Σφίγγει ο κλοιός: Οι απαιτήσεις των δανειστών, οι υποχωρήσεις και οι «κόκκινες γραμμές»

Τη σημερινή συνεδρίαση του ΔΝΤ και την απόφαση για τη συμμετοχή του ή όχι στο ελληνικό πρόγραμμα αναμένει η κυβέρνηση για να επανακαθορίσει την τακτική της στο μέτωπο των διαπραγματεύσεων, με στόχο μια πολιτική, έστω, συμφωνία με τους δανειστές στο Εurogroup της 20ης Φεβρουαρίου. Παρότι ο κίνδυνος της παράτασης (ακόμα και της μεγάλης παράτασης) στις διαπραγματεύσεις για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι σοβαρός, η κυβέρνηση ελπίζει ότι τουλάχιστον ορισμένες σημαντικές πλευρές των δανειστών, όπως η Κομισιόν, εργάζονται προς την κατεύθυνση της γρήγορης λύσης, ενώ η αισιοδοξία αυτή ενισχύθηκε και μετά τη συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ στη Μάλτα την περασμένη Παρασκευή.

Το πρόβλημα ωστόσο για την κυβέρνηση παραμένει ιδιαίτερα μεγάλο και δυσεπίλυτο. Η έκθεση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία, που θα συζητηθεί στη σημερινή συνεδρίαση, αποκαλύπτει ένα εξαιρετικά αρνητικό πεδίο, με τις ανάλογες δυσμενείς προοπτικές

και είναι δεδομένη η απαίτηση για λήψη σκληρών μέτρων, ιδίως μετά την άρνηση ή τουλάχιστον την απροθυμία του Βερολίνου να αποδεχθεί τη θέση του Ταμείου για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Το ΔΝΤ επιμένει να μιλά για μείωση του αφορολόγητου, για περικοπές των συντάξεων και πιθανόν και των μισθών, αλλά και για μεταρρυθμίσεις σε θέματα όπως το εργασιακό, που δεν είναι εύκολο να τα αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση.

Το Μαξίμου καταβάλλει προσπάθειες στο παρασκήνιο ώστε να περιοριστούν οι απαιτήσεις μόνο στην ένταξη κάποιων δημοσιονομικών μέτρων από αυτά στον «κόφτη», - και όχι με νομοθέτησή τους προληπτικά - ενώ εξακολουθεί να τηρεί σκληρή γραμμή και στα εργασιακά. Παράλληλα επιμένει στον προσδιορισμό από τώρα των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους, που θα ισχύουν βέβαια από το 2018 και μετά, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα συνολικό αρκετό συμφωνίας, που θα περάσει από τη Βουλή και την ελληνική κοινωνία χωρίς αναταράξεις. 

Η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος έχει επιλέξει να επιμείνει στην εξεύρεση μιας λύσης, ώστε να κλείσει η αξιολόγηση και να κερδηθεί χρόνος. Γι αυτό και τα συνεχή μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση ότι εκλογές τώρα, χωρίς να κλείσει η αξιολόγηση είναι περίπου καταστροφή για τη χώρα. Η ερώτηση μάλιστα που απηύθυνε προς την ηγεσία της ΝΔ για το εάν συμφωνεί με τη θέση του Άδωνι Γεωργιάδη οτι «πρέπει να φύγει ο Τσίπρας και να μην κλείσει η αξιολόγηση» είναι ενδεικτική των προθέσεων του Μαξίμου.

Το ερώτημα είναι πόσο θα περιμένει η κυβέρνηση για μια τέτοια συνολική λύση, που θα μπορεί να χαρακτηριστεί αποδεκτή. Τα ταμειακά διαθέσιμα θα αρχίσουν να εξαντλούνται με δεδομένο ότι αρχίζουν πλέον οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, ο στόχος για ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ απομακρύνεται κι άλλο, ενώ όλο και περισσότεροι θέτουν θέμα grexit. Η δήλωση του νέου πρέσβη των ΗΠΑ στην ΕΕ Τεντ Μάλοχ ότι προτιμά Grexit έχει βαρύνει επικίνδυνα το κλίμα. Δεν αποτελείται πάντως η κυβέρνηση να αξιοποιήσει τελικά όλη αυτή τη δραματοποίηση για να περάσει τελικά την επώδυνη συμφωνία, επικαλούμενη και τις επιδιώξεις ακραίων κύκλων οτι ετοιμάζουν την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από το ευρώ.

Σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, όσοι εντός του ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι είναι προτιμότερη η προσφυγή στις κάλπες από έναν νέο δραματικό συμβιβασμό είναι μειοψηφία.