Ο 17χρονος- σήμερα- Άλεξ Μπάτι ο οποίος εξαφανίστηκε το 2017 σε ηλικία 11 ετών μαζί με τη μητέρα και τον παππού του, ζούσε σε στην κοινότητα Quillan, μια ερημική περιοχή, φωλιασμένη στους πρόποδες των Πυρηναίων, με τον ποταμό Aude να ρέει δίπλα.
«Μια τόσο θλιβερή ιστορία, αλλά τουλάχιστον έχει ένα ευχάριστο αποτέλεσμα», λέει στο BBC η Martine Vincent (συνταξιούχος και ιδιοκτήτρια μιας κρεπερί στην πόλη), συμπληρώνοντας: «Αν και ανησυχώ για αυτόν ψυχολογικά, έχοντας περάσει εκείνα τα χρόνια μακριά από το σπίτι σε ένα τόσο απομακρυσμένο μέρος». Η Martine μετακόμισε στην κοινότητα Quillan από τη Μασσαλία μετά τη συνταξιοδότησή της και πουλά κρέπες το καλοκαίρι σε μέλη των κοινοτήτων, που κατεβαίνουν από τα χωράφια τους.
Η κοινότητα Quillan
Κλείσιμο
Για δεκαετίες, αυτή η «πύλη» στα Πυρηναία προσφέρει ένα μονοπάτι για μια «διαφορετική ύπαρξη», όπως τη χαρακτηρίζει το BBC, σημειώνοντας πως εκεί βρέθηκε ο έφηβος Άλεξ από τη βορειοδυτική Αγγλία, για τουλάχιστον δύο χρόνια. «Ορισμένες κοινότητες σε αυτό το μέρος της Γαλλίας έχουν τις ρίζες τους στη θρησκεία, άλλες προσπαθούν για πνευματική φώτιση και μετά είναι τα καταφύγια γιόγκα. Ένας θύλακας ιδανικών και φιλοδοξιών. Ουτοπία για κάποιους, κίνδυνος στα μάτια των επικριτών» τονίζει το BBC σε δημοσίευμά του.
«Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι εδώ» λέει η 26χρονη Agathe, εξηγώντας ότι σπούδαζε Ψυχολογία πριν καταλάβει ότι ήθελε να ζήσει το αντικείμενό της και όχι να το μελετήσει σε σχολικά βιβλία. «Μένω περίπου 20 χιλιόμετρα από εδώ. Είναι ένα κομμάτι γης, είμαι με το δάσος, με το ποτάμι. Έχω φωτιά και τρώω από τον κήπο μου» προσθέτει.
Η Agathe λέει ότι Γερμανοί, Ισπανοί και Βρετανοί έρχονται και φεύγουν και δεν την εξέπληξε το γεγονός ότι ο Άλεξ ζούσε στην περιοχή με τη μητέρα και τον παππού του. «Εδώ η φύση είναι άγρια. Οι άνθρωποι μοιράζονται τα πάντα. Όλοι έχουν ελεύθερο μυαλό. Είναι μια επιλογή να ζεις όσο πιο απλά γίνεται. Μπορείς πραγματικά να ζεις έξω από τα πάντα» συμπληρώνει.
Όπως και εκείνη, έτσι και ο φίλος της, ο Julien, κάνουν μια πλανόδια ζωή τα τελευταία έξι χρόνια. Μάλιστα, ο φίλος της έχει ένα κοράκι κατοικίδιο δεμένο στο μεγάλο μαύρο σακίδιό του. «Αυτό είναι το όραμά μου για την ευτυχία, αλλά δεν είναι για όλους», παραδέχεται η Agathe.
Οι θερμοκρασίες στην κοιλάδα του Οντ κυμαίνονται γύρω στο μηδέν, αλλά πολλοί από τους «νομάδες» απολαμβάνουν σχεδόν γυμνοί το μπάνιο τους σε ένα ρυάκι. «Η Αγία Μαγδαληνή έκανε το μπάνιο της εδώ πέρα», λέει μια γυναίκα στον δημοσιογράφο Νικ Μπικ του BBC. «Μπείτε στο νερό και θα βρείτε την απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις σας».
Χάρτης με τις κινήσεις του Άλεξ
Όπως εξηγεί η 32χρονη Plume είναι μητέρα ενός εννιάχρονου αγοριού, που όπως και ο Βρετανός έφηβος, έχει χρόνια να πάει στο σχολείο. «Του κάνω ιδιαίτερα μαθήματα, αλλά η φετινή είναι η πρώτη του χρονιά στο σχολείο, γιατί πρόκειται για ένα εναλλακτικό σχολείο. Διδάσκονται τα βασικά μαθήματα, αλλά και πολύτιμες γνώσεις για την επιβίωση στη φύση, το κτίσιμο καλύβων, μεταλλουργία, πράγματα που χρειάζεται η κοινωνία καθώς επιστρέφουμε στα βασικά». Για την ίδια δεν υπάρχουν δύο παράλληλοι κόσμοι, αλλά «μόνον ένας, που αλλάζει. Υπάρχουν πράγματα από τα οποία απομακρυνθήκαμε, αλλά τώρα επιστρέφουμε σε αυτά», λέει.
Οι αρχές λένε ότι ο Άλεξ δεν βίωσε σωματική βία κατά τα χρόνια του στα βουνά, ωστόσο «ο ψυχολογικός αντίκτυπος θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να εκτιμηθεί» δήλωσε ο εισαγγελέας. Πάντως, το BBC παραθέτει εκτιμήσεις ότι πολλοί από όσους καταλήγουν στην απομόνωση στα βουνά, υφίστανται γρήγορα πλύση εγκεφάλου και χωρίζουν από τις οικογένειές τους αλλά και την πραγματικότητα.
«Έχουμε προσδιορίσει αυτό που ονομάζουμε τριπλό διάλειμμα: τη ρήξη με την οικογένεια, τους κοινωνικούς δεσμούς και την κοινωνία», λέει η Catherine Katz, η οποία υποστηρίζει οικογένειες των οποίων τα αγαπημένα πρόσωπα έχουν ενταχθεί σε αιρέσεις. Η οργάνωσή της, η Εθνική Ομοσπονδία Ενώσεων για την Προάσπιση Οικογενειών και Ατόμων (UNADFI), που εργάζεται για τον εντοπισμό και τη βοήθεια των θυμάτων των αιρέσεων- ιδρύθηκε πριν από σχεδόν 50 χρόνια και χρηματοδοτείται από το γαλλικό κράτος.
Φοβάται ότι ο Άλεξ έχει ήδη υποστεί τραύματα λόγω της απομάκρυνσής του από τη ζωή που γνώριζε στην πατρίδα του, το Όλνταμ της Αγγλίας. «Το γεγονός ότι δεν πήγαινε σχολείο εδώ είναι ένα κοινωνικό διάλειμμα: Καμία επαφή με παιδιά, δασκάλους».
Ο καφές στη Λάρισα δεν είναι ένα απλό ρόφημα αλλά τρόπος ζωής, και η δημοτική αρχή διοργανώνει στις 24, 25 και 26 Μαΐου μια σειρά εκδηλώσεων, με στόχο ενισχυθεί το εξωστρεφές προφίλ της πόλης.
