Ρις Γουίδερσπουν: Το κορίτσι που ξαναεμφανίστηκε

Η Ρις Γουίδερσπουν έχει, εκτός από τσαγανό, και επιχειρηματικό ένστικτο. Εκείνη ήταν που είδε τις κινηματογραφικές δυνατότητες του «Κοριτσιού που εξαφανίστηκε» της Τζίλιαν Φλιν και κατοχύρωσε πρώτη τα δικαιώματα για τη μεταφορά του στο σινεμά. Σκεφτόταν μάλιστα να πρωταγωνιστήσει η ίδια. Αλλά ο Ντέιβιντ Φίντσερ ήθελε κάποια «κρύα και απροσπέλαστη». «Ο,τι κι αν είμαι, δεν είμαι αυτό», λέει με χαμόγελο στη «Vogue». Οπότε έμεινε στο παρασκήνιο, κρατώντας μονάχα τον ρόλο του παραγωγού.

Η Γουίδερσπουν δεν έχει ανάγκη πια να είναι συνέχεια το κέντρο της προσοχής. Γι’ αυτό και στη νέα της ταινία «Ενα γενναίο ψέμα», που κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα, ενώ κρατά έναν από τους βασικούς ρόλους, η ιστορία δεν αφορά εκείνη - το επίκεντρο είναι μια ομάδα από Σουδανούς πρόσφυγες που έχουν μεταφερθεί στο Κάνσας, όπου τους βοηθά μια κοινωνική λειτουργός. «Οταν διάβασα το σενάριο της Μάργκαρετ Νέιγκλ συγκινήθηκα πολύ», αναφέρει η ηθοποιός και συνεχίζει: «Κι αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν όταν συνάντησα τον σκηνοθέτη και μου είπε: “Αυτή η ταινία δεν είναι για σένα! Θέλω να το κάνω σαφές”. Αυτό το βρήκα καταπληκτικό γιατί δεν ήθελα να είμαι η λευκή Αμερικάνα που έρχεται να σώσει ανθρώπους από την Αφρική. Ο χαρακτήρας μου είναι εξίσου συναισθηματικά συγχυσμένος, δεν έχει οικογένεια. Η ταινία σού δίνει την ευκαιρία να μιλήσεις για την οικογένεια, ότι είναι κάτι που μπορείς να το βρεις». Το πιο σημαντικό στοιχείο της ταινίας για εκείνη όμως είναι άλλο: «Το φανταστικό στην ιστορία αυτή είναι ότι δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος για να κάνεις κάτι υπέροχο για κάποιον άλλο άνθρωπο. Τα μη τέλεια στοιχεία σου ίσως γίνουν καλύτερα μέσα από τη διαδικασία τού να γνωρίζεις και να βοηθάς τους άλλους».

Μετά από δυο-τρεις χλιαρές (έως κακές) ταινίες τύπου «Τα δεσμά του διαβόλου» και μία εξαιρετική αλλά παραγνωρισμένη όπως το «Ενα καλοκαίρι», η Γουίδερσπουν φαίνεται να έχει βρει ξανά τον εαυτό της. «Για μερικά χρόνια ήμουν κάπως χαμένη ως καλλιτέχνης, δεν μπορούσα να βρω τι να θέλω, κάνοντας επιλογές με τις οποίες δεν ήμουν και απόλυτα ικανοποιημένη. Αυτό που κάπως με έκανε να πάρω πάλι μπρος ήταν ότι ήθελα να παίξω δυναμικούς, ενδιαφέροντες γυναικείους ρόλους». Και αυτό έκανε. Η ερμηνεία της στο «Wild» του Ζαν-Μαρκ Βαλέ έχει ήδη αρχίσει να ακούγεται ως πιθανή υποψηφιότητα στα Οσκαρ, ενώ στο αναμενόμενο -όσο δεν πάει- «Inherent Vice» του Πολ Τόμας Αντερσον παίζει ξανά δίπλα στον Χοακίν Φίνιξ μετά την υπέροχη συνεργασία τους στο «Walk the Line». Και συνεχίζει να εκτελεί χρέη παραγωγού μέσω της εταιρείας της Pacific Standard. Πρόσφατα μάλιστα δήλωσε πως εμπνεύστηκε πολύ από το βιβλίο της Τίνα Φέι «Bossypants»: «Ηταν μεγάλη έμπνευση για μένα το βιβλίο της Τίνα Φέι. Ουσιαστικά λέει ότι αν μπορεί να βοηθήσει έστω μια άλλη γυναίκα να δημιουργήσει κάτι στο Χόλιγουντ, τότε έχει κάνει τη δουλειά της. Εύχομαι να καταφέρω κι εγώ κάτι αντίστοιχο, να δημιουργήσω ευκαιρίες για άλλες γυναίκες να πουν τις ιστορίες τους, γιατί δεν είμαστε απλά σύντροφοι ή σύζυγοι μεγάλων πρωταγωνιστών». Ε, μα ναι.