Τα γερόντια του Τσάμπιονς Λιγκ...

Δεν ξέρω αν η Ρεάλ είναι καλύτερη από πέρσι. (Λογικά είναι καλύτερη. Καθότι έχει καλύτερο προπονητή). Αλλά από τη Μίλαν σίγουρα είναι καλύτερη. Απλούστατα επειδή η η Μίλαν είναι χειρότερη από πέρσι. Κάθε φέτος και χειρότερη. Λογικό· αφού κάθε χρόνο μεγαλώνουν κατά ένα χρόνο τα γερόντια που έχει στη ραχοκοκαλιά της...

Παιχταράδες όλοι τους, το δίχως άλλο. Αλλά πια οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι στα πρόθυρα αρθρίτιδας. Ένα εικοσιπεντάρι σπριντ κάνουν και τα φτύνουν. Τι να συμμαζέψει δηλαδή ο Ιμπραΐμοβιτς και ο Πάτο. Έστω και ο Γκατούζο, που κρατάνε ακόμα τα κότσια του. Δεν μπορούν τρεις άνθρωποι να τρέχουν για έντεκα.

Παρατηρούσα σε μια φάση -εκεί γύρω στο 65΄- τον Πίρλο. Τον παρατηρούσα που παρατηρούσε κάποιον αντίπαλο -δε θυμάμαι ποιον, ούτε έχει σημασία, απλώς ήταν ένας αντίπαλος καμιά δεκαετία νεότερος. Δεν μπορούσε να κάνει και τίποτ’ άλλο, ο φουκαριάρης, απλώς να τον παρατηρεί. Με διορατικότητα, είν’ η αλήθεια. Κι ο άλλος το μόνο που έκανε ήταν να έχει την μπάλα στα πόδια του και να προχωράει. Ούτε καν έτρεχε…

Κατόπιν τούτου, καμία έκπληξη που η Ρεάλ το καθάρισε το ματσάκι με συνοπτικές διαδικασίες. Η μόνη έκπληξη ήταν ότι τα γερόντια της Μίλαν άντεξαν στο δεύτερο ημίχρονο και δεν διασύρθηκαν. Αν και εδώ που τα λέμε, μάλλον οι Μαδριλένοι σεβάστηκαν τα χρόνια τους. Και τις εφτά κούπες που κουβαλάνε στις γέρικες πλάτες τους…