Γρηγόρης Βαλλιανάτος: «Έχουν πεθάνει άνθρωποι στα χέρια μου»

Πολλοί τον κατηγόρησαν πως χρησιμοποίησε την κατάσταση της υγείας του, το γεγονός ότι είναι οροθετικός, σαν άσο στο μανίκι, ενόψει της προεκλογικής εκστρατείας. «Είναι γελοίοι όσοι το λένε. Αν θέλουν, ας προτείνουν και σε άλλον υποψήφιο που είναι οροθετικός να το πει για να μαζέψει ψήφους. Μια τέτοια δήλωση δεν φέρνει ψήφους, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Καταρχήν, έχω πει ότι είμαι οροθετικός από το 2002, σε μια βραδινή εκπομπή της Αννίτας Πάνια, η οποία έχει προβληθεί εννέα φορές. Εκείνη την ημέρα θυμάμαι πως στο στούντιο ήταν και ο Βλάσσης Μπονάτσος. Διαβάζω για το AIDS από το 1982. Μετά, έγινα εκδότης του περιοδικού Αμφί και έπρεπε να πληροφορώ το κοινό μου γράφοντας σχετικά άρθρα. Είναι γνωστό πως εδώ και πάρα πολλά χρόνια συντονίζω όλες τις οργανώσεις που ασχολούνται με το HIV στην Ελλάδα. Δεν με ενδιαφέρει να ασχοληθούν μαζί μου αλλά με τον ιό, για να μην κολλήσουν. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει σεξουαλική παιδεία. Είναι ένα τεράστιο θέμα. Δεν πρέπει να ρωτάς κανέναν αν είναι οροθετικός, αλλά να θεωρείς πως ο οποιοσδήποτε με τον οποίο κάνεις σεξ και δεν τον γνωρίζεις καλά είναι οροθετικός. Ο περισσότεροι φορείς είτε δεν το ξέρουν είτε δεν το παραδέχονται ή χρησιμοποιούν προφυλακτικό» λέει με ειλικρίνεια στο People.


Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος έμαθε πως είναι οροθετικός το 1990. «Τα πρώτα συμπτώματα ήταν η αίσθηση του κρύου και ο πυρετός. Πέρασε ένα μεγάλο διάστημα που δεν είχα κανένα άλλο σύμπτωμα και πολύ αργότερα ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή. Έπρεπε, όμως, να κάνω την καρδιά μου πέτρα. Δεν με έπαιρνε να τρομάξω. Παράλληλα, οι φίλοι μου πέθαιναν. Έλιωναν. Όλη η γενιά μου. Η γενιά των μερακλήδων στο σεξ. Έχω χάσει φίλους, αλλά και εραστές από AIDS. Έχουν πεθάνει άνθρωποι στα χέρια μου. Εκείνη την εποχή δεν πήγαινε κανείς να τους δει στο νοσοκομείο. Μέχρι το 1996 ήμουν πολύ προσεκτικός, αλλά δεν συνέβη κάτι τραγικό στον οργανισμό μου. Μετά, ξεκίνησα τη θεραπεία. Πλέον, το αντιμετωπίζω σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Παίρνω τα χάπια μου και δεν έχω άλλα προβλήματα» εξομολογείται. Από ποιον κόλλησε τον ιό; «Δεν ξέρω, αλλά υποψιάζομαι. Να σου πω και κάτι; Δεν με απασχολεί. Δεν θεωρώ πως μου έκανε κακό, γιατί δεν το ήξερε». Ο ίδιος, ωστόσο, έπαιρνε τις απαραίτητες προφυλάξεις στο σεξ; «Πριν το 1985 δεν χρησιμοποιούσε κανείς προφυλακτικό, εκτός από εκείνους που δεν ήθελαν να κάνει η γυναίκα τους παιδιά. Εκείνη την εποχή επικρατούσε ένα ερωτικό όργιο. Η διασκέδαση που μου άρεσε εμπεριείχε και πολύ σεξ» παραδέχεται στο People.
 


Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα, οι γονείς του και το ενδεχόμενο υιοθεσίας

Κατά τη διάρκεια της εφηβείας, συνειδητοποίησε πως έλκεται από άτομα του ίδιου φύλου. «Ήμουν 14-15 ετών. Έβλεπα τον Ταρζάν αλλά και τους αθλητές στον Άγιο Κοσμά, όταν πήγαινα για τρέξιμο. Εκεί αισθάνεσαι κάτι ανάμεσα στα σκέλια σου, που άμα σηκωθεί, σου δείχνει και το αντικείμενο του πόθου. Στο παρελθόν είχα δύο σοβαρές σχέσεις με γυναίκες και κάναμε και ωραίο σεξ. Στην αρχή μού άρεσαν και τα δύο, μέχρι που αποφάσισα πως μου αρέσουν περισσότερο οι άντρες» περιγράφει γλαφυρά στο People. Μίλησε στους γονείς του για τη σεξουαλική του ταυτότητα; Τους άνοιξε την καρδιά του; «Ποτέ. Το έμαθαν από τα πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες. Έχω χάσει και τους δύο μου γονείς από καρκίνο. Η μητέρα μου πέθανε το 1985 και ο πατέρας μου δύο χρόνια μετά. Πέθανε από τη στενοχώρια του για τη μαμά. Ήταν ένα πολύ ερωτευμένο ζευγάρι. Τους θυμάμαι να χορεύουν στις ονομαστικές τους εορτές, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Ελένης, με τις ώρες. Ήταν ένα αριστούργημα» λέει με συγκίνηση. Ο Γρηγόρης έχει τρία αδέλφια, οκτώ ανίψια και άριστες σχέσεις με την οικογένειά του. Εκείνος θα ήθελε στο μέλλον να αποκτήσει ένα παιδί; «Τα δικά μου παιδιά είναι εκείνα που ακολουθούν τις ιδέες μου, τον τρόπο που σκέφτομαι και τον τρόπο που μιλάω. Δεν νομίζω πως ο ρυθμός της ζωής μου θα το επέτρεπε. Δεν είμαι από τους ήσυχους ανθρώπους που θα αφοσιωνόμουν, γι’ αυτό και δεν θα υιοθετούσα» παραδέχεται.


«Έχω δοκιμάσει ναρκωτικά»
Σε μια από τις αναρτήσεις του στο Facebook αναφέρεται και στη νομιμοποίηση «μικροποσότητας» ναρκωτικών για προσωπική χρήση. Θεωρεί πως είναι κάτι που μπορεί να λειτουργήσει στην Ελλάδα; «Σε άλλες χώρες, όσο νομιμοποιείται, τόσο μικραίνει και το πρόβλημα. Σήμερα οι άνθρωποι πεθαίνουν από τη νοθεία των ναρκωτικών, από καταδίωξη και παρατημό. Δεν πεθαίνουν από την ουσία. Η χημική, λοιπόν, ουσία των ναρκωτικών πρέπει να αντιμετωπιστεί ιατρικά, μέσα από κέντρα όπου ο τοξικομανής θα παίρνει τη δόση του και θα ελέγχεται. Αν εκλεγώ δήμαρχος, θα το ζητήσω από τις αρμόδιες αρχές. Όταν κάποιος είναι δήμαρχος και βλέπει όλους αυτούς τους ανθρώπους στα πατώματα, τα πεζοδρόμια και τις πλατείες να τρεκλίζουν, πρέπει το αντιμετωπίσει. Το στάδιο της ηρωίνης και της εξάρτησης είναι φρικτό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συναίσθηση του γύρω κόσμου. Είναι προσηλωμένοι στη μανιακή ανάγκη τους. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί και η συγκεκριμένη χρήση επιβάλλεται να γίνεται σε χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος». Ο ίδιος έχει δοκιμάσει ναρκωτικά; «Όλα, εκτός από ενδοφλέβια, για να ξέρω τι μου γίνεται. Έχω βαρεθεί να ακούω άσχετους ανθρώπους να μιλάνε για τα ναρκωτικά, χωρίς να ξέρουν για τι ακριβώς μιλάνε. Από την άλλη, δεν συνιστώ στους άλλους να κάνουν πειράματα και σαφώς ούτε να δοκιμάσουν». Εκτός από φίλους με AIDS, ο Γρηγόρης έχει χάσει και φίλους από ναρκωτικά, κάτι που τον ταρακούνησε. «Είμαι πολύ προσεκτικός και λέω σε ανθρώπους που ξέρω πως θα χάσουν τον έλεγχο να το κόψουν ή να το ρεγουλάρουν». Εκείνος, σήμερα, κάνει χρήση ναρκωτικών; «Πάρα πολύ σπάνια, αν κάνω κάνα τσιγάρο το Σαββατοκύριακο και μια μυτιά δύο φορές το χρόνο» λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Έχοντας μακρά θητεία στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας και της Μυκόνου (έχει φτιάξει 26 μαγαζιά), θεωρεί πως η νομιμοποίηση ορισμένων ναρκωτικών θα σταματήσει την παράνομη διακίνηση στους χώρους διασκέδασης. «Σε πολύ μεγάλο βαθμό, διότι κάποιος θα τα έφερνε από το σπίτι του και δεν θα τα έπαιρνε από αυτούς τους χώρους, όπου γίνονται τέρατα και νοθείες. Δεν είμαι υπέρ τού να παίρνουν οι άνθρωποι ναρκωτικά, αλλά μιλάω για κάτι που πραγματικά συμβαίνει. Με το να λέμε πως δεν υπάρχει πρόβλημα ή πως οι χρήστες είναι κακά παιδιά και πρέπει να τους κάνουμε ευχέλαιο δεν βγάζουμε άκρη. Είμαι, όμως, υπέρ στο να γνωρίζει ο χρήστης τον κίνδυνο που διατρέχει».


«Δίνω το δικό μου στίγμα»
Οι αναρτήσεις του στο Facebook έχουν πάντα την ίδια κατακλείδα: «Τέλος. Οι άλλοι να μη με ψηφίσετε». Δεν είναι λίγο επιθετικό αυτό; «Σαφώς, αλλά η στρατηγική μου είναι να ξεκινήσω σκληρά. Οι άλλοι υποψήφιοι θέλουν να είναι όλα γλυκά. Εγώ δίνω το δικό μου στίγμα. Για να ξεκαθαρίσουμε, όσα έχω γράψει στο Facebook είναι όλα όσα πιστεύω και γράφω εδώ και χρόνια. Επειδή όμως είναι πράγματα που μου τα κοπανάνε συνέχεια, τα ξεκαθάρισα και τώρα θέλω να αφοσιωθώ στην ατζέντα του δήμου. Για παράδειγμα, μια μεγάλη πόλη όπως η Αθήνα το 2014 πρέπει να καταλάβει ότι αυτό που λέμε σκουπίδια είναι περίσσευμα υλικών-τροφών που χρησιμοποιούμε στο σπίτι ή στο γραφείο. Αυτά είναι πλούτος. Είναι παραγωγή. Ο δήμος ή μια εταιρεία πρέπει να τα πουλάει κάπου. Είναι πηγή πλούτου σε όλες τις χώρες του κόσμου, εκτός από την Ελλάδα, που τα πετάει και τα καίει. Αυτό είναι μια τελείως διαφορετική προσέγγιση των προϊόντων που λέγονται υπολείμματα ή περισσεύματα και όχι σκουπίδια για πέταμα. Δεν υπάρχει τίποτε για πέταμα» εξηγεί. Τι θα ήθελε να αλλάξει στην πόλη, αν γίνει δήμαρχος της Αθήνας; «Πολλά πράγματα, αλλά κυρίως η μιζέρια που μας υποχρεώνει να βιώνουμε την κρίση κάθε μέρα. Ζούμε σε μια πόλη που εμπνέει όλο τον κόσμο. Μπορούμε να ξαναβρούμε την αισιοδοξία που έχουν οι τουρίστες όταν έρχονται προσκυνητές σ’ αυτή την πόλη. Εμείς είμαστε οι ξεναγοί τους, εμείς θα ξεπεράσουμε την κρίση και μαζί θα κάνουμε την Αθήνα αυτό που πρέπει να γίνει».












Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.