Φερχόφσταντ στο protothema.gr: Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αποδείξει ότι είναι σοβαρή

“Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αποδείξει πως είναι σοβαρή στην πορεία εφαρμογής των απαραίτητων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ώστε τόσο η χώρα όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιμετωπίσουν ισχυρότερες την κρίση”. Με αυτά τα λόγια προσεγγίζει την πορεία της ελληνικής οικονομίας, μετά την υπογραφή του τρίτου προγράμματος στήριξης, ο πρόεδρος της πολιτικής ομάδας των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου, κ. Γκι Φερχόφσταντ.

Λίγες ώρες πριν συναντηθεί με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα για να συζητήσουν την πορεία εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, τις δυνατότητες συμμέτοχης του μοναδικού, άμεσα εκλεγμένου οργάνου της Ε.Ε., ήτοι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου, καθώς και την πορεία προς την περαιτέρω ενοποίηση της Ε.Ε και την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης., ο κ. Φερχόφσταντ, μιλάει στο Protothema.gr και εξηγεί για ποιόν λόγο ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα να αποδείξει πως μπορεί να γίνει ένας "αληθινός ηγέτης και όχι ένας ψευδοπροφήτης”. 

Στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 8 Ιουλίου καλέσατε τον Αλέξη Τσίπρα να δείξει πως είναι «ένας πραγματικός ηγέτης και όχι ένας ψευδοπροφήτης». Ζητήσατε επίσης έναν οδικό χάρτη με «πραγματικές μεταρρυθμίσεις». Μια εβδομάδα μετά, στις 13 Ιουλίου, ο κ. Τσίπρας αποδέχθηκε τη συμφωνία για το τρίτο πακέτο διάσωσης. Ποια είναι η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα σήμερα; Πιστεύετε πως είναι πρόθυμος να δείξει πως είναι ένας «επαναστατικός μεταρρυθμιστής»;

Νομίζω πως ο κ Τσίπρας έχει αποδείξει πως μιλάει σοβαρά για την μεταρρύθμιση της Ελλάδας. Έπρεπε  να λάβει κάποιες δύσκολες αποφάσεις τους τελευταίους μήνες, αλλά έχει δείξει πως είναι ικανός να κάνει συμβιβασμούς και πως είναι πρόθυμος να συνεργαστεί με την υπόλοιπη Ευρώπη ώστε η Ελλάδα και η Ευρώπη να βγουν ισχυρότερες από αυτήν την κρίση. Είναι βεβαίως λίγο νωρίς για να τον αποκαλέσω «επαναστατικό μεταρρυθμιστή», αλλά είμαι ευτυχής που διαπραγματεύτηκε μια συμφωνία με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η οποία επέτρεψε στην Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τον ελληνικό λαό και για την ίδια την Ευρωζώνη. Πρέπει να βοηθήσουμε την Ελλάδα και τις άλλες χώρες που παλεύουν με οικονομικές προκλήσεις. Τη Δευτέρα, θα συζητήσω τις μεταρρυθμίσεις και το μέλλον της Ευρωζώνης μαζί του.

"Αν θέλουμε να σώσουμε την Ευρωζώνη πρέπει να κάνουμε ένα άλμα προς τα εμπρός"

Στην ίδια ομιλία σας στην Ολομέλεια είχατε δηλώσει πως «υπνοβατούσαμε προς ένα Grexit». Πιστεύετε πως η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη έχει  αποφευχθεί ή υπάρχει πιθανότητα να δούμε το "Grexit" και πάλι στα πρωτοσέλιδα σε λίγους μήνες; 

Η συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έλαβε χώρα την Τετάρτη πριν από την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, το επόμενο Σαββατοκύριακο. Ήμουν πολύ θυμωμένος με το γεγονός ότι οι ηγέτες δεν αναλάμβαναν τις ευθύνες τους για να αποφύγουν το Grexit. Ευτυχώς, το επόμενο Σαββατοκύριακο βρέθηκε μια συμφωνία. Ελπίζω πως εκείνη η ειλικρινής συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν μια κλήση αφύπνισης και βοήθησε τους αρχηγούς των κυβερνήσεων να κατανοήσουν πως βρισκόμασταν πολύ κοντά σε ένα Grexit. Τώρα η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει να δείχνει ότι είναι σοβαρή σχετικά με την εφαρμογή των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων. Αλλά δεν είναι μόνο η Ελλάδα αυτή που έχει να κάνει πολύ δουλειά. Πρέπει επίσης να αλλάξει και η Ευρώπη. Πρέπει να ενισχύσουμε την ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση, συμφωνώντας στη δημιουργία μιας πραγματικής Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κυβέρνησης με τους απαραιτήτους  δημοσιονομικούς πόρους. Θα πρέπει ακόμα να αντιμετωπίσουμε τα υψηλά χρέη με τα οποία παλεύουν πολλές χώρες. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με την εφαρμογή ενός κοινού συστήματος διαχείρισης και αμοιβαιότητας του χρέους. Τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει στην πράξη πως μια νομισματική ένωση, χωρίς μια πολιτική ένωση, δεν έχει μέλλον. Αν θέλουμε να σώσουμε την Ευρωζώνη πρέπει να κάνουμε ένα άλμα προς τα εμπρός και να εργαζόμαστε πολύ στενότερα μεταξύ μας.


 
Ο κ. Τσίπρας ζήτησε την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην προσπάθειά του «να αλλάξει την Ελλάδα», ακόμη και την άμεση και πλήρη συμμετοχή του στη διαδικασία εφαρμογής του τρίτου προγράμματος. Δεδομένου ότι το νομικό πλαίσιο της συμφωνίας δεν δίνει κανέναν ρόλο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τι είδους βοήθεια μπορεί να προσφέρει, ως το άμεσα εκλεγμένο όργανο της Ε.Ε.;
 
Συμφωνώ με τον κ. Τσίπρα πως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να διαδραματίσει ένα ρόλο στη διαδικασία εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων. Η πολιτική μου ομάδα, οι «Φιλελεύθεροι και Δημοκράτες» (ALDE) , το έχει προτείνει και έγινε ομόφωνα αποδεκτό από τις άλλες πολιτικές ομάδες. Τώρα, θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να εφαρμόσουμε αυτή την ιδέα. Αυτό είναι επίσης ένα θέμα που θα συζητήσω με τον κ. Τσίπρα τη Δευτέρα. Μέχρι τώρα, η διαδικασία παρακολούθησης από την Τρόικα ήταν περισσότερο μια λογιστική άσκηση για να βεβαιωθούν ότι τα χρέη θα αποπληρωθούν αντί να διασφαλίζεται η εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων ώστε να καταστεί η ελληνική οικονομία και πάλι ανταγωνιστική. Ο έλεγχος της Τρόικας ήταν μέχρι τώρα αδιαφανής. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να κάνουμε τη διαδικασία ελέγχου περισσότερο ανοιχτή, περισσότερο δημιουργική και περισσότερο δημοκρατική. Εάν εμπλακεί το Κοινοβούλιο, θα παρέχει μια πλατφόρμα για να παρακολουθεί και να συζητεί τις μεταρρυθμίσεις με την ελληνική κυβέρνηση και, εάν είναι απαραίτητο, να προσαρμόσει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με δημοκρατικό τρόπο
 
Από τον Απρίλιο μέχρι σήμερα, οι 28 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε. έχουν συναντηθεί τέσσερις φορές στις Βρυξέλλες για να συζητήσουν την προσφυγική κρίση. Οι πρόσφυγες εξακολουθούν να καταφθάνουν στην Ε.Ε. ενώ ορισμένα κράτη επιλέγουν να υψώνουν φράκτες. Τι πρέπει να πράξει η Ευρωπαϊκή  Ένωση πριν δούμε περισσότερες μονομερείς ενέργειες από τα κράτη -μέλη; 
 
Η προσφυγική κρίση μπορεί να επιλυθεί μόνο εάν υιοθετήσουμε μια ολιστική προσέγγιση. Αυτό απαιτεί πολιτική ηγεσία και θάρρος. Κάτι που μέχρι στιγμής δεν υπάρχει. Μια ολοκληρωμένη στρατηγική θα πρέπει να έχει τέσσερις στόχους:  Πρώτον: Ένα ευρωπαϊκό σύστημα ελέγχου των συνόρων και των ακτών. Δεύτερο: Ένα κοινό ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου και Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τρίτον: Μια ευρωπαϊκή μπλε κάρτα, σαν την αμερικανική και καναδική πράσινη κάρτα για την αντιμετώπιση της οικονομικής μετανάστευσης και Τέταρτον: Μια κοινή θέση σχετικά με τον τερματισμό της αιματοχυσίας στη Συρία.  Δυστυχώς οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων δεν έχουν καταλήξει σε μια συμφωνία για κανένα από τα, τέσσερα, αυτά προαπαιτούμενα. Αντί να βρεθεί μια κοινή προσέγγιση, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να αναθέσει την κρίση των προσφύγων στην Τουρκία μοιράζοντας υποσχέσεις διεύρυνσης και χρηματοοικονομικές εγγυήσεις. Πιστεύω ότι πρέπει, πράγματι, να εντείνουμε τη συνεργασία  με την Τουρκία, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε συνδυασμό με μια πραγματική ευρωπαϊκή προσπάθεια για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Αν αποτύχουμε να το πράξουμε, θα είναι το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την ξέρουμε. 

"Αν αποτύχουμε στην προσφυγική κρίση θα είναι το τέλος της Ε.Ε. όπως την ξέρουμε"

Αρκετές κυβερνήσεις της Ευρωζώνης έχουν ζητήσει μεγαλύτερη ευελιξία στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης ώστε να αντιμετωπίσουν το κόστος της στέγασης και της διαχείρισης των προσφύγων. Ο Πρόεδρος Γιούνκερ μιλώντας στο Κοινοβούλιο τάχθηκε υπέρ μιας πιο ευέλικτης ερμηνείας του Συμφώνου για τα κράτη μέλη που κάνουν "μεγάλες προσπάθειες” . Υπάρχει κάποια πιθανότητα να αλλάξουν οι κανόνες του Συμφώνου για την Ελλάδα λόγω της θέσης της στην πρώτη γραμμή της προσφυγικής κρίσης; 

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να δώσουμε στην Ελλάδα επαρκείς οικονομικούς, υλικούς και ανθρώπινους πόρους που απαιτούνται για να αντιμετωπιστεί αυτή η πρωτοφανής εισροή μεταναστών. Σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία έχουμε ανοιχτά σύνορα και τον χώρο Σένγκεν, είναι ζωτικής σημασίας να διαχειριστούμε τα εξωτερικά σύνορα συλλογικά. Τα σύνορα της Ελλάδας έχουν γίνει πλέον σύνορα και της Γερμανίας. Αυτό που είναι πλέον ξεκάθαρο, είναι πως οι εθνικές κυβερνήσεις δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αυτήν την κρίση μόνες τους. Αντί να χτίζουμε τοίχους στο εσωτερικό της Ευρώπης, θα πρέπει να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και φυσικά θα πρέπει να βοηθήσουμε την Ελλάδα. Αυτό όμως σημαίνει πως και η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να δεχθεί την ευρωπαϊκή βοήθεια. Κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω είναι για ποιον λόγο η Ελλάδα δεν χρησιμοποιεί τα κεφάλαια από τα ευρωπαϊκά περιφερειακά ταμεία που έχουν ήδη διατεθεί στην χώρα. Αυτό είναι ένα ακόμα ζήτημα για το οποίο θα συζητήσω με τον Αλέξη Τσίπρα.  



Από το 2010 και μετά δεν θυμάμαι να υπήρξε έστω και ένα χρόνος κατά τον οποίον η Ε.Ε. δεν βρισκόταν αντιμέτωπη με μια κρίση. Από την τραπεζική, στην κρίση χρέους. Και από την προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία μέχρι την προσφυγική κρίση. Υπάρχει πιθανότητα αυτές οι διαρκείς αποτυχίες της Ευρώπης να διακόψουν την βήμα προς βήμα πορεία προς την περαιτέρω ενοποίησή της, ή πιστεύετε πως θα λειτουργήσει αντίθετα; 

Στο τελευταίο μου βιβλίο "Η ασθένεια της Ευρώπης" (Europe's Disease) αναφέρομαι στην παράλυση της Ευρώπης. Είναι σαφές πως η βήμα προς βήμα προσέγγιση δεν λειτουργεί πλέον Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Αν δεν λάβουμε τις αποφάσεις που απαιτούνται με τους ενδεχόμενους κινδύνους και αν δεν αποφασίσουμε να να κάνουμε τις σωστές επιλογές, η Ευρώπη θα γίνει σταδιακά μια ασήμαντη πολιτική οντότητα.  Μέσα στην ιστορία υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες οι κοινωνίες χρειάζεται να κάνουν ένα μεγάλο άλμα προς το μέλλον και να πάρουν την ευθύνη στα χέρια τους. Στον σύγχρονο κόσμο όπου κυριαρχούν “αυτοκρατορίες” όπως  οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία, η Ευρώπη μπορεί να επιβιώσει μόνο αν λάβει ριζοσπαστικές αποφάσεις. Μια ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική με εκτεταμένη αμυντική ευρωπαϊκή συνεργασία, με μία κοινή ευρωπαϊκή έδρα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, μια κοινή Ευρωπαϊκή Οικονομική Κυβέρνηση και μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης και ασύλου. Τον περασμένο μήνα ( σ.σ στην Ολομέλεια του ΕΚ στο Στρασβούργο) όταν ο Πρόεδρος Ολάντ και η Καγκελάριος Μέρκελ απευθύνθηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τους προέτρεψα να συνεργαστούν στενότερα με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , ώστε να να δώσουμε ένα τέλος σε αυτά τα αδιέξοδα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί μια χαμένη δεκαετία για την Ευρώπη.