Βουτηγμένο στο αίμα του νεκρού αδερφού του, το 11χρονο αγόρι έκλεισε τα μάτια του ώστε οι δολοφόνοι των έξι μελών της οικογένειάς του να πιστέψουν ότι έχει σκοτωθεί.
«Ηρθαν οπλισμένοι κι ήρθαν πάνω σε άρματα μάχης. Πυροβόλησαν πέντε φορές την πόρτα του σπιτιού μας. Φώναζαν ότι ήθελαν τον Αρέφ και τον Σαούκι, τον πατέρα και τον αδερφό μου δηλαδή. Μετά ρώτησαν για τον θείο μου, τον Αμπου Χαιντάρ. Ηξεραν και το δικό του όνομα», είπε στους ανταποκριτές της Guardian τρέμοντας ο μοναδικός επιζών που είδε μέσα σε δευτερόλεπτα να ξεκληρίζεται ολόκληρη η οικογένειά του λίγη ώρα από όταν ξεκίνησε η φονική πολιορκία στην Χούλα της κεντρικής Συρίας.
Από το μικρό φτωχικό σπίτι του ακούστηκε η σπαρακτική φωνή της μητέρας του να φωνάζει στους ένοπλους «τι θέλετε από τον σύζυγο και τον γιο μου;» για να δεχθεί αμέσως μετά τις φονικές βολές ενός άνδρα. «Επειτα σκότωσε την αδερφή μου, Ράσα με το ίδιο όπλο. Ηταν πέντε ετών. Μετά σκότωσε τον αδερφό μου Νάντερ στο κεφάλι και την πλάτη. Είδα την ψυχή του να βγαίνει από το σώμα του. Έπειτα πυροβόλησε και εμένα αλλά η σφαίρα πέρασε δίπλα μου και δε με χτύπησε. Έτρεμε ολόκληρος και νόμιζα ότι θα με καταλάβαινε. Άλειψα με αίμα το πρόσωπό μου για να νομίζει ότι είμαι νεκρός», είπε ο μικρός του οποίου η βρετανική εφημερίδα δεν αποκαλύπτει το όνομα για λόγους ασφαλείας. Αυτή είναι μόνο μία από τις προσωπικές δραματικές ιστορίες του συριακού λαού που βιώνει καθημερινά έναν εφιάλτη δίχως τέλος.
Την ίδια ώρα ανατριχιαστικές είναι οι πληροφορίες που βγαίνουν στην επιφάνεια ότι τα περισσότερα από 100 θύματα στην πλειονότητα παιδιά και γυναίκες, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από παραστρατιωτικές κυβερνητικές μονάδες. Η Συρία μετρά περισσότερους από 15.000 νεκρούς από το Μάρτιο του 2011 όταν ξέσπασε η εξέγερση κατά του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ, εκ των οποίων 1.098 ήταν παιδιά. Εν μέσω λοιπόν της διαρκούς αιματοχυσίας, η διεθνής κοινότητα έθεσε στο τραπέζι και το ενδεχόμενο ανάληψης στρατιωτικής δράσης, την στιγμή που πολλές χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλιά, η Βρετανία, η Γερμανία αποσύρουν τους πρεσβευτές τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το αιματοκύλισμα στη Χούλα αλλά και ως μια προσπάθεια να πιεστεί ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ, ο οποίος όρισε σήμερα νέο πρωθυπουργό τον πρώην υπουργό Γεωργίας Ριγιάντ Χιτζάμπ.
Βέβαια μια στρατιωτική επέμβαση δεν είναι ενδεδειγμένη στην συγκεκριμένη συγκυρία μια και το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα πιο καταστροφικό, ενώ στην πρόταση αυτή αντιτίθενται η Ρωσία και η Κίνα. Ο ειδικός μεσολαβητής για τη Συρία δε, Κόφι Ανάν που βρέθηκε στην Δαμασκό την περασμένη εβδομάδα για να προσπαθήσει να διασώσει την συμφωνία εκεχειρίας που όπως φαίνεται δεν έχει εφαρμοστεί, προέβλεψε ότι αν η σφαγή συνεχιστεί αυτό θα σημάνει την αρχή του τέλους για τη χώρα. Παράλληλα όμως ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός κάνει έκκληση στην Ανάν, να ανακοινώσει επισήμως ότι το επτά εβδομάδων ειρηνευτικό του σχέδιο απέτυχε, ώστε να επιτραπεί στους αντάρτες να αρχίσουν εκ νέου τις επιθέσεις κατά των δυνάμεων του προέδρου Ασαντ.
Ποιοι όμως είναι οι στυγνοί δολοφόνοι τόσων άμαχων; Σύμφωνα με δημοσιεύματα και μαρτυρίες επιζώντων, οι εκτελεστές είναι μέλη της «Σαμπίχα», της πολιτοφυλακής του καθεστώτος Ασαντ που προσέφυγε σε αυτούς για να καταστείλουν τη λαϊκή εξέγερση.
Με τον όρο «σαμπίχα» που προέρχεται από τη λέξη φάντασμα, οι Σύροι εννοούν εκείνους που δρουν χωρίς να γίνονται αντιληπτοί, ακριβώς όπως οι δολοφόνοι που κρύβονται πίσω από την κάλυψη του συριακού καθεστώτος. Η ομάδα που γεννήθηκε τη δεκαετία του ’70 στην Λατάκια, απολάμβανε πάντα της προστασία της οικογένειας Ασαντ. Αλλωστε οι αιματηρές επιχειρήσεις τους φαίνεται πως καθοδηγούνταν από τον πατέρα του σημερινού προέδρου, τον τέως πρόεδρο Χαφέζ αλ Ασαντ. Στη δεκαετία μάλιστα του ’80 που τα συριακά στρατεύματα κατέλαβαν τον Λίβανο και η οικονομία είχε καταρρεύσει με τα αγαθά να λιγοστεύουν, η μεταφορά λαθραίων εμπορευμάτων έγινε ένας από τους πιο καλούς τρόπους οι Σύροι να κερδίσουν χρήματα, όπως γράφει δημοσιογράφος που έχει ζήσει στη Συρία, για τη Guardian. «Αποτέλεσμα αυτής της παράνομης οικονομίας ήταν ένας εφεδρικός στρατός από φτωχούς νέους άνδρες από το παρακλάδι των Αλαουιτών του Σιιτικού Ισλάμ, ιδιαίτερα χρήσιμος για το καθεστώς», συνεχίζει.
Σήμερα τα... φαντάσματα εξακολουθούν να διοικούνται από την οικογένεια Ασαντ και συγκεκριμένα από τους εξαδέλφους του Μπασάρ, Φαουάζ και Μούνζερ αλ Ασαντ. Ντυμένοι στα μαύρα ή στα χακί και φέροντας πάντα μια κίτρινη κορδέλα στον ώμο τους, από όπου περνούν σπέρνουν τον πανικό και τον θάνατο. «Είναι όρνια. Δεν αφήνουν τίποτα όρθιο πίσω τους», λέει ακτιβιστής ονόματι Μοχάμεντ στην βρετανική εφημερίδα. Φυσικά ό,τι κάνουν είναι επί πληρωμή, καθώς σύμφωνα με τον Μοχάμεντ οι Σαμπίχα πληρώνονται 1.500 συριακές λίρες γύρω στα 15 δολάρια την ημέρα, ενώ άλλοι κάνουν λόγο για 2.500 με 5.000 συριακές λίρες την ημέρα για το έργο τους. Όμως πίσω από τον «μισθό» τους δεν κρύβεται μόνο η κυβέρνηση αλλά και επιχειρήσεις που ευνοούνται από την δράση των μελών της Σαμπίχα. Αλλωστε μεταξύ των υπόλοιπων καθηκόντων τους είναι κι η προστασία της διαφθοράς και όσων προωθούνται σε θέσεις κρατικών οργάνων.
