Η σχέση της παιδικής κακοποίησης & «καταπιεσμένων συναισθημάτων» στην ενήλικη ζωή!

Πολλές φορές βέβαια οι θύτες είναι άτομα από το κοντινό περιβάλλον της οικογένειας...

Η κακοποίητική συμπεριφορά όμως... μόνο μέσο διαπαιδαγώγησης δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καθώς στόχος της αποτελεί η υποταγή και η επιβολή ελέγχου.

Προκαλεί μακροπρόθεσμα:

δυσφορία, πόνο, φόβο, ενοχή και ψυχικά τραύματα ενώ πιθανόν να επιφέρει πολλές αρνητικές συνέπειες για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.

Η κακοποίηση μπορεί να πάρει πολλές μορφές καθώς η σκληρότητα δεν σχετίζεται πάντα με την σωματική τιμωρία. Σχετίζεται επίσης με:

την έλλειψη στοργής και επικοινωνίας

την αδιαφορία για τις ανάγκες του παιδιού (βιολογικές και ψυχικές)

την σεξουαλική κακοποίηση

τον συναισθηματικό εκβιασμό

την εκμηδένιση της προσωπικότητας του ατόμου

την εκμετάλλευση της ανευ ορων αγάπης του παιδιου

Το κακοποιημένο παιδί και ο μετέπειτα ενήλικας επιλέγει τις περισσότερες φορές να αρνείται τα δεινά που έχει υποστεί κατά την διάρκεια της παιδικής του ηλικίας.

Παραδίνεται στο στρες και απαιτεί από τον εαυτό του το αδύνατο. Να ξεχάσει..!

Να ξεχάσει την διαρκή κατάσταση φόβου την οποία βίωνε. Την ασέβεια και την έλλειψη αξιοπρέπειας προς το πρόσωπό του.Τον εξεφτελισμό... την απαξίωση και την περιφρόνηση που δεν μπορούσε καν να αντιληφθεί πόσο μάλλον να αμυνθεί εναντίον τους.

Μόνη του επιλογή η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και ο εξωραϊσμός των καταστάσεων...

Το άτομο που έχει κακοποιηθεί έχει εκπαιδευτεί κατα κάποιο τρόπο να αναγνωρίζει θετικά στοιχεία που ένας ουδέτερος παρατηρητής θα καταδίκαζε το λιγότερο. Ετσι αποστασιοποιείται και καταπιέζει σε μεγάλο βαθμό τα αληθινά του συναισθήματα ώστε να μην έρθει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα.


Διαβάστε περισσότερα στο www.kontasou.com