Περικλής Ιακωβάκης: «Τα μετάλλια δεν έχουν λύσει το πρόβλημα της ζωής μας»

Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην εφημερίδα «δημοκρατία» του Σαββάτου ο Περικλής Ιακωβάκης μίλησε για τον στίβο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει λόγω της κρίσης. 

Ο Ελληνας πρωταθλητής των 400 μ. μετ' εμποδίων επίσης πήρε θέση για τα όσα ακούγονται τόσο για τα προνόμια που έχουν οι πρωταθλητές λόγω των μεταλλίων τους αλλά και για τους τιμητικούς διορισμούς τους στις Ενοπλες Δυνάμεις. «Αυτές οι θέσεις δόθηκαν στους αθλητές τιμής ένεκεν για μια μεγάλη επιτυχία. Καλώς ή κακώς, αυτό το πράγμα άνοιξε πάρα πολύ. Ωστόσο, στην Ελλάδα υπάρχει το άσπρο και το μαύρο. Γκρι δεν υπάρχει. 

Πάντως, οι αθλητές ασκούν τα καθήκοντά τους. Σχετικά με τα ωράρια, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση ανάμεσα στο υπουργείο Πολιτισμού και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, για να φτιαχτεί ένα πρόγραμμα εθελοντικό, ώστε οι ολυμπιονίκες που βρίσκονται στα Σώματα Ασφαλείας να απαλλαχθούν από κάποιες υπηρεσίες και να προσφέρουν από άλλο πόστο, με ομιλίες σε σχολεία και πολιτιστικά κέντρα. Ουσιαστικά διαφημίζοντας και τιμώντας τα Οπλα, τα οποία υπηρετούν. 

Επισημαίνω όμως ότι δεν υπάρχει απαλλαγή δουλειάς. Πριν από το 2004, που ήταν κομβικό, η Πολιτεία νομοθέτησε κάποια προνόμια, για να δοθούν κίνητρα στους αθλητές, προκειμένου να ασχοληθούν, γιατί είχαμε την Ολυμπιάδα. Ανοιξε η ψαλίδα αρκετά, ωστόσο, όπως είπα και πριν, και από το άσπρο πήγαμε κατευθείαν στο μαύρο, κόβοντας το 2008 αυτά τα προνόμια. Ο αθλητής δεν θέλει το μετάλλιο για το πριμ. Δεν το σκέφτεται καν. Οποιος δεν έχει κάνει αθλητισμό δεν μπορεί να το καταλάβει. Κακώς έχει βγει προς τα έξω ότι ο αθλητής με τα προνόμια και τα πριμ έχει λύσει το πρόβλημα της ζωής του. 

Το να στοχοποιήσουμε κάτι είναι το μόνο εύκολο. Ετσι, λοιπόν, βγήκε στον αέρα ότι οι πρωταθλητές παίρνουν εκατομμύρια. Δεν υπάρχουν αυτά τα ποσά. Μόνο 2.500.000 ευρώ είναι ο προϋπολογισμός που θα πάρει από το κράτος όλο το 2013 ο ΣΕΓΑΣ. Τα 1.500.000 ευρώ από αυτά είναι τα πλήρως ανελαστικά έξοδα της Ομοσπονδίας και τα υπόλοιπα είναι για μισθοδοσίες αθλητών, προπονητών, αγώνες, Εθνικές ομάδες, ταξίδια, ανάπτυξη, σωματειακό αθλητισμό, συντήρηση σταδίων». 

Οσον αφορά το ντόπινγκ και με αφορμή την υπόθεση του Λανς Αρμστρονγκ που σόκαρε την παγκόσμια κοινή γνώμη υποστήριξε: «Το επίπεδο πρωταθλητισμού που έκανε ο Αρμστρονγκ ήταν σαν... τον τελευταίο όροφο ενός ουρανοξύστη στο Ντουμπάι. Τόσο υψηλό. Αρα δεν μιλάμε για αθλητισμό, αλλά για πρωταθλητισμό σε ένα άλλο επίπεδο. Εχοντας περάσει περισσότερους από 100 ελέγχους, μπορώ να πω ότι ντοπέ ουσιαστικά είναι αυτός που τον πιάνουν. Οπως και αν ακούγεται, αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν πρέπει να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι. Το ντόπινγκ υπήρχε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει. Ωστόσο, κανείς συνειδητοποιημένος δεν θα πάρει ουσίες που του... πασάρουν. Δεν είναι δυνατόν ο Αρμστρονγκ να μην ήξερε τι έπαιρνε! Δεν λέω όμως ότι δεν έχουν πιαστεί ντοπέ και αθλητές που δεν είχαν ιδέα ότι είχαν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών».

Σχετικά με το δικό του μέλλον στους στίβους ήταν ξεκάθαρος: «Τελικά η φετινή χρονιά δεν εξελίσσεται για πλάκα. Αυτό που είχα πει ήταν ότι θα ήθελα να κάνω μια σεζόν χωρίς να έχω την πίεση του αποτελέσματος. Να είναι λίγο πιο χαλαρή στο μυαλό μου και να προσπαθήσω να μην πιεστώ ψυχολογικά και να μην αγχωθώ. Πάντως, είχα μεγάλη πικρία μετά τους Ολυμπιακούς και ήμουν απίστευτα ξενερωμένος. Στις 15 Ιουλίου, όταν τραυματίστηκα, σκεφτόμουνα ακόμη και να μη συμμετάσχω. Τελικά κυνήγησα ένα... θαύμα. Αυτό δεν ήρθε, καθώς ο τραυματισμένος που τα κατάφερε και κέρδισε υπάρχει μόνο στα παραμύθια. Το Ρίο δεν το σκέφτομαι. Πώς θα πάω; Με τη μαγκούρα; (σ.σ.:Γέλια). Στα 37 μου θα έχω αποσυρθεί από τους στίβους. Δεν κρύβω ότι απωθημένο μου ήταν ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς. Δεν κατάφερα όμως να φτάσω υγιής σε έναν τελικό Ολυμπιακών. Πάντως όλες οι θυσίες που έκανα στην καριέρα μου άξιζαν μέχρι και την τελευταία σταγόνα».