Όχι μόνο αισθητή, αλλά και πληθωρική ήταν η παρουσία του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και τέως ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του (2014 -2019).
Η παρουσία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν πληθωρική, αφού λόγω της κοινοβουλευτικής του δραστηριότητας είχε καταταχθεί στην 11η θέση επί του συνόλου των 751 ευρωβουλευτών.
Το Μάιο του 2014 στις ευρωεκλογές 150.724 πολίτες από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ έστειλαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Κώστα Χρυσόγονο και το έτος 2017 ανεξαρτητοποιήθηκε, αλλά ως το τέλος της θητείας του, παρέμεινε στις τάξεις της κοινοβουλευτικής ομάδας της GUE/NGL.
Μετά την ολοκλήρωση του ευρωκοινοβουλευτικού κύκλου του ο Κώστας Χρυσόγονος εξέδωσε βιβλίο υπό τον τίτλο «Ευρωπαϊκή Κοινοβουλευτική Εμπειρία». Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στη δράση του Ευρωκοινοβουλίου και των μελών του, αλλά και στην προσωπική του συμβολή μέσα από τα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου.
Στο τρίτο μέρος, των 285 σελίδων βιβλίο του, ο Κώστας Χρυσόγονος, μεταξύ των άλλων, αναφέρεται και στους λόγους της αποχώρησής του από το ΣΥΡΙΖΑ το 2017 (σελίδες 273-285), όπως επίσης περιλαμβάνεται στο βιβλίο το κείμενο της επιστολής που έστειλε (19.3.2015) στον πρώην Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Το ευρωκοινοβουλευτικό έργο του Κώστα Χρυσόγονου είναι αρκετά πλούσιο, συγκρινόμενο με αυτό των τέως συναδέλφων του, εάν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι υπέβαλε 318 γραπτές ερωτήσεις (έναντι μέσου όρου 149 των Ελλήνων ευρωβουλευτών), 152 γραπτές προτάσεις ψηφισμάτων (έναντι 56), 22 γραπτές γνωμοδοτήσεις (έναντι 2), 7 γραπτές δηλώσεις (μέσος όρος 3,2), 13 εκθέσεις (έναντι 1,3) και 3.103 τροπολογίες (έναντι 968), πραγματοποίησε 925 αγορεύσεις στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου (έναντι 409).
Κλείσιμο
Δεν παραλείπει ο Κώστας Χρυσόγονος να σχολιάσει τον τρόπο με τον οποίο τα Ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αντιμετωπίζουν τη δραστηριότητα και το έργο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, δεν καταγράφουν το έργο και την δραστηριότητα των μελών του, αλλά περισσότερο τους έλκει το ύψος των αποδοχών των ευρωβουλευτών.
Στον πρόλογο του βιβλίου του αναφέρει:
«Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αντιπροσωπεύει τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τους οποίους εκλέγεται ανά πενταετία με άμεση ψηφοφορία. Παρά το γεγονός εξάλλου ότι οι νομοθετικές και άλλες αρμοδιότητές του στο ενωσιακό επίπεδο εξακολουθούν (παρά τη σταδιακή διεύρυνσή τους τις τελευταίες δεκαετίες) να υστερούν σε σύγκριση με τις αντίστοιχες των περισσότερων κοινοβουλίων των κρατών-μελών στο εθνικό επίπεδο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνιστά ένα σημαντικό forum δημόσιου διαλόγου και επηρεάζει σε κάποιο βαθμό τις ευρωπαϊκές πολιτικές.
Επομένως η ενημέρωση των πολιτών για τις δραστηριότητές του, καθώς και για το βαθμό συμμετοχής καθενός μέλους του σ΄ αυτές, θα έπρεπε να συνιστά αντικείμενο ενδιαφέροντος για τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και τούτο συμβαίνει σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη.
Αντίθετα στην Ελλάδα η πλειονότητα των ΜΜΕ ελάχιστα εστιάζει την προσοχή της (άρα και την προσοχή της κοινής γνώμης) στην πραγματική δράση του Ευρωκοινοβουλίου και των μελών του. Προτιμά να ασχολείται κυρίως με άλλα θέματα, όπως π.χ. οι αποδοχές των ευρωβουλευτών (παραγνωρίζοντας έτσι ότι οι αποδοχές αυτές είναι για όλους οι ίδιες, αλλά καθένας/καθεμιά τις δικαιολογεί ή μη σε διαφορετικό βαθμό, ανάλογα με τη δραστηριότητα που έχει ή δεν έχει επιδείξει), ή οι θέσεις που εκφράζουν εκείνοι σε σχέση με τα εθνικά πολιτικά δρώμενα.
Ευρεία ειδησεογραφική κάλυψη δίνεται μόνο υπό μορφή πυροτεχνήματος, στις ελάχιστες εκείνες περιπτώσεις στις οποίες κάποια ψηφοφορία ή άλλη δράση του Ευρωκοινοβουλίου αφορά ζητήματα επίδικα και στην εθνική πολιτική/κομματική αντιπαράθεση, με αποτέλεσμα η ενημέρωση των πολιτών να καταλήγει να είναι αποσπασματική ή διαστρεβλωμένη.
Η ανά χείρας έκδοση, σε έναν ούτως ή άλλως περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, δεν μπορεί βέβαια να αλλάξει την εικόνα που περιγράφηκε παραπάνω. Αποτελεί απλώς μία καταγραφή της προσπάθειάς μου στην πενταετία της θητείας μου, από το 2014 ως το 2019, να εκπροσωπήσω τους Έλληνες και τις Ελληνίδες (όχι μόνο τους 150.724 που με είχαν τιμήσει με σταυρό προτίμησης στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2014 αλλά και όλους τους άλλους) και να συμβάλω, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, στη συνέχιση της δύσκολης πορείας της χώρας μας μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Για τον σκοπό αυτό συγκέντρωσα τις κυριότερες από τις κοινοβουλευτικές ερωτήσεις τις οποίες υπέβαλα κατά καιρούς και τις απαντήσεις σ’ αυτές, Ευρωπαϊκή Κοινοβουλευτική εμπειρία 8 καθώς και ορισμένες από τις πολυάριθμες αγορεύσεις μου στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου.
Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου παρατίθενται επίσης τρία κείμενα από την εξωκοινοβουλευτική πολιτική μου δραστηριότητα της πενταετίας αυτής, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν τον αναγνώστη να αντιληφθεί τους κύριους άξονες των ιδεών και του κοινοβουλευτικού μου έργου της ίδιας περιόδου, καθώς και τους λόγους της αποχώρησής μου από το κόμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το 2017 (παρέμεινα έκτοτε ανεξάρτητος, ως το τέλος της θητείας μου, στις τάξεις όμως της κοινοβουλευτικής ομάδας της GUE/NGL, όπου ανήκα ούτως ή άλλως από το 2014).
Για στατιστικούς και μόνο λόγους μπορεί να αναφερθεί ότι από την αρχή της θητείας μου τον Ιούλιο του 2014 ως τις 3.3.2019 υπέβαλα 318 γραπτές ερωτήσεις (έναντι μέσου όρου 149 των Ελλήνων ευρωβουλευτών), 152 γραπτές προτάσεις ψηφισμάτων (έναντι μέσου όρου 56), 22 γραπτές γνωμοδοτήσεις (έναντι μέσου όρου 2), 7 γραπτές δηλώσεις (μέσος όρος 3,2), 13 εκθέσεις (έναντι μέσου όρου 1,3) και 3.103 τροπολογίες (μέσος όρος 968), ενώ πραγματοποίησα 925 αγορεύσεις στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου (έναντι μέσου όρου 409).
Με βάση όλα αυτά στις 3.3.2019 βρισκόμουν στην 11η θέση επί του συνόλου των 751 ευρωβουλευτών ως προς την ποιοτικά σταθμισμένη συνολική κοινοβουλευτική δραστηριότητα καθενός/καθεμιάς και στη 15η θέση από άποψη συνολικής παραγωγικότητας, σύμφωνα με τα στοιχεία του ιστότοπου mepranking.eu.
Η παραγωγή του ογκώδους αυτού κοινοβουλευτικού έργου έγινε δυνατή χάρη και στην πολύτιμη συνδρομή των διαπιστευμένων κοινοβουλευτικών βοηθών μου Θεόδωρου Βασιλόπουλου, Αφροδίτης Γκαγκάτση, Μάριου Παπανδρέου, Γιώργου Βάρκα, Έλσας Ανδρεάδου, Ελευθέριου Δικαίου και Γιάννη Βογιατζή.
Τους ευχαριστώ και από τη θέση αυτή. Θα ήθελα τέλος να ευχαριστήσω την κοινοβουλευτική ομάδα της GUE/NGL για τη συμβολή της στην έκδοση του τόμου αυτού.
