Ασήμης Αλεξίου: Από τις ταινίες του Αγγελόπουλου στην καμπάνια της UNESCO

Ασήμης Αλεξίου: Από τις ταινίες του Αγγελόπουλου στην καμπάνια της UNESCO

Ο ηθοποιός που έκανε τα πρώτα του βήματα στην ταινία «Τοπίο στην ομίχλη» του Θόδωρου Αγγελόπουλου σε ηλικία οκτώ ετών, μεγάλωσε και χαράζει τη δική του επιτυχημένη πορεία. Ο Ασήμης Αλεξίου εισβάλλει στον ασαφή χώρο του video-performance και βραβεύεται από την UNESCO για το project του με θέμα την προστασία των παιδιών. Σύντομα θα δει το οπτικοακουστικό του έργο να αποτελεί τη βάση της παγκόσμιας καμπάνιας του οργανισμού

Ασήμης Αλεξίου: Από τις ταινίες του Αγγελόπουλου στην καμπάνια της UNESCO
Ηταν μόλις οκτώ ετών όταν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος τον επέλεξε για να παίξει έναν ρόλο στην ταινία-σταθμό «Τοπίο στην ομίχλη», η οποία κέρδισε το Αργυρό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας το 1988 και το βραβείο Felix, το ευρωπαϊκό Οσκαρ, το 1989.

Αυτή την εμπειρία μπορεί ως παιδί να μην είχε τη δυνατότητα να την αποτιμήσει, ωστόσο θυμάται με νοσταλγία. «Το να έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις ως παιδί ανάμεσα σε τόσο σημαντικές προσωπικότητες της εποχής μας μόνο ως ευλογία μπορεί να εκληφθεί», σημειώνει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του ο ηθοποιός Ασήμης Αλεξίου και συνεχίζει: «Ημουν ένα ανήσυχο κι ελαφρώς κακομαθημένο παιδί που ήθελε συνεχώς να παίζει. Ετσι, στα γυρίσματα τους είχα βγάλει το λάδι. Για δύο μήνες είχα εγκαταλείψει το σχολείο κι ήμουν στην Κομοτηνή για τις ανάγκες των γυρισμάτων μαζί με τον πατέρα μου, ο οποίος είχε έρθει ως συνοδός μου. Ημουν τόσο άτακτος που εξαιτίας μου τα γυρίσματα διακόπτονταν κάθε τρεις και λίγο. Ωστόσο, ο Αγγελόπουλος ήταν εξαιρετικά ήρεμος και ευγενής. Εκανε ταινίες και ήξερε να το απολαμβάνει. Αυτή την ηρεμία τη μετέδιδε και στους συνεργάτες του». 

Κλείσιμο


Οι εμπειρίες του στα πλατό με τον μετρ του ελληνικού κινηματογράφου Θόδωρο Αγγελόπουλο, τόσο στην ταινία «Τοπίο στην ομίχλη» όσο και στο «Μια αιωνιότητα και μια μέρα», σημάδεψαν τη μετέπειτα πορεία του



Πώς όμως ένα οκτάχρονο ζωηρό αγόρι βρέθηκε στο καστ μιας κινηματογραφικής ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου; Ο Ασήμης Αλεξίου οφείλει τη σημαντική αυτή εμπειρία στη γιαγιά του, Ελλη Αλεξίου, αδελφή της ποιήτριας, συγγραφέως και πρώην συζύγου του Νίκου Καζαντζάκη, Γαλάτειας Καζαντζάκη. «Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που είχε στενή σχέση με την τέχνη και την κουλτούρα», λέει ξετυλίγοντας το νήμα της προσωπικής του ιστορίας. «Σε ηλικία που οι συνομήλικοί μου άκουγαν από τους γονείς τους παραμύθια, η γιαγιά μου με είχε μυήσει στην ποίηση και τη λογοτεχνία. Από το δημοτικό ακόμη διδάχτηκα τα κείμενα του Καζαντζάκη. Η γιαγιά τον θαύμαζε και τον μισούσε συγχρόνως καθώς -μετά από πολλά χρόνια γάμου- είχε εγκαταλείψει την αδελφή της για μια άλλη γυναίκα. Αποδεχόταν το έργο του αλλά δεν συνέβαινε το ίδιο με τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά του», αποκαλύπτει.



Το δικό του video-performance με θέμα «Μη μιλάς, φάε», το οποίο αναφέρεται στα δικαιώματα των παιδιών, επιλέχθηκε για τη διεθνή καμπάνια της UNESCO

Λίγο πριν τελειώσει το σχολείο ο Ασήμης Αλεξίου συμμετείχε σε ακόμη ένα κινηματογραφικό project του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Πρόκειται για τη θρυλική ταινία «Μια αιωνιότητα και μια μέρα», η οποία όχι μόνο πήγε στο Φεστιβάλ των Καννών αλλά τιμήθηκε και με τον Χρυσό Φοίνικα. Ο εγγονός της Ελλης Αλεξίου θυμάται: «Με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο είχαμε γνωριστεί τόσο καλά που είχαμε πια γίνει οικογένεια, καθώς μπαινόβγαινα στο σπίτι του κι έκανα παρέα με τις κόρες του, οι οποίες παραμένουν φίλες μου μέχρι σήμερα. Τον θυμάμαι πάντα ήρεμο και γαλήνιο να μου επιτρέπει να κάνω πλάκες. Η κινηματογραφική οπτική του Αγγελόπουλου καθόρισε σε μεγάλο βαθμό και τη δική μου οπτική απέναντι στα πράγματα».

Ηταν ακόμη φοιτητής της δραματικής σχολής όταν ξεκίνησε να δουλεύει στην τηλεόραση. Συμμετείχε -μεταξύ άλλων- στο καστ της καθημερινής σειράς του MEGA «Απαγορευμένη αγάπη», στο σίριαλ «Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα» στον ALPHA, αλλά και στο «Ακροβατώντας» του Στράτου Μαρκίδη. «Ηταν η εποχή όπου όλοι ψάχναμε την εφήμερη δόξα και η μανία του καταναλωτισμού μάς έκανε να ζητάμε τρελές αποδοχές. Στα χρόνια της ευημερίας όλοι είχαμε λίγο πολύ ξεφύγει. Εξώφυλλα, αναγνωρισιμότητα και χρήμα με ουρά σε μια ελληνική κοινωνία που ζούσε το δικό της παραμύθι. Ολα ήταν επίπλαστα: τα υλικά αγαθά, οι αξίες, τα συναισθήματα. Οταν ήρθε η κρίση, όλα μπήκαν με έναν μαγικό τρόπο στη θέση τους», λέει κάνοντας την αυτοκριτική του. 



Τώρα πια τον ενδιαφέρει ελάχιστα η τηλεόραση αφού γίνονται πολύ λίγες δουλειές και επενδύει περισσότερο στη δύναμη του ζωντανού θεάματος, όπως είναι το θέατρο, και του καλλιτεχνικού performance. 

«Το σινεμά φυσικά εξακολουθεί πάντα να με μαγεύει», εξομολογείται και προσθέτει: «Πέρυσι συμμετείχα στην καινούρια ταινία του Ρομέν Γαβρά, γιου του Ελληνογάλλου σκηνοθέτη. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά η οποία γυρίστηκε στα Βαλκάνια. Χαίρομαι που δούλεψα με ένα τόσο νέο παιδί το οποίο προτού ακόμα προλάβει να καθίσει στην πάνινη καρέκλα του σκηνοθέτη θεωρείται ήδη ανερχόμενη δύναμη στον χώρο του ποιοτικού σινεμά. Ποια άλλη θα μπορούσε άλλωστε να είναι η μοίρα του γιου ενός τόσο σεβαστού σκηνοθέτη;».



H θεατρική ομάδα και η UNESCO
Ο Aσήμης Αλεξίου έχει στήσει μια θεατρική ομάδα με την οποία ανεβάζει ενδιαφέρουσες παραστάσεις, ενώ παράλληλα εξερευνά και άλλες καλλιτεχνικές εκφάνσεις κάνοντας μεταπτυχιακό στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας πάνω στο performance.



«Θεωρώ το performance μια σύγχρονη μορφή έκφρασης», εξηγεί. «Ετσι, πριν από λίγο καιρό έφτιαξα το δικό μου video-performance με θέμα “Μη μιλάς, φάε”, το οποίο αναφέρεται στα δικαιώματα των παιδιών. Στον διεθνή διαγωνισμό της UNESCO πήρε μια θέση μέσα στα 15 καλύτερα του κόσμου και πριν από έναν μήνα ενημερώθηκα ότι τελικά επιλέχτηκε για τη διεθνή καμπάνια που θα πραγματοποιήσει η UNESCO σε ολόκληρο τον κόσμο». Στο συγκεκριμένο βίντεο ο Ασήμης Αλεξίου εμφανίζεται να μιλά για τα δικαιώματα των παιδιών όταν κάποιος αρχίζει να του γεμίζει σταδιακά το στόμα με φαγητό μέχρι να πάψει να ακούγεται. Ο ίδιος παραδέχεται χαμογελώντας ότι η ιδέα του γεννήθηκε από μια φράση την οποία οι περισσότεροι γονείς έχουν πει κάποια στιγμή στα παιδιά τους. «Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει την έκφραση “τρώγε και μη μιλάς” που έλεγαν οι γονείς μας όταν ήμασταν παιδιά;», ρωτάει αποκαλύπτοντας την πηγή της έμπνευσής του. 



Αυτή την εποχή ο νεαρός ηθοποιός ετοιμάζει τις βαλίτσες του για το Παρίσι όπου ελπίζει να εργαστεί τα επόμενα χρόνια. Δικαιολογώντας μάλιστα την απόφασή του, αναφέρει ότι η Ελλάδα νοσεί ολοένα περισσότερο, με αποτέλεσμα να έχει επέλθει μια καλλιτεχνική ασφυξία. «Ολοι είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικότητα που μόνο δημιουργική δεν είναι. Η μόνη διέξοδος δυστυχώς για κάποιους είναι η φυγή», εξομολογείται. «Στο Παρίσι υπάρχει ακόμη γόνιμο έδαφος για έμπνευση και καλλιτεχνικές δραστηριότητες γι’ αυτό είμαι έτοιμος να μεταναστεύσω, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον. Για ανθρώπους της δικής μου γενιάς η μετανάστευση παραμένει δυστυχώς η μόνη λύση τόσο για επιβίωση όσο και για δημιουργία. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και θα επιστρέψουμε όλοι στη βάση μας», καταλήγει.








Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK

Δείτε Επίσης