Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί τελείωσε τη Νομική Σχολή. Εκεί ξεκίνησε την άσκηση της δικηγορίας. Και φυσικά εκεί σχημάτισε τα πρώτα συγκροτήματα με τα οποία εμφανιζόταν σε ιστορικά μαγαζιά της Ναυαρίνου (όπως ο περίφημος «Παπαγάλος»), αλλά και στον «Μύλο».
Εκανε έντεκα χρόνια πιάνο και δύο χρόνια κιθάρα στο Σύγχρονο Ωδείο. «Πειραματιζόμουν πάντοτε με τη μουσική. Εγραφα απλά για να δω αν μπορώ να γράψω. Τραγουδούσα ερασιτεχνικά σε διάφορες μουσικές σκηνές της πόλης. Μου περνούσε από το μυαλό -παροδικά- τι θα γίνει αν αποφασίσω να ασχοληθώ πιο σοβαρά με τη μουσική. Κυρίως δικηγορούσα. Μερικές φορές άφηνα για αρκετό διάστημα τη μουσική», αναφέρει. Στην Αθήνα βρέθηκε την τελευταία πενταετία. Δεν ανήκει στη γνωστή στρατιά των δικηγόρων του Κολωνακίου που συναντάς στα πέριξ της πλατείας και οι οποίοι κοιτάζουν δικογραφίες σε κάθε lunch break. Βρίσκεται μέσα στο γραφείο και εργάζεται αδιάκοπα. «Για δύο λόγους κατέβηκα στην Αθήνα.
Κυρίως για τη δουλειά μου. Ασχολούμαι με το δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας και τα δικαιώματα των καλλιτεχνών. Ταυτόχρονα, όμως, ξεκίνησαν και οι πρώτες συνεργασίες μου, οι καλλιτεχνικές συνεργασίες μου», εξηγεί. Και φυσικά όταν σου μιλά μια κοπέλα για τα πρώτα της βήματα περιμένεις να ακούσεις ένα όνομα λιγότερο ηχηρό από εκείνο που προφέρει με άνεση η Πηγή: «Με τον Σάκη Ρουβά. Αυτή ήταν η πρώτη μου συνεργασία. Ηξερα τον Δημήτρη Κοντόπουλο και μου ζήτησε να γράψω τους στίχους δύο τραγουδιών του. Ακούστηκε ιδιαίτερα το “Σπάσε το χρόνο”. Αμέσως μετά συνεργάστηκα με τον Νίκο Περάκη στην ταινία “Artherapy”. Επαιξα κιόλας ως Πηγή Κωνσταντίνου, δικηγόρος-στιχουργός, και έγραψα στίχους για δύο τραγούδια για το soundtrack της ταινίας: το “Save Me” και το κομμάτι “Stay in the light”». Συγκυρίες, γνωριμίες, τύχη, τα ’φέρε έτσι η ζωή και γνώρισε τον Κρεγκ Γουόκερ, τον πάλαι ποτέ frontman των Archive. Του έγραψε στίχους για δύο τραγούδια και τα κυκλοφόρησε η Universal. «Δεν κυνηγώ τίποτα. Αν τύχει, έτυχε. Οπως ήξερα, επί παραδείγματι, τον Φίλιππο Πλιάτσικα και του έδειξα κάποιους στίχους που είχα γράψει. Του άρεσαν, δεν μπήκε στον δικό του δίσκο, το έδωσε στην Ελεωνόρα Ζουγανέλη, και το “Ο,τι γράφτηκε στους τοίχους” μπήκε στον δίσκο της Ελεωνόρας. Από τον Νοέμβρη του 2013 μπήκα στο δυναμικό της Sound of Everything».
Το πρώτο της άλμπουμ
Οκτώ κομμάτια που γράφτηκαν με διαφορά τεσσάρων ετών μπήκαν στον πρώτο της δίσκο. Το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο «8-track» κυκλοφορεί από τη Sound of Everything, ενώ το πρώτο single «While the Years Are Passing By» συμπεριλαμβάνεται και στη συλλογή «Radio Spectrum» της Cobalt, δίπλα στα πιο δημοφιλή ονόματα της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής. «Μου βγήκε αυθόρμητα ο ήχος μου. Πιο ηλεκτρονικός, κάπως μελαγχολικός. To Nayra είναι ένα μουσικό project που υιοθέτησα. Πώς να αποδώσεις το Πηγή στα αγγλικά; Μου ήρθε μάλλον από τις Νηρηίδες. Επαιξα στο “Nixon”, στο “Faust”, στον “Σταυρό του Νότου”. Τα δικά μου ακούσματα; Massive Attack, Portishead».
Εχει άραγε άγχος όταν εμφανίζεται στη σκηνή για να τραγουδήσει μπροστά σε κοινό έχοντας συνηθίσει τις αίθουσες των δικαστηρίων; «Καθόλου άγχος. Κάποιους πελάτες μάλιστα τους καλώ. Δεν το κάνω για να βγάλω χρήματα. Ούτε θέλω να γίνω γνωστή ως πρόσωπο. Είναι ένας τρόπος έκφρασης. Δεν θέλω να γίνω τραγουδίστρια. Απλά γράφω στίχους που με εκφράζουν, τους νιώθω αληθινούς. Ενίοτε τους τραγουδώ. Τα κομμάτια γράφτηκαν σε άσχετα χρονικά διαστήματα. Το “Unspoken Feeling”, λόγου χάρη, γράφτηκε για να επενδύσει μουσικά μια σκηνή ταινίας που τελικά δεν γυρίστηκε ποτέ. Το “Are We Grateful” ως κομμάτι μιας έκθεσης φωτογραφίας στο “6 d.o.g.s.”. Γιατί επιλέγω να τραγουδώ αγγλόφωνο στίχο; Μάλλον επειδή κάποια κομμάτια είναι πολύ προσωπικά, δικές μου εξομολογήσεις, το κάνω για να αποστασιοποιούμαι», απαντά. Η Πηγή Κωνσταντίνου, η Nayra, τώρα συστήνεται ουσιαστικά. «Δεν έχω κάνει κάποια προώθηση, δεν έχω προσδιορίσει το κοινό μου, δεν είχα σκοπό να βιοποριστώ. Απλώς, νιώθω τυχερή που κατάφερα να κυκλοφορήσω τη δουλειά μου», λέει. Καλώς την.
