Τελευταία του δουλειά το ντουέτο με τη Χριστίνα Σάλτη «Τι άλλο θέλεις;», ωστόσο το μέλλον εμπεριέχει εκπλήξεις, με ηχογραφήσεις στο Λονδίνο και συνεργασία με Βρετανούς μουσικούς. Τίποτα από όλα αυτά δεν έμοιαζε εφικτό, όταν, στα 22 του χρόνια, κατέβαινε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, με μοναδική του περιουσία τα ρούχα που φορούσε και τα ελάχιστα χρήματα που είχε στο πορτοφόλι του. Κάπου τότε έκανε και το πρώτο από τα οκτώ τατουάζ που έχει στο σώμα του (μεταξύ άλλων, ο «Φυγάς», ένα μικρόφωνο και το πρόσωπο του Χριστού). «Σχεδίαζα να πάρω μέρος σε διάφορες μουσικές παραγωγές, αλλά όλα ναυάγησαν. Δεν είχα πολλές επιλογές, αλλά σκέφτηκα “ήρθα για να μείνω”. Έτσι, για ενάμιση χρόνο η στέγη μου ήταν ένα στούντιο στην Ηλιούπολη. Δεν ήταν σπίτι, αλλά το καλό ήταν ότι μπορούσα να γράφω στο στούντιο τη μουσική μου» θυμάται για το People.
Ήταν λάθος το ότι ήρθες στην Αθήνα χωρίς να έχεις κλείσει δουλειά;
Όχι, ήταν τολμηρό, αλλά ήταν σωστό. Αλλά, γενικότερα, και για τα λάθη που έχω κάνει δεν μετανιώνω. Πιστεύω ότι μαθαίνεις και μέσα απ’ αυτά.
Έχεις κάνει πολλά;
Σίγουρα έχω κάνει.
Το ότι σταμάτησες νωρίς το σχολείο ήταν λάθος;
Μπορεί να ήταν, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Δεν το έκανα επειδή βαριόμουν το σχολείο. Έπρεπε να δουλέψω για να επιβιώσουμε με την αδελφή μου. Και έχω κάνει ό,τι δουλειά μπορείς να φανταστείς: Καθάριζα τασάκια, ήμουν βοηθός σερβιτόρου και, φυσικά, πορτιέρης. Την εποχή μάλιστα που ο πορτιέρης… μάλωνε. Έπεφτε πολύ ξύλο στα μαγαζιά.
Δύσκολα χρόνια;
Πολύ. Άγρια, αλλά ωραία χρόνια. Όταν τα σκέφτεσαι αργότερα, όλα, ακόμα και τα πιο δύσκολα, μοιάζουν όμορφα.
Οι γονείς σου τι έλεγαν γι’ αυτά;
Δεν έλεγαν, γιατί μεγάλωσα κυρίως με τους παππούδες μου. Οι γονείς μου ήταν μετανάστες στη Γερμανία. Ήρθαμε στην Ελλάδα το 1986 και το 1988 χώρισαν. Ο πατέρας μου σήμερα ζει στη Θεσσαλονίκη και η μητέρα μου στη Δράμα. Και οι δυο έχουν πια άλλους ανθρώπους στις ζωές τους.
Έχεις σχέσεις μαζί τους;
Πολύ καλές. Κάποτε αισθανόμουν θυμό και πίκρα για τους γονείς μου. Σκεφτόμουν πως «επειδή δεν τα πήγατε καλά εσείς μεταξύ σας, εγώ έμεινα μόνος». Αλλά τέτοια συναισθήματα και σκέψεις μόνο πίσω μάς πάνε. Μετά κι από συζητήσεις με φίλους κατάλαβα ότι σαν την οικογένεια… δεν υπάρχει! Πως, ό,τι κι αν έχει συμβεί, ακόμα και λάθη, σημασία έχει να προχωράς μπροστά, να έχεις την οικογένεια κοντά σου και να μην επιβαρύνεις κανέναν με επιπρόσθετες ενοχές.
Ήταν εύκολο να καταλήξεις σε αυτό το συμπέρασμα;
Όχι, δεν ήταν. Αλλά βοήθησαν ο «δρόμος», η μοναξιά και οι πάρα πολλές δυσκολίες που αντιμετώπισα. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, πιο εύκολα, ίσως κι εγώ να ήμουν αλλιώς.
Οι παππούδες τι έλεγαν;
Ο παππούς με έβριζε όταν δεν δούλευα. Με έλεγε… κοπρόσκυλο. Όταν δούλευα, ήμουν καλό παιδί. «Η δουλειά δεν είναι ντροπή» έλεγε ο παππούς. Έτσι έκανα μέχρι και το χορευτή!
Τι χορευτής ήσουν;
Μη φανταστείς ότι ήμουν… μπαλαρίνα. Ήταν το 1992 στη Θεσσαλονίκη, σε ένα μαγαζί όπου εμφανίζονταν η Τζούλι Μασίνο, η Νατάσα Θεοδωρίδου κι άλλοι, επίσης άγνωστοι τότε, τραγουδιστές. Χόρευα r&b, στιλ Μichael Jackson… της ηλικίας δηλαδή. Γιατί ήμουν 16-17 χρόνων. Αυτοδίδακτος ήμουν, όπως και σε όλα, και στο χορό και στη μουσική. Εκτός από το μπουζούκι, το οποίο έμαθα από τον πατέρα μου που είναι μπουζουκτσής, τα άλλα όργανα, το μπάσο, την κιθάρα, τα πλήκτρα, τα έμαθα μόνος μου.
Η νύχτα έχει καταχρήσεις;
Πολλές. Ακόμα και το να ξενυχτάς είναι κατάχρηση. Αλλά δεν είναι απαραίτητο να είναι νύχτα για να κάνεις καταχρήσεις.
Ναρκωτικά υπάρχουν;
Όπως και στη μέρα. Παίζει ρόλο το τι ζητάει ο καθένας, αν έχει φιλοσοφήσει τις ανάγκες του, ο χαρακτήρας του, το πόσο ευκολόπιστος είναι…
Βρέθηκες ποτέ κοντά σε αυτά;
Όχι, γιατί είμαι πολύ κατά. Δύο ξαδέλφια μου έχουν πεθάνει μετά από χρήση ηρωίνης. Οπότε έχω ένα λόγο παραπάνω να είμαι κατά, αν κι έχουν περάσει πολλά από μπροστά μου κι έχω δει πολλά να συμβαίνουν. Σε τίποτα καλό δεν οδηγούν τα ναρκωτικά.
Με όσα έχεις ζήσει, τι θεωρείς τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Το ότι υπάρχω, είμαι ακόμα εδώ. Και το ότι έχω καταφέρει να έχω τη δυνατότητα και να βοηθάω ανθρώπους που το χρειάζονται, δίνοντάς τους λύσεις στα προβλήματά τους.
Έχεις, δηλαδή, βγάλει χρήματα από το τραγούδι;
Άπειρα… πόσα θέλεις; Οι λύσεις δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι πολλά. Είναι στήριξη, είμαι συμβουλές. Η περίοδος αυτή, άλλωστε, δεν έχει λεφτά, ιδιαίτερα για το είδος που ασχολούμαι εγώ. Αλλά δεν πειράζει, γιατί πλέον όσοι ασχολούμαστε με τη μουσική το κάνουμε από αγάπη και όχι για τα χρήματα.
Έχεις συνεργαστεί με επιτυχία με την Dawn Richard, τη Melis Kar. Σκέφτηκες να ανοίξεις περισσότερο τα φτερά σου στο εξωτερικό;
Υπάρχουν στα σχέδια, με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι, κι άλλες συνεργασίες άμεσα. Όπως, με έναν πολύ γνωστό Άγγλο ράπερ κι ένα ακόμα single στην Τουρκία.
Θα έφευγες από την Ελλάδα;
Όσο μεγαλώνεις, βλέπεις αλλιώς τα πράγματα. Όταν είσαι 20 χρόνων, λες «ας πάω έξω κι αν δεν πετύχω, ας χάσω δυο-τρία χρόνια απ’ τη ζωή μου. Και τι έγινε;». Στα 41 μου χρόνια, όμως, είναι αλλιώς τα πράγματα. Πρέπει οι συνθήκες να εξασφαλίζουν σιγουριά.
Οι γυναίκες τι ρόλο παίζουν στη ζωή σου;
Μου αρέσουν πάρα πολύ! Κι όταν είμαι σε σχέση, είμαι «πάνω» της. Αφιερώνω πολύ χρόνο. Ίσως να μη μου φαίνεται, αλλά είμαι άνθρωπος της σχέσης. Έχω κάνει δύο μακροχρόνιες και η μία ήταν με εκείνη που κάποτε παντρευτήκαμε.
Ήταν ένας νεανικός γάμος;
Νεανικός ήταν, ουσιαστικός δεν ήταν. Γκρίνιες, ζήλιες… Δεν προχωρούσε η σχέση και γι’ αυτό, τελικά, χωρίσαμε.
Θα ξαναπαντρευόσουν;
Ναι. Μου αρέσει να γυρίζω σπίτι και να είναι ο άνθρωπός μου εκεί. Δεν έχω, πάντως, σχέση αυτή την εποχή. Είμαι μόνος.
Θες να γίνεις μπαμπάς;
Πάρα πολύ, αλλά νομίζω ότι ηλικιακά έχω ήδη αργήσει. Έτσι, αρκούμαι στο να βλέπω τα ανιψάκια μου να μεγαλώνουν. Τρελός έρωτας!
Ένα από τα τατουάζ σου είναι στίχοι. Από ποιο τραγούδι;
Απ’ το «Χαμένα όνειρα» που τραγουδήσαμε με τη Φωτεινή. «Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια μέσα από φωτογραφίες/αναμνήσεις, χαρές, μα και αρκετές θυσίες. Τις τελικές ευθείες θέλω απόψε όλες να σπάσω/και αν τα καταφέρω, ίσως να χαμογελάσω». Σημαίνει πάρα πολλά για μένα αυτό το τραγούδι.
Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.
