Κόντρα στο ρεύμα...

Θα πάω κόντρα στο ρεύμα. Και δεν θ’ ασχοληθώ με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, αλλά με τον ΠΑΟΚ. Που, μέχρι να μείνει με δέκα παίκτες στο Καραϊσκάκη, προσωπικά μου άρεσε πολύ.

Και μπορεί να έχανε κόντρα στην έως τότε ροή του αγώνα, και μπορεί ο Ολυμπιακός να έπαιζε μισός, όμως αυτό το πάσινγκ γκέιμ με τη μία, η κοντινή απόσταση των γραμμών, η σιγουριά στις μεταβιβάσεις, οι αυτοματισμοί, είναι στοιχεία που έχω καιρό να τα δω σε ελληνική ομάδα.

Εντάξει, ξέρω τι θα πείτε. Το ταμπλό έγραψε 3-0. Ε και; Και 5-0 θα μπορούσε να γράψει. Αλλά όχι να διαγράψει όσα είχαμε δει ως το 60΄. Κι αυτό που είδαμε μέχρι το 60΄ ήταν μια υπόσχεση. Μια υποθήκη για το μέλλον.

Το άμεσο μέλλον; Δε νομίζω. Αλλά και πάλι γιατί όχι; Γιατί να μην πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ. Έτσι για αλλαγή…

Και μη μου πείτε ότι το ’χει ξαναπάρει, έστω κι πριν από κάτι τέρμινα. Εξάλλου, δεν εννοώ αυτό όταν μιλάω για «αλλαγή».

Για σκεφτείτε το φοβερό σκηνικό έτσι κι ο ΠΑΟΚ σηκώσει την κούπα: Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα παίξουν στα πλέι οφ. Και θα σφαχτούν για να πάρουν μια θέση στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ...

Για προσπαθήστε να το φανταστείτε λιγάκι: η κούπα στην Τούμπα, ενώ πράσινοι και κόκκινοι να δίνουν την υπέρτατη μάχη για να σώσουν τη χρονιά...

Το φαντάζεστε; Όχι, ε; Ε, ναι, σωστά, πώς να το φανταστείτε; Στη χώρα που ζούμε, ακόμα κι η φαντασία έχει τα όριά της...