Ο Παπανδρέου "απολογείται" για 15 κατηγορίες

Να δικαιολογήσει τα έργα και τις ημέρες του επιχειρεί ο Γιώργος Παπανδρέου με κείμενο συνεργατών του που δημοσιεύεται στο smartpost, και τιτλοφορείται «Σπάμε 15 μύθους». 

Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απαντάει σε βασικές κατηγορίες των πολιτικών αντιπάλων του και επιτίθεται στη Νέα Δημοκρατία και ειδικά στην κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία «γνώριζε, αλλά απέκρυπτε, τα πραγματικά στοιχεία της οικονομίας».

«Το ΠΑΣΟΚ γνώριζε ότι το 6% έλλειμμα για το οποίο δεσμευόταν η προηγούμενη κυβέρνηση δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, ότι το έλλειμμα πήγαινε για διψήφιο-δεν γνωρίζαμε ότι το έλλειμμα είχε ήδη φτάσει στο οχτάμηνο στο 10% , ότι η ΕΕ προειδοποιούσε από τον Ιούλιο για έλλειμμα μεγαλύτερο του 10%. Η κυβέρνηση Καραμανλή γνώριζε, αλλά απέκρυπτε» αναφέρεται μεταξύ άλλων, ενώ στην κατηγορία ότι «φούσκωσε» το έλλειμμα του 2009 τονίζεται: «Ακόμη και η ΝΔ που υποστήριζε μέχρι πρότινος ότι το έλλειμμα του 2009 «διογκώθηκε» τεχνητά, πλέον αποδέχεται και υπογράφει ότι όντως το έλλειμμα του 2009 ξεπέρασε το 15%.

Αναφερόμενος στο Μνημόνιο επιτίθεται ξανά στον Κώστα Καραμανλή και τονίζει ότι η Ελλάδα δεν μπήκε εξαιτίας συγκεκριμένων δηλώσεων που εκτόξευσαν τα spreads των ελληνικών ομολόγων, αλλά λόγω της οικονομικής πραγματικότητας που άφησε πίσω της η κυβέρνηση Καραμανλή. «Πολλοί έλεγαν ότι υπήρχαν πολλές εναλλακτικές πηγές δανειοδότησης με δεκάδες δισεκατομμύρια σε πολύ χαμηλά επιτόκια. Οι περιπτώσεις της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και πρόσφατα της Κύπρου ακόμα που αποφάσισαν και αυτές την ένταξή τους στο μηχανισμό Στήριξης , διέλυσαν όλες τις θεωρίες συνομωσίας και διέσυραν τους συνομωσιολογούντες».

Το κείμενο των συνεργατών του Γιώργου Παπανδρέου αφήνει αιχμές και για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε ως αντιπολίτευση ο Αντώνης Σαμαράς.

Είναι χαρακτηριστική η τελευταία παράγραφος του κειμένου των 52 σελίδων: «Στην Ελλάδα σήμερα γίνεται πράξη αυτό που αρνήθηκε η αντιπολίτευση δημαγωγώντας επί δύο χρόνια από το 2010: διακομματική συναίνεση στο αυτονόητο. Είμαστε η μοναδική χώρα που εντάχθηκε στο Μηχανισμό Στήριξης στην οποία δεν συνέβη αυτό εξαρχής. Σε όλες τις άλλες, υπήρξε έστω ένα minimum επίπεδο διακομματικής συνεννόησης. Αυτό κόστισε στη χώρα. Κόστισε σε πολύτιμο χρόνο, σε διαπραγματευτική δύναμη, σε μεταρρυθμιστική ορμή ακόμη και για αυτονόητες αλλαγές, κόστισε σε χρήμα: στην κρισιμότερη φάση του Προγράμματος, η χώρα έχασε 1 τουλάχιστον χρόνο, έκανε 2 πρόωρες εκλογές, άλλαξε 3 πρωθυπουργούς, για να ψηφιστεί τελικά από τη Βουλή στα τέλη του 2012 βαρύτερο «πακέτο» μέτρων από αυτό που θα ψηφιζόταν αν δεν είχε χαθεί όλος αυτός ο χρόνος. Με στοιχειωδώς νουνεχή αντιπολίτευση από το 2010, όταν η χώρα βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, η χώρα θα βρισκόταν σήμερα ήδη σε πολύ καλύτερη μοίρα-και θα είχε γλυτώσει πολλά. Και χωρίς το πελατειακό «πάρτυ» εις βάρος της χώρας μέχρι το 2009, δεν θα χρειαζόταν καμία συνταγή σωτηρίας ξένων, κανένα «πολλαπλασιαστή», κανένα Μνημόνιο το 2010».