Είκοσι χρόνια χωρίς τον Γ. Γεννηματά: Η Φώφη γράφει για τον πατέρα της

Με μια επιστολή της η αναπληρώτρια υπουργός Άμυνας κα Φώφη Γεννηματά θυμάται τον πατέρα της, σήμερα που συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από το θάνατό του.

Η κυρία Γεννηματά στην επιστολή θυμάται τον πατέρα της, αλλά και το πολιτικό.

«Απέκτησε πολλές ιδιότητες, ο ίδιος ξεχώριζε ως πιο τιμητική αυτή του μέλους του ΠΑΣΟΚ που όπως έλεγε δε θα γινόταν ποτέ τέως. Υπήρξε υπέρμαχος του μεγάλου ενιαίου και πλειοψηφικού ΠΑΣΟΚ. Για να πετύχουμε έλεγε χρειάζονται μόνο τρία πράγματα ενότητα, οργάνωση, αγώνας», σημειώνει η κυρία Γεννηματά.

Σε αυτή την επέτειο η κυρία Γεννηματά αποφάσισε να ψηφιοποιήσει το βιβλίο του πατέρα της με τις βασικές του θέσεις, το οποίο προσφέρει δωρεάς.

Ακολουθεί η επιστολή της κυρίας Γεννηματά, καθώς και το βιβλίο:

«Σκέψεις και συναισθήματα πλημμυρίζουν την καρδιά και το μυαλό.

Αγάπη, πόνος,  νοσταλγία,  αναμνήσεις, εικόνες,  θαυμασμός,  πίστη, έμπνευση, σεβασμός…

Δεν χωρούν σε λίγες λέξεις όσα νοιώθω.

Για τον πατέρα που δεν έχω πλάι μου.

Για τον παππού που τα εγγόνια του δεν γνώρισαν το χάδι του.

Για τον άνθρωπο που δεν πρόλαβε να ζήσει όσα άξιζε.

Όμως πρόλαβε να μας δώσει τόση αγάπη που μας συντροφεύει και μένα και τη Μαίρη και μας δίδαξαν μαζί με την Κάκια του, την αγαπημένη μας μητέρα, μια στάση ζωής που μας βοήθησε να σταθούμε όρθιες στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε με ελπίδα και αισιοδοξία.

Δεν χωρούν σε λίγες γραμμές όσα έζησα δίπλα του, όσα έζησαν και σχεδίασαν κοντά του οι συνεργάτες και οι φίλοι  του, όσα πίστεψαν και οραματίστηκαν μαζί του οι πολίτες όλης της Ελλάδας.

Αναζητούμε όλοι αυτά που μας ενώνουν και κρατούν ζωντανή μέσα μας τη μνήμη του.

Το χαμόγελό του που έβλεπε ότι έπρεπε να χτίσουμε μια σύγχρονη Ελλάδα κι εργάστηκε γι αυτό σκληρά μέχρι την τελευταία ικμάδα της δύναμής του.

Την εικόνα του που βρίσκεται σε οργανώσεις και σπίτια και θυμίζει το πάθος του για το σοσιαλισμό, τη δημοκρατία, την πολιτική που έχει τον άνθρωπο στο επίκεντρο.

Τον ήχο της φωνής του, αυτή τη βαθειά, ζεστή φωνή που τη μια στιγμή απήγγειλε Βάρναλη και την άλλη εναντιωνόταν στο ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Τον έλεγαν οραματιστή κι εκείνος απαντούσε «ας λεν, μόνο όποιος έχει όραμα μπορεί να γίνεται ρεαλιστής για να κάνει πράξη το όραμά του».

«Πιστεύω στο σοσιαλιστικό όνειρο» έλεγε. «Ξέρω ότι αυτό θα αγγίξει ίσως τα παιδιά των παιδιών μας, αλλά πιστεύω σ’ αυτό. Λεν ότι το μέλλον της ανθρωπότητας είναι απρόσμενο, εγώ λέω ότι απρόσμενο είναι το μέλλον γι αυτούς που δεν προσβλέπουν».

Πίστευε στην ενότητα του Ελληνισμού, στην ανάγκη συνεννόησης για τα Εθνικά μας θέματα, με ομοψυχία. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του διχασμού έλεγε στη Βουλή.

Δε θα ξεχάσω ποτέ το ποτάμι των ανθρώπων που τον υποδέχτηκαν στη Μεσσηνία, στις εκλογές του 85, στην Αλλαγή. Ο ίδιος έγινε γέφυρα ενότητας και φιλίας, έμπαινε στα πράσινα, τα μπλε, τα κόκκινα καφενεία και γκρέμιζε τείχη ετών. Κάποιος σε μια περιοδεία του φώναξε «γεια σου Έλληνα» και τον αγκάλιασαν με μια εκτίμηση που αντέχει μέχρι σήμερα.

Είχε ένα μεράκι να ζωντανέψει η ξεχασμένη Ελλάδα, πάθος για την αποκέντρωση, τη λαϊκή συμμετοχή, την ενεργοποίηση του πολίτη, την ανάπτυξη της περιφέρειας.

Δεν είναι τυχαίο ότι όταν του ζητήθηκε να ξεχωρίσει μια ευτυχισμένη στιγμή της πολιτικής του διαδρομής ξεχώρισε μια λαϊκή συνέλευση στα Κουφονήσια.

Για χρόνια κάποιοι πίστευαν ότι ο Γιώργος Γεννηματάς ήταν γιατρός, ο ίδιος έλεγε «είμαι ένας πολιτικός μηχανικός που προσπαθώ να γίνω πολιτικός», η αλήθεια είναι ότι ευτύχησε να θεμελιώσει το Εθνικό  σύστημα υγείας.

Πίστευε στο διάλογο και τη συμμετοχή, σε ένα δυνατό και μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Τις τελευταίες του δυνάμεις τις αφιέρωσε στον κοινωνικό διάλογο. Μια συνάντηση με τους παραγωγικούς φορείς στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας όπου είχε στόχο το τρίπτυχο Σταθερότητα – Ανάπτυξη – Κοινωνική προστασία έβαλε τις βάσεις της πολιτικής που οδήγησε τη χώρα στο Ευρώ.

Πίστευε ότι χρειαζόταν μια γενναία δημοσιονομική μεταρρύθμιση όχι εισπρακτικού χαρακτήρα αλλά με χαρακτηριστικά κοινωνικής δικαιοσύνης.

«Η δημοσιονομική μεταρρύθμιση έλεγε με σταθερότητα, είναι αναγκαία συνθήκη, ως άθροισμα, με την αναπτυξιακή προσπάθεια και την κοινωνική προστασία».

Απέκτησε πολλές ιδιότητες, ο ίδιος ξεχώριζε ως πιο τιμητική αυτή του μέλους του ΠΑΣΟΚ που όπως έλεγε δε θα γινόταν ποτέ τέως. Υπήρξε υπέρμαχος του μεγάλου ενιαίου και πλειοψηφικού ΠΑΣΟΚ. Για να πετύχουμε έλεγε χρειάζονται μόνο τρία πράγματα ενότητα, οργάνωση, αγώνας.

Στις 14 Απριλίου 1994 έμελλε να διαβαστεί το τελευταίο μήνυμά του στο 3οσυνέδριο του ΠΑΣΟΚ. «Ο εκσυγχρονισμός δεν ήταν ποτέ και δεν είναι μόδα, είναι η μάχη ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο. Το νέο ΠΑΣΟΚ μπορεί και πρέπει να πρωταγωνιστήσει στον απαραίτητο για τη χώρα μας πολιτικό εκσυγχρονισμό».

Στην ιδιόχειρη διαθήκη που άφησε γράφει:

«Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που μου συμπαραστάθηκαν.

Για το ΠΑΣΟΚ το κόμμα που τόσο αγάπησα εύχομαι ενότητα, περίσκεψη και αποφασιστικότητα.

Αυτά που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσουν στόχο πολλών που με περισσότερες δυνάμεις από εμένα θα τα κάνουν πράξη»

Πολλοί είναι εκείνοι που σήμερα αναρωτιούνται τι θα γινόταν αν ζούσε, τι θα έκανε.

Αυτή την απάντηση δυστυχώς δε θα την έχουμε  ποτέ. Ας μου επιτραπεί να πω όμως, με όποιον υποκειμενισμό μπορεί να έχει η γνώμη μου ότι αν δεν είχε φύγει τόσο νωρίς από τη ζωή θα είχαμε σίγουρα προλάβει πολλά. Ίσως να μην είχαμε φτάσει εδώ. Άλλωστε αυτό προκύπτει από όλη του την διαδρομή.

Συνήθιζε να λέει ότι έχουμε ανάγκη από μια εθνική στρατηγική για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό που να ξεπερνά την εμβέλεια ενός κόμματος και το χρονικό ορίζοντα μιας κυβερνητικής θητείας.

«Η εθνική στρατηγική δεν εξαντλείται στην υπόθεση της υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας. Απαιτεί χάραξη μιας αναπτυξιακής στρατηγικής που θα αξιοποιεί τις εξελίξεις στην κοινότητα και θα περιορίζει το κόστος των προσαρμογών, γιατί η ανάπτυξη δεν είναι αυτόματο υδραυλικό σύστημα που μεταφέρει πόρους από το κράτος ή από το κοινωνικό σύνολο στο παραγωγικό σύστημα».

Η διαδρομή του και η σφραγίδα του στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας αποτελούν σημείο αναφοράς για όλους τους Έλληνες.

Εμείς, η οικογένεια του, οι φίλοι του και οι στενοί του συνεργάτες  20 χρόνια μετά το θάνατο του, ως  εκδήλωση μνήμης και με την πίστη ότι οι ιδέες του Γιώργου Γεννηματά παραμένουν επίκαιρες και ζωντανές, αποφασίσαμε να μετατρέψουμε σε ηλεκτρονική μορφή το βιβλίο με τα βασικά κείμενά του, που είχε εκδοθεί το 1995.

Οι σκέψεις του,  οι προβληματισμοί, η παρακαταθήκη που άφησε ο Γιώργος Γεννηματάς ανήκουν  στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη.

Στους ανθρώπους που πίστεψαν στην αλλαγή και το δημοκρατικό εκσυγχρονισμό.

Σήμερα που η παράταξη αναζητά το δρόμο της, μια νέα ενότητα και ελπίδα, πιστεύουμε ότι τα κείμενα αυτά μπορούν να συμβάλλουν στον προβληματισμό και το διάλογο.

Από σήμερα κάθε Έλληνας  και Ελληνίδα μπορεί να έχει ελεύθερη πρόσβαση στα κείμενα του Γιώργου Γεννηματά.

Ευχαριστούμε όλους όσους συνέβαλαν στην έντυπη και στην ηλεκτρονική έκδοση».

Διαβάστε εδώ απόσπασμα από την ιδιόχειρη διαθήκη του κ. Γεννηματά

Διαβάστε εδώ το βιβλίο σε μορφή PDF