Πεθαίνοντας στο γήπεδο: Θόδωρος Ιωάννου (5 0κτωβρίου 1959) - Μουκάντι Τσιμάνγκα (30 Απριλίου 1995)

Το ποδόσφαιρο να είναι αναμφίβολα ο «βασιλιάς των σπορ» και γι’ αυτό δισεκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο το λατρεύουν. Οι συγκινήσεις που χαρίζει είναι μοναδικές και απερίγραπτες. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και κάποιες τραγικές στιγμές στο άθλημα αυτό, όπως και σε άλλα βέβαια. Ποδοσφαιριστές που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο γήπεδο, είτε από παθολογικά αίτια είτε μετά από σύγκρουσή τους με κάποιον άλλον ποδοσφαιριστή.

Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Θεόδωρος Ιωάννου που τραυματίστηκε πολύ σοβαρά μετά από σύγκρουσή του με τον Μιχάλη Βουτσαρά πριν 61 χρόνια σαν σήμερα, στις 5 Οκτωβρίου 1959 σε φιλικό αγώνα του Εθνικού Πειραιά, όπου και αγωνιζόταν, με τον Παναθηναϊκό. Ξεψύχησε την επόμενη μέρα στο Ιπποκράτειο. Στην κηδεία του, που έγινε στις 7 Οκτωβρίου 1959 στον Πειραιά, παρευρέθηκαν 50.000 άνθρωποι. Ας δούμε όμως την τραγική και σύντομη ζωή, καθώς έφυγε στα 20 μόλις χρόνια του, του Θεόδωρου Ιωάννου.

Το φτωχόπαιδο απ’ τα Ταμπούρια
Ο Θεόδωρος Ιωάννου γεννήθηκε το 1939. Ορφάνεψε όταν ήταν ακόμα βρέφος και μεγάλωσε στα Ταμπούρια με τον θείο του Αλεξιάδη, ο οποίος τον αγαπούσε πολύ και τον θεωρούσε θετό γιο του. Στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο που το λάτρευε. Παράλληλα εργαζόταν ως ηλεκτροτεχνίτης το κατάστημα «Νικολαΐδης Σταρ». Το 1956, σε ηλικία 17 ετών άρχισε να αγωνίζεται στον Εθνικό Πειραιά, που εκείνη την εποχή ήταν από τα μεγαλύτερα αθλητικά σωματεία της χώρας. Τότε βέβαια δεν υπήρχαν τα τεράστια χρηματικά ποσά που εισπράττουν σήμερα οι ποδοσφαιριστές των μεγάλων τουλάχιστον ομάδων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Θόδωρος Ιωάννου μαζί με τον αδελφό του Χαράλαμπο, έμεναν σε μια λαμαρινένια παράγκα δύο επί τρία, όπως γράφει ο αξέχαστος Πάνος Γεραμάνης σε άρθρο του στα «Νέα» (19/11/1998).

Το μοιραίο παιχνίδι
Σιγά σιγά ο Θόδωρος Ιωάννου άρχισε να χτίζει μια αξιοπρόσεκτη καριέρα. Συνήθως αγωνιζόταν ως αμυντικός ή μέσος. Στις 5/10/1959 σε φιλικό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, ο προπονητής του Τριβιζάν τον χρησιμοποίησε ως επιθετικό. Στο 14ο λεπτό της αναμέτρησης ο Ιωάννου συγκρούστηκε με τον τερματοφύλακα του τριφυλλιού, Μιχάλη Βουτσαρά. Ο Βουτσαράς, γεννημένος το 1935, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους τερματοφύλακες των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60, ενώ αγωνίστηκε και μία φορά με την Εθνική. Τότε οι αγώνες των εθνικών ομάδων ήταν λιγοστοί, γι’ αυτό βλέπουμε ιερά τέρατα του ελληνικού ποδοσφαίρου να έχουν φορέσει λίγες φορές τη φανέλα με το εθνόσημο.


Ο Μιχάλης Βουτσαράς συγκλονισμένος περιέγραψε στην «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ» και τον Παναγιώτη Γιαλό στις 24/3/2014 τη μοιραία σύγκρουση, που στοίχισε τη ζωή του Ιωάννου και σημάδεψε τον ίδιο.

‘’Έγινε μια σέντρα στην περιοχή μου και βγήκα καθυστερημένα να μπλοκάρω την μπάλα. Ταυτόχρονα έτρεχε και ο Ιωάννου να πετύχει γκολ, γίνεται τρομερή σύγκρουση, το πρόσωπο του Ιωάννου χτυπάει πάνω στην μπάλα και στο στήθος μου, γυρίζει το κεφάλι του απότομα και κόβεται ο αυχένας του’’.

Επίσης, ο Μιχάλης Βουτσαράς τόνισε ότι ο Ιωάννου δεν χτύπησε στο γόνατό του, όπως γράφτηκε στις εφημερίδες.

‘’Όχι, αν χτυπούσε εκεί δεν θα έχανε τη ζωή του. Όταν τον εξέτασε ο γιατρός είπε χωρίς καμία επιφύλαξη πως δεν έχει ζωή, θα πεθάνει σε μερικές ώρες’’.

Όπως γράφει ο Νίκος Νικηταρίδης στο βιβλίο του «ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗ 2020), ο Ιωάννου έπεσε αναίσθητος. Ο αγώνας φυσικά διακόπηκε, γιατρός στον αγώνα δεν υπήρχε. Τρεις γιατροί από την κερκίδα έσπευσαν να βοηθήσουν τον άτυχο Ιωάννου. Ούτε και φορείο υπήρχε. Ο μεγάλος Κώστας Λινοξυλάκης έξαλλος ξήλωσε μια διαφημιστική πινακίδα για να μεταφέρουν τον Ιωάννου. Τελικά ήρθε ασθενοφόρο που παρέλαβε τον Θόδωρο Ιωάννου και τον μετέφερε στο Ιπποκράτειο. Ο άτυχος νεαρός ποτέ δεν ανέκτησε τις αισθήσεις του. Εξέπνευσε στις 11.30 π. μ. της επόμενης μέρας, Δευτέρας 6/11/1959 από εγκεφαλική αιμορραγία. Επίσης είχε κατάγματα στη γνάθο και στο στήθος. Ο Μιχάλης Βουτσαράς, όπως είναι φυσικό, συγκλονίστηκε από τον θάνατο του Ιωάννου.

‘’Ήταν μια πολύ κακή στιγμή για μένα και με επηρέασε συναισθηματικά τόσο πολύ που ήθελα να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Όμως έπεσαν πάνω μου όλοι οι συμπαίκτες μου και η διοίκηση και με επανέφεραν, αφού είχα και τη συνείδησή μου καθαρή διότι δεν έφταιξα πάνω στη φάση σε καμία περίπτωση’’, είπε ο Μ. Βουτσαράς στην ίδια συνέντευξή του στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ.

50.000 άνθρωποι συνοδεύουν τον Ιωάννου στην τελευταία του κατοικία
Το φέρετρο με το άψυχο σώμα του Ιωάννου μεταφέρθηκε σε σπίτι της γειτονιάς του, καθώς, όπως αναφέραμε, έμενε σε μια παράγκα δύο επί τρία με τον αδελφό του Χαράλαμπο. Στις 7/10/1959 έγινε η κηδεία του Θόδωρου Ιωάννου στον Πειραιά.50.000 άνθρωποι παρευρέθηκαν σ’ αυτή και συνόδεψαν τον άτυχο νέο στην τελευταία του κατοικία. « Ήταν η πρώτη φορά που ο Πειραιάς είχε γνωρίσει τόση συγκέντρωση κόσμου, ενώ σκηνές μαζικής αλλοφροσύνης έλαβαν χώρα, τραυματισμοί από το συνωστισμό και αναρίθμητες λιποθυμίες».

(Νίκος Νικηταρίδης, ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗ, 2020)

30 Απριλίου 1995: Ο Μουκάντι Τσιμάνγκα πεθαίνει στην Ελευσίνα
Ο τραγικός θάνατος του Θόδωρου Ιωάννου μας έφερε στο νου ένα ανάλογο περιστατικό που έγινε στις 30 Απριλίου 1995 όταν κατά τη διάρκεια του αγώνα Πανελευσινιακού-Ατρόμητου Αθηνών έχασε τη ζωή του ο ποδοσφαιριστής της περιστεριώτικης ομάδας Μουκάντι Τσιμάνγκα. Ο Τσιμάνγκα γεννήθηκε το 1967 στο τότε Ζαΐρ, νυν Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Ξεκίνησε την καριέρα του σαν ποδοσφαιριστής στη χώρα μας από τον Εθνικό Πειραιά (τραγική σύμπτωση) τον Δεκέμβριο του 1989, όπου και αγωνίστηκε ως το καλοκαίρι του 1991. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από την Κύπρο επέστρεψε στην Ελλάδα και αγωνίστηκε στην Καλαμάτα (1992-1993). Το καλοκαίρι του 1993 μεταγράφηκε στον Ατρόμητο Αθηνών, που αγωνιζόταν τότε στη Γ’εθνική κατηγορία. Ως τον Απρίλιο του 1995 φόρεσε τη φανέλα της περιστεριώτικης ομάδας 38 φορές και σημείωσε ένα γκολ. Στις 30 Απριλίου 1995 στο γήπεδο της Ελευσίνας κατά τη διάρκεια του αγώνα Πανελευσινιακός-Ατρόμητος ο ποδοσφαιριστής των γηπεδούχων Στέλιος Βογιατζής, γνωστός κυρίως από τη σπουδαία του καριέρα στην Προοδευτική και τον Ιωνικό, σε μία διεκδίκηση της μπάλας χτύπησε τελείως άθελά του με τον αγκώνα στην καρωτίδα τον Τσιμάνγκα, που σωριάστηκε στο έδαφος. Αφού του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, ύστερα από λίγο σηκώθηκε με κανονικούς σφυγμούς χωρίς να ζαλίζεται. Σε 2-3 λεπτά όμως ξαναβρέθηκε στο χορτάρι και τότε οι γιατροί διαπίστωσαν ότι τουείχε γυρίσει η γλώσσα. Ασθενοφόρο δεν υπήρχε στο γήπεδο και αφού διακομίστηκε στο ΙΚΑ Ελευσίνας με περιπολικό και μετά στο Γενικό Κρατικό Αθηνών διαπιστώθηκε ο θάνατός του από ανακοπή καρδιάς. Οι γιατροί και οι φυσικοθεραπευτές έκαναν τα πάντα και πιθανότατα ο Τσιμάνγκα θα ζούσε αν υπήρχε ασθενοφόρο στο γήπεδο. Ο άτυχος ποδοσφαιριστής, που είχε ταλέντο στο σχέδιο και είχε μάλιστα γραφτεί σε σχολή για να βελτιωθεί σ’ αυτό, ήταν παντρεμένος και άφησε πίσω τη σύζυγό του και 3 παιδιά. Ο τραγικός θάνατος του Τσιμάνγκα σόκαρε το πανελλήνιο και η ομάδα του Περιστερίου τον ξεχνάει ποτέ.

Το καταθλιπτικό αυτό άρθρο, το αφιερώνουμε στην μνήμη του Δημήτρη (Μίμη) Ξώνα. Ενός εξαίρετου παλικαριού και αθλητή από την Ανθούπολη Περιστερίου, που άφησε την τελευταία του πνοή από ανακοπή καρδιάς στις αρχές δεκαετίας του 1980, σε προπόνηση της ομάδας του Χαϊδαρίου στην οποία αγωνιζόταν. Ήταν περίπου 20 ετών και ο πρόωρος και τραγικός θάνατός του συγκλόνισε όχι μόνο όσους τον γνωρίζαμε προσωπικά, αλλά και ολόκληρο το Περιστέρι.