Το ημερολόγιο μίας νεόνυμφου από τη θεότρελη δεκαετία του '30

«Θέλω μαμά, εν’ αντρούλη λίγο νοστιμούλη, με ξανθά μαλλιά…».

Αυτό ήταν το μεγάλο σουξέ της δεκαετίας του 30. Και αφού τον εύρισκαν άρχιζαν οι... ιστορίες σαν κι’ αυτή που θ’ απολαύσετε παρακάτω. Original παρακαλώ!

Ήταν η θεότρελη δεκαετία του 30, όπου η απελευθέρωση της γυναίκας, απ’ όλες τις καταπιέσεις των προηγούμενων δεκαετιών, μας χάρισε πολλές- πολλές «ωραίες» ιστορίες...

Α! Και να μη ξεχάσω βεβαίως να συμπληρώσω, ότι το κείμενο είναι παρμένο από το καινούργιο μου βιβλίο

«Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες» (Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, Αθήνα 2018)

«5 Οκτωβρίου. –Ο Ευγένιός μου είναι πολύ περιποιητικός. Η πρώτη αυτή εβδομάδα του γάμου μας, που πέρασε μέσα στα χάδια και την αγάπη, αποτελεί για μένα μια εγγύησι για το μέλλον… Τι γλυκειά που μου φαίνεται τώρα η ζωή! Νοιώθω γι’ αυτόν εμπιστοσύνη απεριόριστη… Ναι… η αληθινή ευτυχία βρίσκεται μονάχα μέσα στη συζυγική αγάπη…

12 Οκτωβρίου. –Ακόμα μια εβδομάδα απόλυτης ευτυχίας και μοναξιάς. Τι ευχάριστη ζωή θα περνούσα αν δεν με βασάνιζε αυτή η ημικρανία! Περιμένω τον Ευγένιό μου, που έχει βγη στο κυνήγι από τις έξη το πρωί… Α! Να, ακούω βήματα στις σκάλες… Αυτός θάναι σίγουρα!...

15 Οκτωβρίου. –Ο καλός μου Ευγένιος εξακολουθεί να είναι ο καλλίτερος των συζύγων. Είναι πάντα γλυκύτατος και προσέχει διαρκώς πώς να με περιποιηθή καλλίτερα. Μόνο που μου φαίνεται πως… παρακυττάζεται στον καθρέφτη. Αυτό, όμως, το ελαττωματάκι του είναι τόσο ασήμαντο!...

16 Οκτωβρίου. –Άλλοτε κοιμώταν με το κεφάλι ξεσκούφωτο. Ο μαύρος σκούφος που φόρεσε τις τελευταίες αυτές ημέρες, δεν του πηγαίνει καθόλου.

17 Οκτωβρίου. –Ο Ευγένιος απέκτησε μια κακή συνήθεια τώρα τελευταία. Με το παραμικρό αρχίζει την γκρίνια, μια γκρίνια ενοχλητική, ατελείωτη… Θα του την κόψω όμως εγώ αυτή την κακή συνήθεια.

18 Οκτωβρίου. –Ο Ευγένιος διαρκώς βρίσκεται έξω και τις λίγες ώρες που μένει στο σπίτι, όλο διαβάζει και χασμουριέται κι’ ούτε καν… απαντάει στις ερωτήσεις μου…

20 Οκτωβρίου. –Αποφάσισα κι’ εγώ να μη του μιλήσω για να τον πεισμώσω… Μα αυτός, όμως, ανασηκώνει τους ώμους του αδιάφορα και φεύγει απαθέστατα από το δωμάτιο…

21 Οκτωβρίου. –Κλαίω… κι’ αυτός δεν δίνει μια δεκάρα.

22 Οκτωβρίου. –Ετσακωθήκαμε σήμερα για καλά. Ας δούμε αν θα ξαναρχίση την τυραννία του.

2 Δεκεμβρίου. –Το τέρας!... Βρίσκεται στο Παρίσι. Μ’ εγκατέλειψε. Είμαι η πιο δυστυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Δεν θα τον ξαναϊδώ… Θα ζητήσω διαζύγιο… Αμ’ τι νόμισε;…

5 Δεκεμβρίου. –Τον έμαθα τώρα κι’ απ’ την καλή του. Είναι ένας άνθρωπος με κοινότατο μυαλό, που φαντάζεται πως μονάχα αυτός και άλλος κανείς δεν είναι στον κόσμο! Έχει αισθήματα, ιδέες και αντιλήψεις εμπόρου. Είναι σαχλότατος…

10 Δεκεμβρίου. –Τα ξαναφτιάσαμε. Χθες κάναμε μια εκδρομή στη λίμνη. Μας συντρόφευσε κι’ ο εξάδελφός του… Κάθεται στο διπλανό δωμάτιο απ’ το δικό μου…

15 Δεκεμβρίου. –Ο Ευγένιος έφυγε από χθες για κυνήγι. Ευτυχώς που έχω για συντροφιά τον εξάδελφό του… Πώς μεγάλωσε αυτό το παιδί… Και τι νόστιμο που είναι…

17 Δεκεμβρίου. –Ο Ευγένιος εξακολουθεί να λείπη στο κυνήγι… Τόσο το καλλίτερο. Ο εξάδελφός του μου κρατάει περίφημη συντροφιά… Τι καλό παιδί, το καϋμένο!... Τι γλυκό παιδί!...

18 Δεκεμβρίου. –Ο Ευγένιος δεν γύρισε ακόμη από το κυνήγι… Αρχίζω να συνηθίζω, τέλος πάντων, τη… συζυγική ζωή… Αν δεν ήταν κι’ ο εξάδελφός του τι θα γινόμουν!...»

(«Μπουκέτο», 1939)

Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)

Διαβάστε κι άλλες ιστορίες για την Παλιά Αθήνα στην ιστοσελίδα www.paliaathina.com