Πώς βγαίνει η σύνταξη στα 45...

«Μέσα εις το βαγόνι σιδηροδρόμου αι φιλίαι συνάπτονται αυτομάτως, ιδιαίτερα μάλιστα όταν η τύχη οδηγήσει δύο συνταξειδιώτας εις το ίδιο τραπέζι του βαγκόν-ρεστωράν.

Άλλως τε ο κ. Άνθιμος Φτηνός, και ο συνδαιτημών του κ. Σωφρόνιος Φέτας ανεμνήσθησαν ότι συνυπηρέτησαν κάποτε εις τον στρατόν ως έφεδροι αξιωματικοί.

-Και τώρα τι εργασίαν έχετε;

-Είμαι προ δεκαετίας συνταξιούχος...

-Τόσο νέος!... Μήπως επάθατε εν υπηρεσία;

-Δόξα τω Θεώ, είμαι υγιέστατος, αν και έκλεισα τα πενήντα πέντε. Ευτυχώς ο νόμος προνοεί δι΄όλα...

-Δηλαδή;

-Λογάριασε... Πέντε έτη φοιτητής... και τέσσερα γραμματεύς Εφορίας μας κάνουν εννέα έτη συντάξιμα. Και έξι που ήμουν έφεδρος αξιωματικός μας κάνουν εννέα και δώδεκα, είκοσι ένα...

-Εννέα και εξ κάνουν δέκα πέντε θέλεις να πης.

-Όχι, τα έξι εξ είνε πολεμικά και διπλασιάζονται... έχομε λοιπόν είκοσι ένα, Όταν ήλθε το κόμμα με διόρισε νομάρχην. Αλλά για ένα φεγγάρι... απελύθην. Ήλθαμε πάλιν στα πράμματα και έμεινα δύο χρόνια. Ώστε έχομε είκοσι ένα και δύο μας κάνουν είκοσι τρία. Δεν λογαριάζω το εξάμηνον του πρώτου διορισμού μου.

»Απελύθην όμως διά λόγους πολιτικούς. Πρόσθεσε λοιπόν και άλλα πέντε χρόνια, που μας ανεγνώρισεν ο νόμος περί ηθικής και υλικής αποζημιώσεως των απολυθέντων διά πολιτικούς λόγους. Έχομεν είκοσι τρία και πέντε, είκοσι οκτώ. Επειδή δε λαμβάνεται υπ΄όψει ο τελευταίος βαθμός, επήρα μία κουτσοσύνταξη Τμηματάρχου Α΄ Τάξεως. Είνε ευτυχώς και το Μετοχικόν Ταμείον. Ώστε κάτι γίνεται...

Η αμαξοστοιχία έφθανεν ήδη εις την Ισθμίαν. Ο κ. Άνθιμος Φτηνός κατήλθε διά να μεταβή εις το Λουτράκι.

-Αν και δεν έχω την τιμήν να γνωρίζω την κυρίαν σας, να της διαβιβάσετε τα σεβάσματά μου... είπεν ο κ. Σωφρόνιος Φέτας, συνεχίζων το ταξείδι του προς την Κόρινθον.

-Ευχαριστώ, και να σας δούμε από το σπίτι...

Δύο μειδιάματα έκλεισαν τον διάλογον. Ο σιδηρόδρομος εσύριξε, και ο κ. Άνθιμος Φτηνός εκινήθη προς το αυτοκίνητον συγκοινωνίας που θα τον έφερνε εις το Λουτράκι, σφυρίζων επίσης τόνους από το ¨Γελεκάκι¨.

Έλαμπεν όλος από χαράν. Ήτο άνθρωπος προς τον οποίον εμειδίασε πάντοτε η τύχη. Υπερήλιξ πλέον, είχε σύζυγον ωραιοτάτην και κατά είκοσι πέντε έτη νεωτέραν του. Η κοσμική κίνησις ουδέποτε εγράφη χωρίς να αναφέρεται το όνομά του. Ήτο άνθρωπος πιστεύων εις όλα τα απροσδόκητα αγαθά. Η ιστορία της συντάξεώς του τού ενίσχυσε την πίστιν».

(Έθνος, 1936, ¨Αίσωπος¨)
Για περισσότερα: https://minoas.gr/syggrafeas/sitaras-thomas/
Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς