«Ποιοτικός» ο στόχος των απολύσεων λέει ο Αντώνης Μανιτάκης

Ποιοτικός είναι κατά τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Αντώνη Μανιτάκη, ο στόχος των «αναγκαστικών αποχωρήσεων», όπως χαρακτήρισε τις 15.000 απολύσεις που συμφωνήθηκαν με την τρόικα «ακατάλληλων και ανεπαρκών, αυτών που θα κριθούν απολυτέοι από τα πειθαρχικά συμβούλια, όσων κριθούν κατά την αξιολόγηση δομών και προσωπικού ότι έχουν τελικά ανεπαρκή και ελλιπή προσόντα ή υπηρετούν σε οργανισμούς που καταργούνται ή συγχωνεύονται».

Υπενθύμισε, μάλιστα, μιλώντας στο συνέδριο του Economist την πρόταση την πρόταση που είχε κάνει από την αρχή των διαπραγματεύσεων, «με τη χαλάρωση του κανόνα 1 προς 5 και με τη δυνατότητα για κάθε μία αναγκαστική αποχώρηση ακατάλληλου υπαλλήλου να προσλαμβάνεται ένα νέος, καταρτισμένος υπάλληλος μετά από διαγωνισμό».

Σύμφωνα με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης «το αίτημα της ανανέωσης γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό επειδή η ελληνική διοίκηση αντιμετωπίζει ένα τρομακτικό πρόβλημα: την τεράστια μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων τα τελευταία χρόνια».

Στην ομιλία του ο κ. Μανιτάκης αναφέρθηκε και στο μέτρο της κινητικότητας, το οποίο χαρακτήρισε «πετυχημένο» υπενθυμίζοντας ότι «2.000 υπάλληλοι αορίστου χρόνου, παρά τις φοβερές αντιδράσεις, αντιστάσεις και καθυστερήσεις, έχουν μετακινηθεί μέσα σε τρεις μήνες». 

Χαρακτήρισε, δε, στόχο «φιλόδοξο αλλά όχι ανέφικτο» τη μετακίνηση μέσω του ίδιου μηχανισμού 25.000 υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2014.

Στο ίδιο πλαίσιο ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης προανήγγειλε πρωτοβουλία που θα προβλέπει ότι η πειθαρχική διαδικασία θα γίνει γρηγορότερη και αποτελεσματικότερη, προκειμένου να απαλειφθούν φαινόμενα αδράνειας ακόμη και για πολύ σοβαρά ποινικά αδικήματα

Τέλος, ο κ. Μανιτάκης υποστήριξε, για μία ακόμη φορά, ότι «οι θεσμικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες δεν αρκούν από μόνες τους για να θεραπεύσουμε, και μάλιστα από τη μία μέρα στην άλλη, χρόνιες και ριζωμένες παθογένειες της δημόσιας διοίκησης. Θα πρέπει να συνδυαστούν και με άλλες ενέργειες, και κυρίως με τη ριζική αλλαγή πρακτικών, συμπεριφορών και κυρίως ηθικών στάσεων». Προσέθεσε δε με έμφαση ότι «θα πρέπει να εκριζώσουμε την απώθηση κάθε είδους ηθικής ευθύνης, την απορρόφηση της Ηθικής από το Νόμο. Να απαλλαγούμε από τον μη ηθικό κανόνα της μεταπολίτευσης: ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό. Όχι. Ό,τι είναι νόμιμο, δεν είναι αναγκαστικά και ηθικό», επισήμανε.