Απίστευτο και όμως, αληθινό! Κατασκευάστηκαν ειδικές κούκλες-βρέφη για μητέρες που έχασαν τα παιδιά τους και πενθούν, ως ένας τρόπος να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το χαμό τους ή και ακόμη μέσα από την έννοια της ψευδαίσθησης να «χτίσουν» έναν δικό τους κόσμο απολύτως συνυφασμένο με την ιδέα της μητρότητας.
Περιστατικά γυναικών
Η Εύα Χάστι, μια γυναίκα που έχασε την κόρη της, αποφάσισε να αποκτήσει και εκείνη τη δική της κούκλα-βρέφος, γένους θηλυκού και με βάρος πέντε κιλών. Τα μαλλιά της είναι πάντα τέλεια χτενισμένα και τα μάτια της συνεχώς κλειστά, για να μοιάζει με την κόρη της. Το όνομά της, Άμπι και με μια γκαρνταρόμπα τόσο πλούσια που όλα τα μωρά θα ζήλευαν.
"Μού θυμίζει την κόρη μου όταν ήταν μωρό", λέει η Εύα Χάστι, μια 57χρονη Αμερικανίδα από την Οκλαχόμα που αγόρασε το "ξαναγεννημένο μωρό" της στη Βρετανία έναντι 300 δολαρίων (210 ευρώ).
"Με ηρεμεί όταν την αγκαλιάζω, όταν της αλλάζω ρούχα", προσθέτει η γυναίκα αυτή, συνταξιούχος πλέον, που διαθέτει για την 'Αμπι μια γκαρνταρόμπα τριπλάσια από τη συνήθη. "Όταν γεννήθηκε η κόρη μου δεν είχα πολλά χρήματα, αυτή τη φορά μπόρεσα να αντεπεξέλθω. Είναι θεραπευτικό", διηγείται.
Η περίπτωση της Εύας δεν είναι η μοναδική. Σε ποιον ανήκει, όμως, αυτή η ιδέα; Η Νίκι Χιούν, μια 35χρονη Βρετανίδα είναι εκείνη που κατασκεύασε έξι κούκλες, "ξαναγεννημένα μωρά", εκ των οποίων το ένα είναι η 'Αμπι, για μητέρες που έχασαν τα παιδιά τους. Συγκεκριμένα, έφτιαξε ένα σωσία του μωρού, βασιζόμενη σε φωτογραφία του παιδιού που δεν ζει πια.
Η τεχνική αυτή, που συνηθίζεται εδώ και αρκετά χρόνια κυρίως στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, συνίσταται στη συνένωση πλαστικών μελών και υφάσματος που προσεγγίζει σε χρώμα και υφή την ανθρώπινη σάρκα, με ένα κεφάλι του οποίου το πρόσωπο είναι περισσότερο ή λιγότερο εκφραστικό, φτιαγμένα όλα από υλικά που διατίθενται στο εμπόριο.
Κατόπιν, τοποθετείται γέμισμα στα μέλη μέχρι το μωρό να έχει το βάρος που επιζητείται. Τελευταίο στάδιο και το πιο μακροσκελές: η ζωγραφική του μικρού ακίνητου σώματος για να θυμίζει την ευαισθησία του βρεφικού σώματος, να φαίνονται οι φλέβες, τα νύχια, τα βλέφαρα και ίσως λίγο σάλιο στην άκρη των χειλιών.
Τελική πινελιά, αλλά όχι απαραίτητη: η ραφή μαλλιών από μοχέρ. Το αποτέλεσμα παραπέμπει σε έναν πολύ προκλητικό ρεαλισμό.
"Έχω φίλους που μού είπαν: Θεέ μου πόσο αληθινή μοιάζει", θυμάται η Εύα, της οποίας η κόρη πέθανε σε ηλικία επτά ετών από λευχαιμία.
Η Εύα συνήθως δεν βγαίνει από το σπίτι με την 'Αμπι. Η πλειοψηφία των μητέρων που πενθούν, αφήνουν το "μωρό" στην κούνια ή σε ένα καροτσάκι στο σπίτι, εξηγεί η Νίκι.
Ωστόσο, άλλες "τα παίρνουν μαζί στις διακοπές, εκεί όπου κανείς δεν τους ξέρει", αναφέρει στο περιθώριο μιας έκθεσης για κούκλες στο Μπρέντγουντ, ένα προάστιο του Λονδίνου.
Η Νίκι διευκρινίζει ακόμη ότι εκτός από τις μητέρες που πενθούν το παιδί τους, το βασικό στοιχείο των πελατισσών της είναι ότι έχουν λατρεία στις κούκλες.
Βρετανοί ψυχολόγοι που ρωτήθηκαν σχετικά, συμμερίζονται ότι οι πενθούσες μητέρες καταφεύγουν στις κούκλες αυτές που μοιάζουν αληθινές.
Για την 'Ινγκριντ Κόλινς του Ιατρικού Κέντρου του Λονδίνου, αυτό το ψεύτικο μωρό κινδυνεύει να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από το να τα λύσει. Όταν έχεις πενθήσει το παιδί σου, τι κάνεις την κούκλα; Τη θάβεις;", διερωτάται.
"Αν οι άνθρωποι έχουν πολύ αγάπη να δώσουν και δεν έχουν μωρό, υπάρχουν παιδιά και πολλοί συνάνθρωποί τους που έχουν ανάγκη από φροντίδα", προτείνει.
Για τη Σάντρα Ουίτλι, ειδική σε θέματα οικογένειας, ένα "ξαναγεννημένο μωρό" μπορεί αντίθετα να είναι "ένα εργαλείο" που θα βοηθήσει γονείς να πενθήσουν το παιδί τους που πέθανε. "Ίσως είναι μια υγιής αντίδραση υπό την προϋπόθεση ότι η κούκλα χρησιμοποιείται όχι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα", τόνισε.
Η Εύα, πάντως, δεν σκοπεύει να ζήσει χωρίς την 'Αμπι. 'Έχω πλήρη συναίσθηση. Δεν πιστεύω ότι η 'Αμπι είναι αληθινή", λέει η γυναίκα αυτή, μητέρα ενός 30χρονου γιού και γιαγιά μιας οκτάχρονης εγγονής.
"Αλλά η 'Αμπι δεν είναι ούτε μια απλή κούκλα, είναι πολλά περισσότερα. Είναι μεγάλη βοήθεια για μένα. Ξέρω ότι δεν θα αρρωστήσει και δεν θα πεθάνει. Δεν νιώθω πια την πίεση".
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
