Ημερολόγιο Pirelli: Καλλονές 50 ετών

Βρεθήκαμε στην πρωτεύουσα της βόρειας Ιταλίας, το Μιλάνο, καλεσμένοι της Pirelli στα κεντρικά γραφεία της για την επετειακή εκδήλωση της συμπλήρωσης 50 ετών του ημερολογίου της. Σε μια έκθεση που -διόλου τυχαία- άνοιξε τις πύλες της αυτό το Σαββατοκύριακο στην περίφημη «Hangar Bicocca», έναν χώρο-σπονδή στην τέχνη, είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τις καλύτερες από τις φωτογραφίες που κόσμησαν τα ημερολόγια της εταιρείας ελαστικών όλα αυτά τα χρόνια.

Είναι αλήθεια πως στην Pirelli το πήγαν πολύ μακριά. Πήραν αυτό που κάποτε κρεμόταν στο γκαράζ ή στο συνεργείο ως φθηνό ημερολόγιο με γυμνές κοπέλες πάνω σε λάστιχα ή αυτοκίνητα και το έκαναν έργο τέχνης που προορίζεται για τα καλύτερα σαλόνια ή τα πιο ισχυρά γραφεία. Στην εκδήλωση έδωσαν το «παρών» αρκετοί από τους φωτογράφους που δημιούργησαν ημερολόγια στην πάροδο των χρόνων: από τον Ρόμπερτ Φρίμαν, που ήταν ο δημιουργός του πρώτου, το 1964, μέχρι τους Πατρίκ Ντεμαρσελιέ, Πίτερ Λίντμπεργκ, Στιβ ΜακΚάρι, Κλάιβ Αροουσμιθ, Χάρι Πετσινότι, Μπάρι Λάτεγκαν κ.ά.



Είχαμε την ευκαιρία να τους ακούσουμε να θυμούνται και να διηγούνται για το ημερολόγιο: «Η αρχική ιδέα ήταν η δημιουργία ενός ημερολογίου με μοναδικές εικόνες, σε μοναδικά μέρη με μοναδικές γυναίκες. Θα είχε θέμα η φωτογράφηση, αλλά όχι ελαστικά. Θα είχε φυσικό αλλά όχι χυδαίο γυμνό. Οχι ημερολόγιο για το γκαράζ, αλλά έργο τέχνης για το σαλόνι». 

Ο Στιβ ΜακΚάρι, που μάγεψε με την περσινή δουλειά στο Ρίο της Βραζιλίας μας είπε χαρακτηριστικά: «Είναι το όνειρο κάθε φωτογράφου. Εχεις στη διάθεσή σου όσο χρόνο χρειάζεσαι, όσα χρήματα χρειάζεσαι, τις ομορφότερες γυναίκες, μοναδική ατμόσφαιρα, ενώ μπορείς να διαλέξεις και το μέρος και το θέμα που θα υλοποιήσεις. Είναι η καλύτερη δουλειά που μπορεί να κάνει ένας φωτογράφος και η καλύτερη δουλειά για ένα μοντέλο. Το “Cal” είναι πλέον θεσμός και αποτελεί σύμβολο. Ολες οι γυναίκες θέλουν να δουλέψουν γι’ αυτό. Προσωπικά ένιωθα σαν να συνθέτω πλάνα μιας ταινίας. Επίσης, ατού του ημερολογίου είναι ότι δεν πωλείται και επικοινωνείται πολύ δυνατά από την Pirelli. Κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού γιατί είναι μια πρωτότυπη δουλειά που αλλάζει κάθε χρόνο». 





Φέτος η Pirelli, θέλοντας να σηματοδοτήσει τη διαχρονικότητα ενός ημερολογίου που αποτυπώνει τον χρόνο (!), δεν έφτιαξε ένα καινούριο ημερολόγιο. Αντίθετα, ανέτρεξε στο Pirelli Foundation και ανέσυρε από τα συρτάρια του ιδρύματος που φροντίζει να διατηρεί την ιστορία αιώνων της ιταλικής εταιρείας σε ντοκουμέντα, φωτογραφίες αλλά και έργα τέχνης το αδημοσίευτο ημερολόγιο του 1986. 





Τότε οι Ιταλοί είχαν αποφασίσει να κάνουν έναν εσωτερικό διαγωνισμό. Ανέθεσαν ταυτόχρονα στην Pirelli Αγγλίας και στην Pirelli Ιταλίας τη δημιουργία του ημερολογίου για εκείνη τη χρονιά. Δούλευαν παράλληλα ο Μπερτ Στερν στην Αγγλία για λογαριασμό της βρετανικής ομάδας και ο αείμνηστος Χέλμουτ Νιούτον σε Μονακό και Τοσκάνη για λογαριασμό της ιταλικής ομάδας. Το ημερολόγιο που δημοσιεύτηκε ήταν εκείνο του Στερν, ενώ αυτό του Νιούτον παρέμεινε στο αρχείο. Ο διάσημος Γερμανός φωτογράφος είχε επιλέξει το Grand Prix του Μονακό και τους αμπελώνες της Τοσκάνης για background στις φωτογραφίες του. 





Οι εικόνες του, πιο σύγχρονες από ποτέ, μιλούν για το πάθος του αλλά και την «ερωτική, σχεδόν πορνογραφική» ματιά που οι συνεργάτες του ανέφεραν στην παρουσίαση. Ο Νιούτον απεβίωσε πριν από 10 χρόνια, αλλά επιστρέφει στην επικαιρότητα με μια δουλειά που έκανε στα μέσα του 1985 για το ημερολόγιο του 1986. 





Ημερολογιακά το 1986 είναι ίδιο με το 2014. Αν το συνδυάσεις αυτό με την ατάκα του προέδρου της Pirelli Μάρκο Τρονκέτι Προβέρα «να είμαστε όλοι εδώ έπειτα από 50 χρόνια», αρχίζεις να βλέπεις νοητά τους κύκλους του χρόνου και τη σχετικότητά του. Είναι προφανώς αδύνατο για τον 66χρονο, σήμερα, πρόεδρο της Pirelli και σχεδόν απίθανο για τους περισσότερους από εμάς να είμαστε παρόντες έπειτα από 50 χρόνια. Ή μήπως όχι; Ο Νιούτον τα κατάφερε 10 χρόνια μετά τον θάνατό του και βλέποντας στην παρουσίαση τον Ρόμπερτ Φρίμαν, φωτογράφο του πρώτου ημερολογίου το 1964, σε βαθιά γεράματα αρχίζεις να αναρωτιέσαι...

Λαμπερή δεξίωση στη «Hangar Bicocca»!

Κόκκινο χαλί, καλεσμένοι όπως η Σοφία Λόρεν, ο Κέβιν Σπέισι, που ήταν ο παρουσιαστής της βραδιάς, ο Φλάβιο Μπριατόρε, ο Μάσιμο Μοράτι, πρόεδρος της Ιντερ, πλήθος μοντέλων και VIP, η αφρόκρεμα της βόρειας Ιταλίας: η βραδιά της παρουσίασης του ημερολογίου τα είχε όλα και ολοκληρώθηκε με ταιριαστό τρόπο. Ο εξαιρετικά ταλαντούχος νεαρός τενόρος Βιτόριο έκλεψε την παράσταση τραγουδώντας με δραματικό τρόπο κλασικές ιταλικές άριες που ερμήνευσε πρώτος ο Λούτσιο Ντάλα.


Η βραδιά ξεκίνησε με τήρηση ενός λεπτού σιγής προς τιμή των θυμάτων της κακοκαιρίας που έπληξε τη Σαρδηνία, ενώ η παρουσία του Ερυθρού Σταυρού έδωσε τη δυνατότητα στους πλούσιους καλεσμένους να αλαφρώσουν λίγο τα πορτοφόλια τους για καλό σκοπό.


Τα μέτρα ασφαλείας ήταν αυξημένα, καθώς όσοι τυχεροί παραβρέθηκαν, στο τέλος έφυγαν με ένα αντίτυπο του ημερολογίου. Κατά την άφιξή σου έδινες την ειδική πρόσκληση -από μόνη της υπερπαραγωγή-, περνούσαν τα στοιχεία σου και παραλάμβανες μια ηλεκτρονική κάρτα. Με αυτή είχες πρόσβαση στους χώρους της δεξίωσης και στο τέλος της βραδιάς, παραδίδοντάς την, έπαιρνες το ημερολόγιό σου. Το «Cal» δεν τίθεται προς πώληση και ελάχιστοι ανά τον πλανήτη θα το δουν να κοσμεί τον τοίχο του σαλονιού τους. Ετοιμάζεται μάλιστα και βιβλίο με ανέκδοτες φωτογραφίες και ιστορίες 50 ετών.