποτέ. Ως μοντέλο, πρέπει να κάνεις τους άλλους να σε σέβονται. Αν κάποιος με αντιμετωπίζει σαν ένα άβουλο ον, πολύ απλά δεν θα κάνω τη δουλειά».



Έχοντας συμπληρώσει επτάμισι χρόνια στην Ελλάδα, υπέγραψε τη δική της σειρά ρούχων, Be You by Yvonne. «Δεν κάνω ποτέ σχέδια για το μέλλον» επαναλαμβάνει συχνά. Οι φίλοι της, όταν τους είπε για πρώτη φορά ότι κάτι έχει στο μυαλό της, θεωρούσαν ότι θα έκανε κάτι σχετικό με τη μαγειρική. «Από μικρή ακόμη ήθελα να είμαι minimal chic. Στα 14 μου, η μητέρα μου μου έλεγε να μην ντύνομαι σαν 30άρα, αλλά εμένα μου άρεσε αυτό το στιλ. Δεν πηγαίνω σύμφωνα με τη μόδα, ούτε κοπιάρω τα περιοδικά για να ντυθώ. Μέχρι που κάποια στιγμή, η φίλη μου, Μέμη Κοτσάφτη, της εταιρείας Be You, μου πρότεινε να κάνω τη δική μου σειρά. Ήταν διστακτική, θεωρούσε πως θα αρνηθώ. Είπα “ναι” και από την πρώτη στιγμή ήξερα πώς θα ήθελα να είναι η σειρά. Τρελάθηκα με τα πρώτα δείγματα και έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά. Την αγάπησα και ήδη σκέφτομαι ότι πρέπει να γίνω ακόμα καλύτερη στην ανοιξιάτικη κολεξιόν» εξομολογείται στο People.
Το άλλο της μεγάλο πάθος, όπως προσωπικά διαπίστωσα από το carrot cake, είναι η μαγειρική. «Από τη μέρα που περπάτησα, πρέπει να είχα μαχαίρι και να έκοβα κρεμμύδια» αστειεύεται. «Έμπαινα από πολύ μικρή ηλικία στην κουζίνα. Τρώω τα πάντα, αλλά όταν μαγειρεύω δεκαπέντε ώρες τη μέρα, επειδή θέλω να κάνω το τραπέζι σε πολλά άτομα, στο τέλος δεν έχω όρεξη να φάω, αφού συνέχεια δοκιμάζω. Στο μέλλον, σίγουρα θα κάνω και κάτι άλλο, που θα έχει σχέση με το φαγητό. Το μαγείρεμα είναι ψυχοθεραπεία για μένα. Είμαι τρελή με την κουζίνα μου, θέλω να έχω τα πάντα, κάθε σκεύος και κάθε εξάρτημα» λέει η Υβόννη με χαμόγελο.



Οι φίλοι της λένε πως της αρέσει να φτιάχνει πολύ απλά πράγματα, αλλά με πολύ ωραίο τρόπο. «Ακόμη και στα μακαρόνια με κιμά, θα βάλει ένα μυρωδικό και θα τους αλλάξει τη γεύση. Μαγειρεύει με αγάπη η Υβόννη» λέει μια καλή της φίλη στο People. «Για να φτιάξω ένα πιάτο, κατεβάζω εκατοντάδες συνταγές από το Διαδίκτυο. Μπορεί και να διαβάζω πέντε ώρες πριν αποφασίσω ποια συνταγή θα φτιάξω. Είμαι τελειομανής» λέει εκείνη για την αγάπη της στη μαγειρική.


Πριν την ακούσουμε να μιλάει και να εκφράζεται αυθόρμητα, με γλυκύτητα και ηπιότητα, τη γνωρίζαμε ως το κορίτσι του Αντώνη Ρέμου. Τη συγκεκριμένη «θέση» ανέκαθεν συνόδευαν κακεντρεχή σχόλια, κυρίως για την ίδια, αλλά και για το σύντροφό της. Πώς ένιωθε, αλήθεια, εκείνη; «Είμαι πολύ περήφανη για το σύντροφό μου. Είμαι η γυναίκα που θέλει να βρίσκεται δύο βήματα πίσω από τον άντρα της. Παραδοσιακή στους ρόλους. Τιμή μου που έχω έναν άντρα που είναι τόσο δυνατός. Γιατί, λοιπόν, να αισθανθώ άσχημα πίσω από τον Αντώνη; Όχι, είναι ο άντρας μου. Φυσικά και μπορώ να μιλήσω για τη σχέση μας, θέλω πράγματι να μοιραστώ την ευτυχία μου, αλλά δεν υπήρχε λόγος να βγαίνω και να αρχίσω να μιλάω για τον Αντώνη, όταν με πλησίαζαν κάμερες και δημοσιογράφοι». Επίσης, είναι ευρέως γνωστό από τα λεγόμενα του ίδιου του ερμηνευτή ότι ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του η Υβόννη ήταν δίπλα του. «Τα δύσκολα στο τέλος αποκαλύπτονται ωραία. Όταν περνάς δυσκολίες μέσα στη σχέση σου, γίνεσαι ακόμη πιο δυνατός. Είμαι υπερήφανη που ήμουν δίπλα του στα δύσκολα, όπως κι εκείνος ήταν στο πλάι μου στις δικές μου δυσκολίες. Μέσα σε μια σχέση, οι δυσκολίες είναι το σημαντικότερο πράγμα. Μέσα από τα λάθη σου, μαθαίνεις να κάνεις το σωστό» εξομολογείται η Υβόννη στο People.



Μπορεί να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, αλλά εκείνη είναι εκνευριστικά συνεπής και μανιακή με το χρόνο, πράγμα που ο Αντώνης Ρέμος δεν διαθέτει ως στοιχείο. Μπορεί δηλαδή να τον περιμένει με τις ώρες. Ως γυναίκα, φυσικά και δεν θα ζητούσε ποτέ από εκείνον να παντρευτούν. «Θέλω να είμαι με αυτό τον άντρα, δίχως να με νοιάζει το πώς. Είμαι ευτυχισμένη, είναι ο άντρας μου, με ή χωρίς επίσημα χαρτιά. Οτιδήποτε κι αν συμβεί, είμαι έτοιμη να το ζήσω, αλλά το τονίζω ξανά πως δεν κάνω σχέδια για το αύριο. Κι έτσι λοιπόν να μείνουμε με τον Αντώνη, πάλι χαρούμενη θα είμαι». Την ευτυχία τής τη δίδαξε η μητέρα της, με τον πιο εύκολο και απλό τρόπο, δείχνοντάς της πως οτιδήποτε βλέπει μπορεί να είναι ωραίο.
Οι κοντινοί της φίλοι λένε πως νοιάζεται πολύ για εκείνους και της αρέσει να τους χαρίζει τη θετική της ενέργεια. Από την άλλη, είναι υπερδραστήρια, θορυβώδης και μπορεί να μιλάει ακατάπαυστα. «Όταν έχω τις μαύρες μου, κλείνομαι στον εαυτό μου και αυτό είναι εκνευριστικό για τους φίλους μου. Βέβαια, ακόμη κι όταν είμαι στις κακές μου, ξέρω ότι θα μου περάσει και θα γίνω καλά» συμπληρώνει η ίδια σε όσα της «καταλογίζουν» οι φίλοι της.

Συμφωνούμε πως οι άνθρωποι –συχνά και οι Έλληνες– δυσανασχετούν με την ευτυχία των διπλανών τους. Δεν ήταν λίγα όσα της καταλόγισαν στους πρώτους μήνες της σχέσης της με τον Αντώνη Ρέμο. Λόγια βαριά, που πληγώνουν. «Παίρνω αγάπη από τους ανθρώπους που είναι κοντά μου και αδιαφορώ για όλα τα άλλα. Ποτέ δεν με ενοχλούσαν όσα λέγονταν για μένα και έφταναν στα αυτιά μου. Αν κάποιοι δεν χαίρονταν με τη δική μου χαρά, δεν μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Ήμουν υπερήφανη και δεν υπήρχε λόγος να στενοχωριέμαι. Ξέρω ποια είμαι και ποιους θέλω δίπλα μου. Άρα, γιατί να στενοχωριέμαι για όλους εκείνους που δεν ξέρω;» λέει ήρεμη και κατασταλαγμένη στο People. Αν πάντως της χάριζαν ένα μαγικό ραβδάκι για μια μέρα, το πρώτο που θα έκανε θα ήταν να εξαλείψει την πείνα από όλο τον κόσμο και, δεύτερον, θα αντέστρεφε τα άσχημα συναισθήματα όλων εκείνων που σκέφτονται πώς θα βλάψουν τον άλλον και θα τους χάριζε αγάπη. «Η ζωή είναι ωραία, ας μην τη χαλάμε» συμπληρώνει.



Ο μεγαλύτερος φόβος της Υβόννης σήμερα είναι η απώλεια, το να χάσει ανθρώπους που αγαπάει. Αν και της έχει συμβεί και αυτό στο παρελθόν, όταν, στα 17 της, έχασε ένα πολύ αγαπημένο της πρόσωπο σε αυτοκινητικό δυστύχημα. «Σαφώς και με είχε επηρεάσει η συγκεκριμένη απώλεια, αλλά όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει δυσκολίες. Έχω μάθει να πέφτω πέντε φορές και να σηκώνομαι έξι. Το δράμα και το πρόβλημα υπάρχουν κυρίως μέσα στο μυαλό μας, αλλά παίζει ρόλο το πώς θα το χειριστούμε. Οφείλουμε να προχωράμε μπροστά και, ναι, πιστεύω πως, αν σκεφτόμαστε αρνητικά, τότε τραβάμε τα κακά επάνω μας».

Αν και ήταν καθολική, βαπτίστηκε ορθόδοξη. Πήρε το όνομα Μαρία, γιατί νιώθει μια ιδιαίτερη εσωτερική φωνή να τη συνδέει με την Παναγία. «Διάβασα πολύ πριν βαπτιστώ χριστιανή ορθόδοξη. Νιώθω κοντά στον Θεό και στην ελληνική εκκλησία γιατί εδώ ζω κι εδώ γιορτάζω τις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Εξάλλου, οι άνθρωποι κάνουν τη θρησκεία και όχι το αντίστροφο» διευκρινίζει λίγο πριν πούμε «αντίο» κι επιστρέψει στο καταφύγιό της. Εκεί που την περιμένουν τα νέα σχέδια των ρούχων της, τα σκεύη και οι συνταγές της, τα δύο της σκυλάκια, ο Bugs και η Bunny, και φυσικά ο άντρας της ζωής της.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.