Παύλος Ευαγγελόπουλος: Με αγάπη... από τα 90's

Ο γοητευτικός ηθοποιός που άφησε εποχή στην ελληνική τηλεόραση μέσα από ρόλους όπως του «Ιάσονα» στο «Ρετιρέ» ή του «Παύλου» στους «Μικρομεσαίους» και υπήρξε ένας από τους πιο περιζήτητους ζεν πρεμιέ στις βιντεοταινίες, δεν νοσταλγεί τίποτα. «Δεν διακατέχομαι από νοσταλγία. Σίγουρα, έχεις μια γλυκόπικρη γεύση όταν τελειώνει κάτι το οποίο είναι επιτυχημένο. Από την άλλη, ό,τι τελειώνει, τελειώνει. Πάμε για άλλα!» , λέει στη συνάντησή μας στο θέατρο «Life n’ Art Theater», στο Γκάζι ο Παύλος Ευαγγελόπουλος.



Εκεί πρωταγωνιστεί στην θεότρελη κωμωδία του Ευάγγελου Σαμιώτη «Από τη Γεωργία... με αγάπη» και υποδύεται τον Διονύση που είναι παντρεμένος με τη Φωτεινή. Όλα ανατρέπονται όταν η σύζυγός του τον πιάνει στα πράσα με μία πόρνη από τη Γεωργία.

«Ο Διονύσης φέρνει μία γυναίκα στο σπίτι αλλά η σύζυγός του γυρίζει μία ημέρα νωρίτερα από το ταξίδι της και τον πιάνει στα πράσα. Η κοπέλα αυτή είναι πόρνη από τη Γεωργία. Η κατάσταση μπλέκεται ακόμα περισσότερο όταν εμφανίζεται ο άντρας της κοπέλας που είναι προαγωγός. Τυχαίνει να περνάμε και μία δυσκολία οικονομική και το σπίτι μετατρέπεται σε οίκο ανοχής! Το έργο θίγει μέσα από μία κωμική ματιά, την ανέχεια. Λόγω της κρίσης, όλοι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε πράγματα που δεν περνούσαν από το μυαλό μας, προκειμένου να επιβιώσουμε».

Εκείνος έχει χρειαστεί να κάνει συμβιβασμούς, προκειμένου να τα βγάλει πέρα; « Κοίτα να δεις, εγώ είμαι 30 χρόνια στη δουλειά. Όλοι οι ηθοποιοί κάνουμε κάποιους συμβιβασμούς, επειδή τα πράγματα στον χώρο δεν είναι ιδανικά. Αλλά δεν μπορώ πω ότι έχω κάνει κάποιο μεγάλο συμβιβασμό. Να το παρουσιάσω τραγικά δηλαδή. Όλα είναι στο πρόγραμμα».

Σκέφτηκε ποτέ να ζήσει στο εξωτερικό; «'Εχω φύγει στο εξωτερικό. Πολύ μικρός. Είχα ξεκινήσει να σπουδάζω στην Αμερική οικονομικά. Τελικά τα παράτησα και γύρισα πίσω. Δύο χρόνια έζησα εκεί. Μου άρεσε πολύ και δεν ήθελα να γυρίσω. Αλλά κάποιοι λόγοι με ώθησαν να επιστρέψω στην Ελλάδα. Τότε μπήκε η υποκριτική στη ζωή μου. Ήταν κάτι που υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου», λέει για το ξεκίνημά του στον χώρο.

Τι συναισθήματα του προκαλεί η εικόνα των προσφύγων που καταφεύγουν στη χώρα μας; «Καλά αυτό είναι μία θλιβερή κατάσταση. Αυτό που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι τραγικό. Το δυσάρεστο είναι ότι τείνουμε να συνηθίσουμε να βλέπουμε αυτές τις εικόνες και να μην μας κάνουν πλέον εντύπωση. Να συνηθίσουμε την δυστυχία των ανθρώπων. Πρέπει να κάνουμε κάτι να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Μιλάω για τους ανθρώπους που αξίζουν τη συμπόνια μας γιατί υπάρχουν και άλλοι ανάμεσά τους. Πρέπει να τους βοηθήσουμε ο καθένας με τον τρόπο του. Και πρωτίστως το κράτος που είναι ανίκανο και δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εξαρτώνταν από το κράτος, θα είχαν πεθάνει».

Η συνάντηση με τον Δαλιανίδη που εκτόξευσε την καριέρα του στο «Ρετιρέ»

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα από την Αμερική, μία τυχαία συνάντηση με τον Γιάννη Διαλιανίδη, του αλλάζει τη ζωή. «΄Ηταν μεγάλη υπόθεση που με ξεχώρισε. Ο Δαλιανίδης ήταν τελειομανής. Έκανε τα πάντα σε μία δουλειά. Έγραφε, σκηνοθετούσε, μέχρι και με το σκηνικό ασχολούνταν. Ήθελε να περνούν όλα από τα χέρια του. Τον γνώρισα συμπτωματικά. Έκανα μία παράσταση στον Λυκαβηττό και όπως περίμενα στα καμαρίνια, πέρασε από μπροστά μου. Του συστήθηκα. Μου είπε να του στείλω μία φωτογραφία και ένα βιογραφικό και έτσι ξεκίνησα. Ο Διαλιανίδης ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε τους ηθοποιούς. Τους νέους ανθρώπους. Η συνεργασία μαζί του ήταν ένα σχολείο».

Ο Γιάννης Διαλιανίδης του εμπιστεύεται το πρώτο του ρόλο στην μικρή οθόνη. Στην επιτυχημένη σειρά της ΕΡΤ2 «Τα λιονταράκια του κυρ- Ηλία», ο Παύλος ενσαρκώνει τον γιο  ενός καταστηματάρχη οικιακών ειδών. «Ήταν μία τεράστια επιτυχία. Γιατί τότε μην ξεχνάς, υπήρχαν μόνο δύο κανάλια στη δημόσια τηλεόραση. Οπότε η τηλεθέαση με τα σημερινά δεδομένα, ήταν 80%», θυμάται ο Παύλος Ευαγγελόπουλος.



Αυτό σημαίνει ότι η σαρωτική επιτυχία του «Ρετιρέ» τον βρήκε προετοιμασμένο; «Ναι, στο ''Ρετιρέ'' ήμουν πιο προετοιμασμένος. Το είχα ήδη ζήσει! Ήξερα πώς είναι!», απαντά. Θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τον αντιμετώπιζαν ως σταρ; «Όχι δεν είναι υπερβολή! Έτσι με αντιμετώπιζαν! Εκείνα τα χρόνια υπήρχε ακόμα ο ''μύθος''. Αν έδινες μία συνέντευξη, ήταν θέμα. Αν έκανες ένα εξώφυλλο, ήταν κάτι! Τώρα έχει απομυθοποιηθεί η όλη ιστορία, γιατί είναι χιλιάδες άνθρωποι που βγαίνουν σε διάφορους χώρους. Εμείς ανήκουμε ενδεχομένως στην τελευταία γενιά που ζήσαμε αυτόν τον μύθο!», λέει.



Πώς διαχειρίστηκε την αναγνωρισιμότητα; «Το απολαμβάνεις όλο αυτό που συμβαίνει. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Μπορεί και να ξεφύγεις λίγο. Όλα παίζουν. Ξέρεις στην αρχή όλη αυτή η αναγνωρισιμότητα έχει μία γοητεία, αλλά από ένα σημείο και μετά, μπορεί να σε δυσκολέψει. Το να μην μπορείς να κάτσεις να πιεις έναν καφέ ή να φας με την ησυχία σου. Αλλά σε γενικές γραμμές, το αντιμετώπισα ως ένα κομμάτι της δουλειάς».

Φοβήθηκε μήπως ο «Ιάσονας» που γινόταν κάθε τόσο έξω φρενών με τη μητέρα του «κυρία Θάλεια», τον «καπελώσει» ως ηθοποιό; «Όχι! Τότε αυτό ήταν. Το πρόβλημα είναι αν σε όλη σου τη ζωή σε φωνάζουν με το όνομα ενός ρόλου. Εμένα με φωνάζουν Παύλο», λέει χαμογελώντας. «Το διάστημα όμως που ο κόσμος βλέπει μία σειρά, είναι λογικό να σε ταυτίσει με έναν ήρωα. Το θεώρησα πολύ φυσιολογικό και δεν με άγχωσε καθόλου».



'Εχει δεχτεί ακραίες εκδηλώσεις θαυμασμού; «Έχω δεχτεί αλλά μην μου ζητήσεις να σου πω ειδικές περιπτώσεις. Πάντα τις αντιμετώπιζα με ψυχραιμία και με τρόπο. Συνέβαινε επίσης  να με πλησιάζουν επειδή ήμουν γνωστός. Το καταλάβαινα όμως όταν με πλησίαζαν γι αυτό που έβγαζα προς τα έξω. Για την εικόνα μου και όχι γι αυτό που πραγματικά ήμουν. Αλλά επίσης είναι φυσιολογικό. Ποτέ δεν με ενόχλησε. Ήμουν συνειδητοποιημένος», λέει.

Είναι συνειδητή η απόφασή του να μην δημιουργήσει οικογένεια; «Συνειδητότατη. Δεν πιστεύω στην τύχη. Αν θέλεις να κάνεις οικογένεια, την κάνεις. Δεν είχα ποτέ στο κεφάλι μου να δημιουργήσω οικογένεια. Δεν έκατσα ποτέ να το σκεφτώ. Ούτε μπήκα ποτέ στη διαδικασία να το αναλύσω γιατί δεν ήθελα».

Του λείπει η τηλεόραση; «Η ελληνική τηλεόραση τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιάσει κάποιες καλές δουλειές που θα ήθελα να είμαι κομμάτι τους. Για να είμαι ειλικρινής, μου λείπουν και οι οικονομικές απολαβές της τηλεόρασης».  Ισχύουν όσα έχουν ακουστεί για τις υψηλές αμοιβές των ηθοποιών τις χρυσές ημέρες της ελληνικής τηλεόρασης; «Ισχύει. Σαφώς υπήρχαν οι υψηλά αμοιβόμενοι. Αυτές όμως οι τρελές αμοιβές αφορούσαν λίγο κόσμο». Δηλαδή μπορούσε κανείς μέσα από την υποκριτική να είχε μία άνετη ζωή; «Και ίσως να εξασφαλιστεί σε ορισμένες περιπτώσεις».

Αν πετύχει τον εαυτό του στην τηλεόραση, θα κάτσει να δει τον εαυτό του; «Πλέον όχι. Γιατί ό,τι ήταν να δω το έχω δει. Παλαιότερα φυσικά με έβλεπα. Είμαι και πολύ σκληρός με τον εαυτό μου».

Στις βιντεοταινίες, ο Παύλος Ευαγγελόπουλος, έζησε μία «Επικίνδυνη Σχέση» με την Βάνα Μπάρμπα, είχε μία αδιάκοπη κόντρα με την Ελένη Φιλίνη στον «Ροκ Πάνθηρ».

«Επειδή έχω επαφή με νέο κόσμο, με τα πιτσιρίκια, όλοι μου λένε για αυτές τις βιντεοταινίες. Όλοι τις βλέπουν και τις νοσταλγούν. Μπορεί να μην είχαν γεννηθεί εκείνα τα χρόνια αλλά τους αρέσει αυτή η εποχή. Όχι εγώ δεν τις απορρίπτω τις βιντεοταινίες. Είναι και αδικημένες και παρεξηγημένες. Δεν θα πω ότι ήταν αριστουργήματα αλλά είχαν μία αθωότητα. Μπορώ να σου πω ότι έχω δει πάρα πολλές δουλειές που είναι πολύ χειρότερες, από τις βιντεοταινίες που παίζαμε εμείς. Πιστεύω ότι θα παίζονται για πολλά χρόνια ακόμα», λέει ο Παύλος Ευαγγελόπουλος.



Μετανιώνει για λάθη που τυχόν να έχει κάνει; «Δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι. Σίγουρα κοιτάζοντας πίσω, αν δεις κάποιες δουλειές μπορεί και να πεις: ''Γαμώτο μου, αυτό γιατί το έκανα; '' ή ''Αυτό θα μπορούσα να το είχα κάνει καλύτερα''. Αλλά τι νόημα έχει πια; Σημασία έχει, ότι τότε αυτό μπορούσες ή ήθελες να κάνεις».

Θα επιχειρούσε ξανά να ανοίξει ένα δικό του στέκι, όπως είχε κάνει πρόσφατα στη Γλυφάδα; «Δεν νομίζω. Μου έφυγε. Απέδειξα στον εαυτό μου ότι δεν είμαι για αυτά τα πράγματα», λέει χαμογελώντας.