Νατάσα Κοτσοβού:Κωμικός από κούνια

Δεν είχαν καμία σχέση με το θέατρο οι γονείς μου, κανείς ουσιαστικά στην οικογένεια. Εγώ μπλέχτηκα με μια ερασιτεχνική ομάδα του Πειραιά, εκεί που μεγάλωσα, ανέβηκε μια παράσταση στο δημοτικό θέατρο της πόλης και μόλις πάτησα τη σκηνή κατάλαβα ότι αυτό θα κάνω στη ζωή μου. Ενιωσα σαν να βρίσκομαι στην κοιλιά της μάνας μου», λέει η Νατάσα Κοτσοβού ενώ σκαρφαλώνει στην κούνια του «Shamone» για τη φωτογράφηση.
Συνεργάσιμη, ήρεμη, χαμηλών τόνων, ευγενική, με υπέροχο χιούμορ και αφοπλιστικά ειλικρινής. «Τελείωσα τη σχολή τη δεκαετία του ’90, τότε που η ιδιωτική τηλεόραση ήταν ταμπού για τους ηθοποιούς και οι δάσκαλοί μας -Λυδία Κονιόρδου, Νικήτας Τσακίρογλου- μας έλεγαν ότι οι ηθοποιοί πρέπει να κάνουν θέατρο, τέχνη. Πήγαινα και εγώ στις οντισιόν, αλλά ποτέ δεν με πήραν. Ξεκίνησα να κάνω παιδικό θέατρο. Τρομερή εμπειρία. Στην πρώτη μου περιοδεία γνώρισα τον Φώτη και τη Μαρία. Ετσι βρέθηκα στην πρωινή εκπομπή τους, ήμουν η Πηγή Σβούρα Περδίκη, η νεόπλουτη ψωνάρα γειτόνισσα των παιδιών που σχολίαζε τα κουτσομπολιά», λέει για τα πρώτα τηλεοπτικά της βήματά της στον χώρο.


Θεωρεί ότι η τηλεόραση πρέπει να έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Και η κακή τηλεόραση; «Αυτή κάνει κακή εκπαίδευση». Εχει ταυτιστεί με κωμικούς ρόλους. Εγραφε τα κείμενά της για τον χαρακτήρα που υποδυόταν στο cabaret show του Ζαχαράτου, συμμετείχε στη θεατρική επιτυχία «Συμπέθεροι απ' τα Τίρανα» των Ρέππα - Παπαθανασίου, συνεργάστηκε με τον Θοδωρή Αθερίδη στο «Συνέβη κι όποιος θέλει το πιστεύει» και τηλεοπτικά στο «Φίλα το βάτραχό σου», έπαιξε στον «Πλούτο» με τον Λάκη Λαζόπουλο στην Επίδαυρο, έχει κάνει χαρακτηριστικά μικρά περάσματα από το «Safe sex» και το «Παρά πέντε». «Ο,τι μου έχει δοθεί είναι αποτέλεσμα της δουλειάς μου, δεν είμαι των δημοσίων σχέσεων και βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να πουλήσω τον εαυτό μου. Από την άλλη, πιστεύω πως οτιδήποτε αγαπάς και θέλεις να το κάνεις είναι εύκολο. Για μένα η υποκριτική είναι έρωτας», αναφέρει. Τη ρωτώ αν ισχύει το κλισέ που θέλει τους κωμικούς ηθοποιούς ιδιαίτερα εσωστρεφείς. «Ναι, η κωμωδία αντλεί από τη θλίψη. Εν γένει, οι ηθοποιοί είναι σαν μικρά παιδιά, ανασφαλείς, ωραιοπαθείς, νάρκισσοι, δεν τους λες και εύκολους ανθρώπους». Βιοποριστικά πόσο εύκολο είναι να ζήσεις κανείς κάνοντας θέατρο; «Δεν μπορείς να ζήσεις έτσι. Οι ηθοποιοί όμως πάντοτε κάναμε διάφορες δουλειές για να τα βγάλουμε πέρα, πάντα είχαμε κρίση, ανασφάλεια και άγχος. Εχω δουλέψει σε μπαρ, σε βιβλιοπωλείο, στην Greenpeace.

Η τέχνη δεν μας έχει ανάγκη, εμείς την έχουμε, το έχει πει ο Ρέππας και είναι μεγάλη αλήθεια». Ποια κλισέ που λέγονται για τους ηθοποιούς την ενοχλούν; «Πιστεύουν ότι υποκρινόμαστε στις ερωτικές σχέσεις. Δεν είναι αλήθεια. Επίσης, είναι ενοχλητικό να ρωτούν για τα προσωπικά σου, με φέρνει σε αμηχανία η έκθεση». Εχει απωθημένα; «Φυσικά, θα ήθελα να δουλεύω περισσότερο». Αγχώνεται ακόμη πριν από τις πρεμιέρες; «Οι περισσότεροι ηθοποιοί βλέπουμε επαναλαμβανόμενους εφιάλτες. Οτι ξεχνάμε λόγια ή ότι έχει απλωθεί σκοτάδι και δεν μπορούμε να βγούμε στη σκηνή». Την ενοχλεί που στη φετινή παράσταση φοράει τεράστιες περούκες που την παραμορφώνουν; «Κάθε άλλο, δεν θέλω να κάνω την ωραία, λατρεύω να τσαλακώνομαι». Απολαυστική