European Super League: Πώς απέτυχε το «πραξικόπημα» της Λίγκας των πλουσίων

Θα μπορούσε να ήταν οι δύο ημέρες που άλλαξαν για πάντα το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Προς το παρόν είναι το διήμερο όπου οι δυνατοί του ποδοσφαίρου υπέστησαν την πιο οδυνηρή ήττα τους. Δυστυχώς, για τους εμπνευστές της, η European Super League εξελίχθηκε σε… super φιάσκο, αποδεικνύοντας ότι οι ισχυροί δεν είναι και ανίκητοι. Εξάλλου αυτή ακριβώς είναι και η φύση του ίδιου του αθλήματος. Να υπάρχει πάντα ένας (ή πολλοί) Δαβίδ που θα νικήσει τον αντίστοιχο ποδοσφαιρικό Γολιάθ.
Το ποδόσφαιρο ως προς το αγωνιστικό του κομμάτι δεν είναι το πιο δημοκρατικό άθλημα.

Με την έννοια ότι δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος, αλλά ο πιο ικανός και σε κάποιες περιπτώσεις ο πιο τυχερός. Ωστόσο έξω από τις γραμμές, από το σημείο που στο κάδρο μπαίνει ο παράγοντας οπαδός, το συναίσθημα, το ποδόσφαιρο είναι μακράν οποιουδήποτε άλλου το πιο δυνατό σπορ. Η ιστορία της European Super League, μιας κλειστής λίγκας στην οποία θα συμμετείχαν με εγγυημένα συμβόλαια (διάρκειας 23 χρόνων) οι κορυφαίες ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου, ανέδειξε πολλές από τις παθογένειες που υπάρχουν στις δομές του. Ταυτόχρονα επιβεβαίωσε και τη δυναμική που έχει (μέσω αυτού) ο απλός κόσμος, πόσο μάλλον όταν συντάσσονται μαζί του κυβερνήσεις, θεσμικοί φορείς, αλλά και οι μεγάλοι πρωταγωνιστές όπως είναι οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές.

Παλιά ιστορία

Η δημιουργία ενός υπερ-πρωταθλήματος στο οποίο θα αγωνίζονται οι καλύτερες ομάδες της Ευρώπης δεν είναι μια φρέσκια ιδέα. Το αντίθετο θα λέγαμε. Είναι μια ιστορία που ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’80, οδηγώντας ουσιαστικά στη δημιουργία του Champions League, του πιο πετυχημένου, μακράν του δεύτερου, αθλητικού πρότζεκτ (σε επίπεδο συλλόγων). Η «Λίγκα των Πρωταθλητών» αντικατέστησε το πάλαι ποτέ Κύπελλο Πρωταθλητριών, δίνοντας το δικαίωμα να συμμετάσχουν περισσότερες ομάδες από τα κορυφαία πρωταθλήματα (και όχι μόνο ο πρωταθλητής, όπως ίσχυε), μεγαλώνοντας την πίτα και τον ανταγωνισμό, μετατρέποντάς το σιγά-σιγά σε ένα παγκόσμιο προϊόν για το οποίο χορηγοί και τηλεοπτικοί πάροχοι έμπαιναν σε λίστα αναμονής για να μπορέσουν να πάρουν μέρος σε αυτό το ποδοσφαιρικό πάρτυ.

Αυτή η εξέλιξη πάγωσε τις όποιες σκέψεις υπήρχαν στο κλαμπ των ισχυρών, αλλά, όπως ξέρουμε, τα λεφτά ποτέ δεν είναι... αρκετά, και έτσι συχνά πυκνά ο μπαμπούλας της απόσχισης έκανε την εμφάνισή του, με την UEFA να φροντίζει να ανεβάζει τα μερίδια που έδινε στις ομάδες. Και η αλήθεια είναι πως όταν στις αρχές του 2021 αναζωπυρώθηκαν οι φήμες για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής Super League, και ειδικά μετά την τρίωρη συνάντηση που είχαν οι Αντρέα Ανιέλι (πρόεδρος της Γιουβέντους), Φλορεντίνο Πέρεθ (πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης) στο Τορίνο, οι περισσότεροι πίστεψαν ότι ήταν ένα ακόμη τρικ των ισχυρών προκειμένου να αποσπάσουν κάτι περισσότερο από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου.
Αυτό πίστευε και η UEFA ή για να ακριβολογούμε ο πρόεδρός της Αλεξάντερ Τσέφεριν, ο οποίος όντας κουμπάρος με τον Ανιέλι (του έχει βαφτίσει το τρίτο παιδί) έμεινε στις διαβεβαιώσεις που του έδινε ο τελευταίος. Μέχρι τη στιγμή που δεν απαντούσε πλέον στις κλήσεις του...

Στο ρεστοράν του Ντε Νίρο

Τον Οκτώβριο του 2017 στο φημισμένο ιταλικό εστιατόριο της Νέας Υόρκης, «Locanda Verde», που βρίσκεται στο «Greenwich Hotel» (ιδιοκτησίας Ρόμπερτ Ντε Νίρο), τρεις Αμερικανοί επιχειρηματίες, ένας Βρετανός πρώην λογιστής και τραπεζικό στέλεχος και ένας ελληνικής καταγωγής δικηγόρος βρέθηκαν στο ίδιο τραπέζι. Τι κοινό είχαν (και έχουν) οι παραπάνω κύριοι; Οι μπίζνες και το ποδόσφαιρο! Λογικό αφού μιλάμε για τον ιδιοκτήτη της Λίβερπουλ (Τζον Χένρι), τους ιδιοκτήτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (αδελφοί Τζόελ και Αβι Γκλέιζερ) και τον εκτελεστικό αντιπρόεδρο της ομάδας τους (Εντ Γούντγουορντ) καθώς και τον (τότε) διευθύνοντα σύμβουλο της Αρσεναλ (Ιβάν Γκαζίδης).

Ο Γούντγουορντ ήταν ο συνδετικός κρίκος με την JP Morgan (ως στέλεχος της οποίας έφερε την οικογένεια Γκλέιζερ στα κοινά της Γιουνάιτεντ) που ανέλαβε το κομμάτι της χρηματοδότησης, ενώ ο Γκαζίδης ήταν ο άνθρωπος ο οποίος τη δεκαετία του ’90 είχε στήσει το MLS (αμερικανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου) και με την πολυετή πορεία του σε Αρσεναλ και Μίλαν ήξερε πώς να δημιουργήσει τις βάσεις για μια νέα διοργάνωση. Οι πέντε άνδρες δεν έκαναν καμία προσπάθεια να κρατήσουν μυστική τη συνάντησή τους και, όπως όλα δείχνουν, κατά τη διάρκειά της μπήκαν οι βάσεις για τη δημιουργία της European Super League. Οι επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ξέσπασε στα τέλη της περασμένης δεκαετίας μπορεί να μην άφησαν έντονο το αποτύπωμά τους στους ποδοσφαιρικούς κολοσσούς που κατάφεραν να επιβιώσουν, ωστόσο το χτύπημα του κορωνοϊού ήταν κάτι αναπάντεχο και πολύ δυνατό (από άποψη κόστους), δημιουργώντας νέα προβλήματα αλλά αποτελώντας ταυτόχρονα και τον δούρειο ίππο προκειμένου να τεθεί σε εφαρμογή το πρότζεκτ European Super League.

Στο διάστημα που μεσολάβησε, τα σχέδια των Αμερικανών επενδυτών όχι απλώς βρήκαν ευήκοα ώτα, αλλά οι Φλορεντίνο Πέρεθ και Αντρέα Ανιέλι, που ονειρεύονταν εδώ και χρόνια το συγκεκριμένο σχέδιο, εξελίχθηκαν στους πιο θερμούς υποστηρικτές του αναλαμβάνοντας να φτιάξουν την τελική του μορφή και να προσεγγίσουν κι άλλες ομάδες. Γι’ αυτό κατηγορούνται και ως οι εμπνευστές του σχεδίου. Ο Πέρεθ, έχοντας ήδη οδηγήσει μια φορά τη Ρεάλ Μαδρίτης σε χρεοκοπία, ξαναήρθε σε δύσκολη θέση καθώς οι απώλειες της πανδημίας υπολογίζονται (στην καλύτερη περίπτωση) στα 300 εκατ. ευρώ για τη φετινή χρονιά, σε μια εποχή που τρέχει το έργο της ανακατασκευής του Μπερναμπέου και τα έξοδα είναι τεράστια.

Το ίδιο ισχύει και για τον Ανιέλι, ο οποίος είχε ολοκληρώσει βέβαια την κατασκευή του νέου γηπέδου εδώ και χρόνια, αλλά με τη Γιουβέντους εισηγμένη στο Χρηματιστήριο του Μιλάνου και το καθαρό χρέος του συλλόγου κοντά στα 400 εκατ. ευρώ η ανάγκη για νέες πηγές εσόδων ήταν κάτι παραπάνω από μεγάλη.

Εχοντας εξασφαλισμένα μίνιμουμ έσοδα 400 εκατ. ευρώ, το μόνο που έβλεπαν μπροστά τους ήταν τα λεφτά της JP Morgan που θα έδιναν ανάσα στα ταμεία τους, αδιαφορώντας για όλα τα υπόλοιπα. Ετσι, λοιπόν, αυτό το ανομοιογενές παρεάκι άρχισε σιγά-σιγά να οργανώνεται, να φτιάχνει σχέδια βασισμένα σε σχετικές έρευνες αγοράς (για το τι θέλουν ο κόσμος, οι χορηγοί και οι τηλεοπτικοί σταθμοί), κι έτσι φτάσαμε στην τελευταία εβδομάδα που εκτυλίχθηκε ένα πραγματικό θρίλερ, με αποκορύφωμα τα όσα έγιναν από το βράδυ της Κυριακής (18/4) έως το βράδυ της Τρίτης (20/4).

Το χρονικό του χάους

Με την Ενωση Ευρωπαϊκών Ομάδων (Europe Clubs Association - ΕCA με 250 μέλη), στην οποία πρόεδρος ήταν μέχρι τη Δευτέρα 19 Απριλίου ο Αντρέα Ανιέλι, να πιέζει για αλλαγές στο Champions League, ο πρόεδρος της UEFA Αλεξάντερ Τσέφεριν αναγκάστηκε να προβεί σε κάποιες σημαντικές υποχωρήσεις, με τις αλλαγές να ξεκινούν από τη σεζόν 2024-2025 και μετά. Από την επόμενη τριετία θα αλλάξει το φορμάτ της τελικής φάσης καθώς καταργούνται οι παραδοσιακοί όμιλοι των 4 ομάδων. Οι συμμετέχοντες σύλλογοι (στην τελική φάση) αυξάνονται από 32 σε 36, αλλά κάθε ομάδα θα δίνει 10 αγώνες (5 εντός, 5 εκτός) με διαφορετικούς αντιπάλους και στο τέλος θα δημιουργείται μια ενιαία βαθμολογία με τους πρώτους 16 να προκρίνονται στα νοκ άουτ παιχνίδια.Εκεί όμως δεν θα έχουμε κλήρωση, αλλά στα πρότυπα των μπασκετικών πλέι οφ ο 1ος θα παίζει με τον 16ο, ο 2ος με τον 15ο, ο 3ος με τον 14ο κ.ο.κ.

Το συγκεκριμένο σχέδιο ήταν το αποτέλεσμα πολύμηνων διαπραγματεύσεων μεταξύ UEFA και ECA, με τον πρόεδρο της τελευταίας να δηλώνει στις 8 Μαρτίου: «Είμαστε πολύ κοντά στο δικό μου ιδανικό Champions League. Είχαμε τα επιχειρήματα και τους καβγάδες μας με τον Αλεξ (σ.σ.: Τσέφεριν) γιατί θέλαμε να έχουμε μια ισορροπία μεταξύ των εθνικών και των διεθνών διοργανώσεων». Την Τετάρτη 14 Απριλίου απέστειλε στον Ανιέλι το τελικό σχέδιο των αλλαγών και πήρε το πράσινο φως από τον φίλο και κουπάρο του, με το νέο φορμάτ να ανακοινώνεται τη Δευτέρα 19 Απριλίου και τον πρόεδρο της UEFA να επιστρέφει στο σπίτι του στη Λιουμπλιάνα ανακουφισμένος. Μόνο που η ηρεμία του κράτησε κάτι λιγότερο από 24 ώρες, όσο δηλαδή χρειάστηκε για να αρχίσει να χτυπά το καμπανάκι του συναγερμού.

Ο Λουίς Μανουέλ Ρουμπιάλες, αντιπρόεδρος της UEFA και πρόεδρος της ισπανικής ομοσπονδίας, μετέφερε στον Τσέφεριν την είδηση ότι 12 ομάδες ετοιμάζονται να ανακοινώσουν τη δημιουργία της δικής τους λίγκας. Την είδηση του την είχε δώσει ο πρόεδρος της ισπανικής λίγκας Χαβιέρ Τέμπας, ο οποίος είχε γεύμα με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Μπαρτσελόνα Τζοάν Λαπόρτα προκειμένου να τον συγχαρεί και να συζητήσουν τα σχέδια τους για τη La Liga.

Ο πρόεδρος της ισπανικής λίγκας κατάλαβε ότι αυτή τη φορά η Super League δεν είναι κάποια φήμη, αλλά όταν ο Τσέφεριν επικοινώνησε με τον Ανιέλι, ο ισχυρός άνδρας της Γιουβέντους τον διαβεβαίωσε ότι απλώς ήταν φήμες. Το πρωί του Σαββάτου 17 Απριλίου ο Τσέφεριν ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής για την Ελβετία (έδρα της UEFA), ωστόσο με τις ανησυχίες των συνεργατών του να αυξάνονται επιχείρησε νέα επικοινωνία με τον Ανιέλι χωρίς όμως να τα καταφέρει. Μέσω SMS ζήτησε από τη σύζυγό του να τον ενημερώσει ότι τον αναζητεί και τρεις ώρες αργότερα ο χαρωπός Ανιέλι τον κάλεσε στο κινητό του διαβεβαιώνοντάς τον ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. «Αντρέα, ας βγάλουμε μια κοινή δήλωση ως πρόεδρος της UEFA και της ECA αντίστοιχα για να κλείσουμε το θέμα», πρότεινε ο Σλοβένος και ο Ιταλός συμφώνησε αμέσως.

Ο Τσέφεριν ετοίμασε μια πρόχειρη δήλωση και την έστειλε από το αμάξι του, με τον Ανιέλι μετά από μία ώρα να ζητά χρόνο για να του στείλει τις αλλαγές. Η ώρα περνούσε, ο Ανιέλι δεν έστελνε τις αλλαγές που ήθελε και στην τελευταία επικοινωνία τους του είπε ότι χρειάζεται ακόμη μισή ώρα. Μόνο που όταν ο Τσέφεριν προσπάθησε να μιλήσει ξανά με τον φίλο του, το τηλέφωνό του ήταν απενεργοποιημένο. Στο κέντρο επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας τα τηλέφωνα πήραν φωτιά και αφού σε προσωπικές επαφές που είχε ο ίδιος με τις ομάδες που έμαθε ότι εμπλέκονταν στην ιστορία επιβεβαιώθηκε ότι η Super League είναι ζήτημα ωρών, ξεκίνησε η προσπάθεια αποδόμησής της. Ο Τσέφεριν ενημέρωσε τα υπόλοιπα μέλη της ECA, αλλά και τις μεγάλες λίγκες για τα σχέδια των 12, δίνοντας μια δραματική διάσταση στην ιστορία.

Η κατακραυγή του κόσμου

Το μεσημέρι της Κυριακής οι «Times» του Λονδίνου αποκάλυψαν τη συμφωνία των 12 ομάδων, για να ακολουθήσουν το ένα μετά το άλλο τα κορυφαία ΜΜΕ, αλλά προτού προλάβει να αντιδράσει η UEFA ήρθε η δημόσια κατακραυγή του συγκεκριμένου πρότζεκτ. Κι εκεί αποδείχθηκε ότι η European Super League όχι μόνο δεν τα είχε υπολογίσει σωστά, αλλά δεν ήταν καθόλου καλά προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει την καταιγίδα των αντιδράσεων και δεν είχε τη συνοχή για να αντέξει αυτό τον επικοινωνιακό πόλεμο.

Μάλιστα υπήρξαν φωνές εντός της ESL που έλεγαν ότι θα έπρεπε να περιμένουν μέχρι το καλοκαίρι για να οργανωθεί καλύτερα η όλη προσπάθεια (καθώς δεν ήταν ξεκάθαρο πότε θα ξεκινήσει νέα λίγκα, ενώ με τις αρνήσεις που προέκυψαν δεν ήταν ξεκάθαρο πόσες ομάδες θα συμμετείχαν), οι οποίες χάθηκαν μέσα στο χάος. Οπως χάθηκε και όλη η αντάρτικη λίγκα, αφού κανείς δεν βγήκε μπροστά για να μιλήσει παρά μόνο ο Φλορεντίνο Πέρεθ, τον οποίο δεν τον λες και τον πιο αγαπητό παράγοντα στον κόσμο. Μετά δε τα όσα είπε, στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί το πρότζεκτ που ονειρευόταν εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, σίγουρα απέκτησε πολλούς περισσότερους εχθρούς.

Με ατάκες του στυλ «δεν είναι μια λίγκα πλουσίων, αλλά μια λίγκα που θέλει να σώσει το ποδόσφαιρο», «δεν γίνεται να λένε ότι θα γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και να το αιτιολογούν έτσι», «αν δεν έχουν λεφτά οι δυνατές ομάδες για να ξοδέψουν, τότε δεν θα έχουν και οι μικρότερες» ή το επικό «το να παίζουν οι Εθνικές με παίκτες των συλλόγων δεν έχει πολύ νόημα. Πρέπει να το αλλάξουμε», βοήθησαν στο να γιγαντωθεί το κίνημα αντίδρασης.

Θεωρητικά, την επικοινωνιακή πολιτική είχε αναλάβει η Κέιτι Πέριορ, ειδική επί των δημοσίων σχέσεων, με θητεία στο πλευρό της Τερέζα Μέι αλλά και του Μπόρις Τζόνσον, και σχολιογράφος στους «Times» (ναι, ναι, εκεί που πρωτογράφτηκε η είδηση για την ESL), η οποία όμως είχε επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στο να κερδίσει την κυβερνητική εύνοια και όχι στο πώς να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα των αντιδράσεων από τον απλό κόσμο και τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές. Βέβαια η Πέριορ απέτυχε παταγωδώς και στο θεωρητικά ελεγχόμενο πεδίο δράσης της, καθώς κι εκεί ο Τσέφεριν έκανε κίνηση ματ. Επικοινώνησε προσωπικά με τον Ολιβερ Ντάουντεν, υπεύθυνο για τη νομοθεσία όσον αφορά τα σπορ και τον πολιτισμό, ο οποίος δεν χρειάστηκε παρά λίγα λεπτά για να πειστεί ότι η ELS προσπαθεί «να κλέψει το ποδόσφαιρο από τους Αγγλους».

Ετσι, στο μπλοκ των αντιφρονούντων προστέθηκε άμεσα και η αγγλική κυβέρνηση, με τον ίδιο τον Μπόρις Τζόνσον να ζητά από τις ομάδες να αποχωρήσουν, ειδάλλως θα τους οδηγήσει ο ίδιος στην έξοδο καταθέτοντας σχετικό νόμο, ενώ καταδικαστική δήλωση προέκυψε και από τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν. Οι 12 τα μεσάνυχτα της Κυριακής ανακοίνωσαν και επίσημα την ίδρυση της ESL, τονίζοντας ότι ανυπομονούν να συνεργαστούν με τη FIFA και την UEFA (!), με τους δύο διεθνείς οργανισμούς να απαντούν με μύδρους.

Ο πρόεδρος της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο, αν και άνθρωπος που βρίσκεται πολύ κοντά στον Πέρεθ, πήρε ξεκάθαρα αρνητική θέση, ενώ ο Αλεξάντερ Τσέφεριν αφού πέρασε από την Εκτελεστική Επιτροπή της UEFA τις αλλαγές στο Champions League στις δηλώσεις μίλησε για «φίδια» και «ψεύτες» ζητώντας όμως από τις ομάδες να αντιληφθούν το λάθος τους και να επιστρέψουν. Ο Σλοβένος είχε ήδη αντιληφθεί ότι κάποιοι από τους 12 εταίρους είχαν λυγίσει από την (απρόσμενη για τους παράγοντες) απίστευτη αντίδραση του κόσμου του ποδοσφαίρου και οι δηλώσεις του Πέρεθ ήταν βούτυρο στο ψωμί του, όπως φυσικά και η διαρροή από την πλευρά των έξι αγγλικών συλλόγων για την απόφασή τους να εμπλακούν στη συγκεκριμένη διαδικασία.

Ετσι, το πρωί της Τρίτης έχοντας πλέον στα χέρια του και τις αντιδράσεις των ποδοσφαιριστών και των προπονητών των αγγλικών ομάδων που εμπλέκονταν στη δημιουργία της ESL (όλοι τους εξοργισμένοι και αντίθετοι) ο Τσέφεριν άλλαξε τον επιθετικό λόγο που είχε προετοιμάσει για το κογκρέσο της UEFA και απευθυνόμενος κυρίως στους αγγλικούς συλλόγους είπε μεταξύ άλλων: «Το πλάνο που έχουμε για μετά το 2024 έχει προκύψει μετά από μακρά διαδικασία. Θα χτίσουμε το ποδόσφαιρο του μέλλοντος, την ώρα που εγωιστές άνθρωποι προσπαθούν να το σκοτώσουν. Κύριοι, κάνατε ένα λάθος. Το θέμα είναι ότι υπάρχει χρόνος για να αλλάξετε γνώμη, όλοι κάνουν λάθη».

«Και οι 12 ήταν καθάρματα»

Ο 54χρονος δικηγόρος μπορεί να είχε πιαστεί στον ύπνο στην αρχή του πραξικοπήματος, κάτι που είχε συμβεί και πέρυσι, όταν δήλωνε σίγουρος ότι η πανδημία δεν θα επηρεάσει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αλλά και πάλι έδειξε μεγάλη προσαρμοστικότητα και εν τέλει βγήκε νικητής από τη μάχη. Στις έκτακτες γενικές συνελεύσεις που έγιναν σε Premier League και Serie A, οι εμπλεκόμενες ομάδες αντιμετωπίστηκαν ως... παρίες, ο Αντρέα Ανιέλι άκουσε να τον φωνάζουν «Ιούδα» και η ESL άρχισε να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος με τα πρώτα τραπουλόχαρτα που... πέταξαν μακριά να είναι και τα πιο βαριά χαρτιά της. Οι έξι αγγλικοί σύλλογοι ανακοίνωσαν ο ένας μετά τον άλλον το βράδυ της Τρίτης την αποχώρησή τους και η επιχείρηση «European Super League» κατέληξε σε φιάσκο.

Στην ταινία «The Dirty Dozen» («Και οι 12 ήταν καθάρματα», ο ελληνικός τίτλος) ο ταγματάρχης Ρέισμαν (Λι Μάρβιν) παίρνει την εντολή να δημιουργήσει μια ομάδα από στρατιώτες που έχουν καταδικαστεί σε θάνατο προκειμένου να αναλάβουν μια επιχείρηση αυτοκτονίας πίσω από τις γραμμές των ναζί. Μέσα από μεγάλες δυσκολίες τα καταφέρνουν, αλλά οι περισσότεροι χάνουν τη ζωή τους, έχοντας όμως εξιλεωθεί για τα εγκλήματα που διέπραξαν. Στην ποδοσφαιρική της εκδοχή, το σενάριο είναι εντελώς διαφορετικό, όπως και το αποτέλεσμα. Με τη διαφορά ότι η συγκεκριμένη αποστολή αυτοκτονίας εξελίχθηκε στο απόλυτο ναυάγιο.

Οταν όμως οι «ποδοσφαιρικοί αντάρτες» ανασυνταχθούν, το πληγωμένο εγώ ανθρώπων όπως των Πέρεθ και Ανιέλι θα λειτουργήσει ως κινητήριος δύναμη για να προσπαθήσουν να αλλάξουν ξανά το στάτους κβο του ποδοσφαίρου. Εξάλλου στην ανακοίνωσή της η ESL κάνει λόγο για «αναβολή» και όχι «ματαίωση» του σχεδίου, το οποίο Μπαρτσελόνα και Ρεάλ χαρακτήρισαν «αναγκαιότητα». Δύσκολα θα επανέλθουν γρήγορα και προφανώς όταν το κάνουν θα είναι πολύ πιο έτοιμοι. Επικοινωνιακά, αλλά και οργανωτικά. Ενώ δεν αποκλείεται, αντί για European Super League, στο μέλλον να ασχοληθούμε με τη World Super League.

Κι αυτό δεν είναι μια απλή υπόθεση, αλλά ατάκα του προέδρου της Μπαρτσελόνα η οποία χάθηκε μέσα στον χείμαρρο των εξελίξεων της ESL: «Η Super League είναι μια επιλογή, αλλά υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως ένα Super Club World Cup, εναλλασσόμενο με το Μουντιάλ Συλλόγων. Και είμαι περισσότερο υπέρ αυτού, παρά της Super League». Το ερώτημα είναι, λοιπόν, τι αντοχές θα έχει μέχρι την επόμενη μάχη η UEFA και πόσα ακόμη είναι διατεθειμένη να παραχωρήσει στους μεγάλους του ποδοσφαίρου.

Ειδήσεις σήμερα 

Πορεία χωρίς... πισωγυρίσματα η χαλάρωση των μέτρων - Όλα όσα ισχύουν τη Μεγάλη Εβδομάδα

Συννεφιά σήμερα και άνοδος της θερμοκρασίας - Δείτε τι καιρό θα κάνει μέχρι την Κυριακή του Πάσχα

Επιδότηση εισφορών και μπόνους 200 ευρώ για την πρόσληψη εποχικά εργαζομένων