Παπούλιας: Παράδειγμα το Πολυτεχνείο ότι η κοινωνική απελευθέρωση κατακτιέται με αγώνες

Ως παράδειγμα ότι «η κοινωνική απελευθέρωση κατακτιέται με αγώνες» χαρακτηρίζει τα όσα συνέβησαν στο Πολυτεχνείο πριν από 41 χρόνια ο Κάρολος Παπούλιας στο μήνυμά του για την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου.

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από το πάθος για ελευθερία και δημοκρατία, ότι η καθεστωτική βία και ο αυταρχισμός χρειάζονται παθητικότητα και ανοχή για να επιβληθούν» συμπληρώνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Κάνοντας έναν απολογισμό 41 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου ο κ. Παπούλιας υπενθυμίζει ότι «η φωτεινή πλευρά της ιστορίας γράφεται από τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν την ευθύνη για όλους, ακόμη και αν κανείς δεν τους το ζητά, πέρα από τη συνείδησή τους».

«Έχουμε χρέος να θυμόμαστε και να σεβόμαστε, έχουμε χρέος να ξεχωρίζουμε τα μεγάλα από τα μικρά, τα σημαντικά από τα ασήμαντα, το διαχρονικό από το εφήμερο και να αναζητάμε το καλό και την αλήθεια» καταλήγει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Ολόκληρο το μήνυμα του Κάρολου Παπούλια:

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι μία από τις στιγμές της ελληνικής ιστορίας που αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία στην πορεία του χρόνου. Γιατί όλο και περισσότερο χρειαζόμαστε παραδείγματα που δείχνουν ότι η κοινωνική απελευθέρωση κατακτιέται με αγώνες, ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από το πάθος για ελευθερία και δημοκρατία, ότι η καθεστωτική βία και ο αυταρχισμός χρειάζονται παθητικότητα και ανοχή για να επιβληθούν. 

Πέρα από τη συγκίνηση και το δέος που προκαλεί η ανάκληση της αυταπάρνησης νέων ανθρώπων, η επιστροφή στη 17η Νοεμβρίου 1973 υποβάλλει σκέψεις για το πώς φτιάχνεται το μεγαλείο ενός αγνού και ηρωϊκού αγώνα και τι γίνεται μετά.

Λέμε συχνά πως κλείνει ο κύκλος της μεταπολίτευσης, είναι ανοιχτό σε ερμηνείες τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Σαρανταένα χρόνια μετά από την εξέγερση του Πολυτεχνείου έχουμε λόγους να θυμόμαστε ότι η φωτεινή πλευρά της ιστορίας γράφεται από τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν την ευθύνη για όλους, ακόμη και αν κανείς δεν τους το ζητά, πέρα από τη συνείδησή τους.

Έχουμε χρέος να θυμόμαστε και να σεβόμαστε, έχουμε χρέος να ξεχωρίζουμε τα μεγάλα από τα μικρά, τα σημαντικά από τα ασήμαντα, το διαχρονικό από το εφήμερο και να αναζητάμε το καλό και την αλήθεια.