Μία χρόνια δερματική ασθένεια, τη Διαπυητική Ιδρωταδενίτιδα, έβαλαν στο μικροσκόπιο οι Έλληνες ειδικοί, με επικεφαλής τον καθηγητή Δερματολογίας – Αφροδισιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντή Α΄ Πανεπιστημιακής Κλινικής Δερματικών και Αφροδίσιων Νόσων, Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός» και τον πρόεδρο Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιολογικής Εταιρείας (ΕΔΑΕ), κ. Δημήτρη Ρηγόπουλο, στοχεύοντας να καταγράψουν αφενός τα χαρακτηριστικά της ασθένειας, αφετέρου τις προκλήσεις που βιώνουν οι ασθενείς στη διαχείριση του νοσήματος, σε συνεργασία ή μη με το γιατρό τους.
Η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα είναι μια χρόνια νόσος του δέρματος που χαρακτηρίζεται από φλεγμονώδεις βλάβες στις πτυχές του δέρματος. Αυτές οι φλεγμονώδεις βλάβες περιλαμβάνουν επώδυνα οζίδια και αποστήματα και εντοπίζονται εκεί, όπου βρίσκονται οι αποκρινείς ιδρωτοποιοί αδένες.Τα πρώτα συμπτώματα της Διαπυητικής Ιδρωταδενίτιδας εμφανίζονται σε άτομα ηλικίας από 12 έως 25 χρόνων, ενώ πάσχοντες είναι οι ενήλικες στις παραγωγικές ηλικίες 25 έως 55 χρόνων, με συχνότερη εντόπιση της νόσου στη γεννητική χώρα και τους γλουτούς.
Όπως προέκυψε από την έρευνα που εκπονήθηκε από τον καθηγητή κ. Ρηγόπουλο, ένας στους τρεις πάσχοντες δεν έχουν επισκεφθεί δερματολόγο που είναι ο ειδικευμένος για την αντιμετώπισή της και επίσης 33% δεν ακολουθεί κάποια θεραπεία. Επιπλέον, διαπιστώθηκε από την έρευνα, πως αναλόγως της σοβαρότητας της εμφάνισης της ασθένειας, παρατηρείται αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής του ασθενούς, αύξηση στις συννοσηρότητες, στη χρήση φαρμάκων και παραφαρμακευτικών, στα χειρουργεία, στις επισκέψεις σε ιατρό και στις νοσηλείες. Πρόκειται για ευρήματα, ανέφερε ο κ. Ρηγόπουλος κατά την παρουσίασή τους στο Μουσείο «Ανδρέας Συγγρός» του φερώνυμου νοσοκομείου, από τα οποία προκύπτει η άμεση ανάγκη ενημέρωσης σχετικά με τη νόσο, την έγκαιρη διάγνωση της από δερματολόγο και η αποτελεσματική θεραπεία της.
«Τόσο στο σύνολο του δείγματος όσο και στους διαγνωσμένους το 65% έπασχαν από μέτρια (προσβολή περισσότερης της μιας περιοχής με 3 έως 5 εξάρσεις το χρόνο, ουλές και μέτρια επίδραση στην ποιότητα ζωής) έως σοβαρή νόσο (έντονα συμπτώματα, εξάρσεις και ουλές και επηρεασμένη ποιότητα ζωής). Μόνο το 30% του δείγματος όμως, ήξερε τη σωστή αιτία της νόσου, ενώ οι υπόλοιποι την απέδιδαν σε άλλες αιτίες, όπως ερεθισμό, ακατάλληλα ρούχα και θυλακίτιδα» εξήγησε ο καθηγητής.
Πού βρίσκονται τα ειδικά Ιατρεία Διαπυητικής Ιδρωταδενίτιδας
Τέσσερα Ειδικά Ιατρεία Διαπυητικής Ιδρωταδενίτιδας λειτουργούν στην Ελλάδα, 2 στην Αθήνα και 2 στη Θεσσαλονίκη, τα οποία μπορούν οι ασθενείς να επισκεφτούν κατόπιν ραντεβού:
Α’ Πανεπιστημιακή Δερματολογική Κλινική, Νοσοκομείο «Α. Συγγρός», Αθήνα (Δευτέρα – Τρίτη - Τετάρτη και Παρασκευή, τηλ. 210 7265153)
Β’ Πανεπιστημιακή Δερματολογική Κλινική,Νοσοκομείο «Αττικόν», Αθήνα (Τετάρτη,τηλ. 210 5832396 )
Α’ Πανεπιστημιακή Δερματολογική Κλινική,Νοσοκομείο Αφροδισίων και Δερματικών Νόσων, Θεσσαλονίκη(Τηλ. 2313 308860-867)
Β’ Πανεπιστημιακή Δερματολογική Κλινική,Γενικό Νοσοκομείο «Παπαγεωργίου», Παρασκευή, Θεσσαλονίκη (Τηλ. 14741).
Τα χαρακτηριστικά της ασθένειας
Πρόκειται για χρόνια, υποτροπιάζουσα νόσος που χαρακτηρίζεται από φλεγμονώδεις βλάβες στις πτυχές του δέρματος, που περιλαμβάνουν επώδυνα οζίδια και αποστήματα, και εντοπίζονται εκεί, όπου βρίσκονται οι αποκρινείς ιδρωτοποιοί αδένες. Μάλιστα, είναι γνωστή περισσότερο ως «ανάστροφη ακμή». Δεν είναι ούτε μολυσματική ούτε μεταδοτική. Εμπλέκεται όμως σημαντικά στην εμφάνισή της το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Παθήσεις που έχουν σχετιστεί με τη νόσο είναι η αρθρίτιδα, η Νόσος του Crohn, η κατάθλιψη, η κακοήθεια και η σοβαρή ακμή.
Εκδηλώνεται με ένα πλήθος μορφών, οι οποίες μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των ασθενών. Οι ήπιες περιπτώσεις περιλαμβάνουν μικρά εξογκώματα, μαύρα στίγματα ή κύστες, ενώ οι ασθενείς με πιο σοβαρές μορφές μπορεί να έχουν πολλαπλά υποτροπιάζοντα αποστήματα, τα οποία ορισμένες φορές απελευθερώνουν εκκρίσεις με δυσάρεστη οσμή.
Οι δερματικές βλάβες, οι οποίες προκαλούνται από την ιδρωταδενίτιδα μπορεί να είναι ιδιαίτερα δυσάρεστες και επώδυνες, ενώ συχνά επηρεάζουν πολύ την ποιότητα ζωής των ασθενών. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, στους ενήλικες όμως εμφανίζεται συνήθως κατά τα πρώτα έτη της δεύτερης δεκαετίας της ζωής τους, ενώ τα ποσοστά μειώνονται μετά την ηλικία των 50 έως 55 ετών.
Πολλές φορές η διάγνωση της νόσου είναι λανθασμένη και επειδή πολλοί πάσχοντες δεν νιώθουν άνετα να μιλήσουν για τα συμπτώματά τους ή να ζητήσουν βοήθεια από τους δερματολόγους τους, ο αριθμός των ασθενών που διαγιγνώσκονται τελικά είναι πολύ μικρότερος από τις εκτιμήσεις αυτές. Αν και η νόσος δεν εξελίσσεται (δηλαδή αύξηση της σοβαρότητας της κατάστασης με την πάροδο του χρόνου) σε όλα τα περιστατικά, ορισμένοι ασθενείς μπορεί να εμφανίζουν διαρκώς συμπτώματα, τα οποία με τον καιρό θα παρουσιάζουν επιδείνωση, εάν δεν αντιμετωπιστούν κατάλληλα.
