Σκάνδαλο "μεγατόνων" τείνουν να γίνουν οι καταγγελίες για εκβιασμό πολιτών μέσω ίντερνετ στην Γαλλία, στους οποίους μάλιστα συμμετείχαν δημοσιογράφοι, διαφημιστές και γραφίστες.
Η «Συμμορία του LOL», όπως ονομάστηκε, γύρω στις αρχές του 2010, και όπως φαίνεται σε αυτήν συμμετείχαν εργαζόμενοι «πρωτοκλασάτων» ΜΜΕ.
Η διεύθυνση της εφημερίδας Liberation ανακοίνωσε σήμερα ότι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα δύο δημοσιογράφοι της, τα ονόματα των οποίων εμφανίστηκαν στην υπόθεση αυτή. Το πολιτιστικό περιοδικό Inrocks έκανε το ίδιο με τον αρχισυντάκτη του ιστοτόπου του, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να τον απολύσει.
Η υπόθεση αποκαλύφθηκε την περασμένη Παρασκευή, από τον ιστότοπο διασταύρωσης ειδήσεων της Liberation, το Checknews. Στο άρθρο γινόταν λόγος για μια ιδιωτική ομάδα που δημιουργήθηκε στο Facebook και ονομαζόταν «Ligue du LOL» (Συμμορία του Laugh out Loud): επρόκειτο για καμιά 3οαριά δημοσιογράφους και άλλους που κατηγορούνται ότι παρενοχλούσαν άλλους δημοσιογράφους και μπλόγκερ, κυρίως γυναίκες και ακτιβίστριες του φεμινιστικού κινήματος στον μικρόκοσμο του παριζιάνικου Twitter, στις αρχές της δεκαετίας του 2020.
«Μια ομάδα αποτελούμενη από λευκούς άνδρες δημοσιογράφους, Παριζιάνους, που σήμερα έχουν σημαντικές θέσεις σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης», παρατήρησε ένα από τα θύματα, η Μελανί Βανγκά, δημιουργός του ποπ Podcast «Tchip», η οποία υποστηρίζει ότι παρενοχλήθηκε επειδή ήταν γυναίκα και μαύρη.
Πολλά άλλα θύματα κατήγγειλαν τη δράση της ομάδας στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης.
Η πρώην μπλόγκερ Καπισίν Πιο αφηγήθηκε ότι επί χρόνια την είχαν βάλει στο στόχαστρο, αναρτώντας φωτομοντάζ και βίντεο. «Ήταν πολύ σκληρό για μένα όταν ήμουν νέα. Καθώς διάβαζα βρωμιές για μένα παντού στο διαδίκτυο, πείστηκα ότι δεν άξιζα τίποτα», έγραψε στο Twitter.
«Ήμουν χοντρή, ήμουν γυναίκα, ήμουν φεμινίστρια, αυτά αρκούσαν για να γελάνε» ανέφερε από την πλευρά της η Νταριά Μαρξ, η οποία αγωνίζεται κατά της χοντροφοβίας.
Ο μπλόγκερ Ματιάς Ζαμπόν-Πουιγιέ αφηγήθηκε επίσης στον ιστότοπο Medium ότι δεχόταν ανώνυμες προσβολές, «σαρκαστικές ηχογραφήσεις» και έπεσε θύμα φωτομοντάζ. Μάλιστα, ένα από αυτά τα φωτομοντάζ ήταν πορνογραφικού περιεχομένου και στάλθηκε σε ανηλίκους.
Πολλά μέλη αυτής της ομάδας προσπάθησαν σήμερα να δώσουν εξηγήσεις.
«Είδα ότι ορισμένοι άνθρωποι στοχοθετούνταν τακτικά αλλά και δεν είχαν αντιληφθεί το εύρος και τα τραύματα που είχαν υποστεί», είπε ο Νταβίντ Ντουσέ, ο αρχισυντάκτης του Inrocks που παραδέχεται ότι έκανε «τηλεφωνικές φάρσες».
«Ζητώ συγγνώμη από όλους εκείνους που αισθάνθηκαν ότι παρενοχλήθηκαν, όμως δεν μπορώ να αναλάβω την ευθύνη για όλες τις πλάκες που μπορεί να έγιναν την εποχή εκείνη στο Ίντερνετ», είπε από την πλευρά του ο δημιουργός της ομάδας, ο Βενσάν Γκλαντ, δημοσιογράφος συνεργαζόμενος με τη τη Liberation.
Η εφημερίδα έθεσε σε διαθεσιμότητα τον Γκλαντ και τον Αλεξάντρ Ερβό (υπεύθυνος του ιστοτόπου της) και ξεκίνησε εσωτερική έρευνα για το θέμα.
Το περιοδικό Brain Magazine διέκοψε επίσης τη συνεργασία του με τον Γκλαντ.
«Αυτή η Συμμορια του LOL είναι μια ιστορία μιας ομάδας αποτυχημένων, κάποιων τύπων που αρέσκονταν να κοροϊδεύουν άλλους. Μόνο που αυτές οι κοροϊδίες είχαν επιπτώσεις στην πραγματική ζωή», τόνισε ο υφυπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Μουνίρ Μαζουμπί στο τηλεοπτικό δίκτυο BFMTV.
«Θα ήθελα να εκφράσετε τη λύπη σας, να ζητήσετε συγγνώμη, να αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε τι έγινε και θα ήθελα επίσης να παραιτηθείτε και να ενθαρρύνεται την υποψηφιότητα (φεμινιστριών) συναδέλφων», έγραψε στο Twitter η σκηνοθέτιδα Φλοράνς Πορσέλ, η οποία ήταν θύμα της «Συμμορίας» και υποστηρίζει ότι την εκφόβιζαν «στον χώρο εργασίας της».
Ορισμένα μέλη της «Συμμορίας» πρόβαλαν ως δικαιολογία το «κλίμα» που επικρατούσε την εποχή εκείνη στο Twitter: επρόκειτο για μια περίοδο που «ήταν καλό (…) να κάνεις μαύρο χιούμορ (…) ήθελα να κάνω τον έξυπνο ενώ στην πραγματικότητα ήμουν ηλίθιος», είπε ο γιουτούμπρε Γκιγιόμ Μαλισάν.
Η Μαρλέν Σκιαπά, υφυπουργός αρμόδια για θέματα ισότητας, υπενθύμισε ότι υπάρχει πλέον νόμος που τιμωρεί την παρενόχληση στο διαδίκτυο και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να εξεταστεί η πιθανότητα να αυξηθεί ο χρόνος παραγραφής των αδικημάτων – σήμερα τα περισσότερα από αυτά έχουν ήδη παραγραφεί επειδή είναι παλαιότερα των 6 ετών.
