«O κουμπάρος μου ο Bαγγέλης θα τα καταφέρει...»

«Ο κουμπάρος μου θα βρει τρόπο να τα καταφέρει» φέρεται να είπε ο Γιάννης Καρούζος, κουμπάρος του Ευάγγελου Μεϊμαράκη στον πρώην συνεργάτη του Γιώργο Ζωγραφάκη όταν το ΣΔΟΕ ξεκίνησε έρευνες στο λογιστήριο της κτηματομεσιτικής εταιρίας τους η οποία – σύμφωνα με τις καταγγελίες – χρησιμοποιήθηκε για να «ξεπλύνουν μίζες» οι κύριοι Γιώργος Βουλγαράκης, Ευάγγελος Μεϊμαράκης και Μιχάλης Λιάπης.
 
Ειδικότερα, το protothema.gr παρουσιάζει την εξώδικη διαμαρτυρία του κ. Γιώργου Ζωγραφάκη - ενός εκ των πρωταγωνιστών της υπόθεσης -  τον Ιανουάριο του 2011 προς τους τότε υπουργούς Οικονομικών και Δικαιοσύνης στην οποία καταγγέλλει ότι το ΣΔΟΕ αντί να ασχοληθεί με τις εντυπωσιακές καταγγελίες στις οποίες είχε προχωρήσει επιχειρεί «να δει πως θα στοιχειοθετήσει την προφυλάκισή μου προκειμένου να ξεμπλέξουν όλοι από εμένα (γιατί όπως μου είχε δηλώσει ο συνεργάτης μου Γιάννης Καρούζος, «ο κουμπάρος μου θα βρει τρόπο να τα καταφέρει»).
 
Πέραν όμως αυτών, αμείλικτα ερωτήματα δημιουργούνται και για τις σκοπιμότητες που οδήγησαν τους τότε υπουργούς Γιώργο Παπακωνσταντίνου και Χάρη Καστανίδη να «θάψουν» το συγκεκριμένο εξώδικο και να αγνοήσουν τις καταγγελίες του κ. Ζωγραφάκη.
 
Σύμφωνα μάλιστα με το κείμενο του καταγγέλλοντα με ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 2011, ο ίδιος είχε κοινοποιήσει στους 2 υπουργούς μια ακόμα καταγγελία «με την οποία σας δήλωνα κάποια στοιχεία, βάσει των οποίων άφηνα σαφώς να εννοηθεί ότι ίσως κάτι να συμβαίνει σε αυτή την υπηρεσία (σ.σ. ΣΔΟΕ)» και προσθέτει «δυστυχώς δεν είδα καμιά δημόσια υπηρεσία να ασχοληθεί με αυτή την καταγγελία».
 
Επιπροσθέτως, ο κ. Ζωγραφάκης εξηγεί ότι εάν το ΣΔΟΕ ενεργούσε σύμφωνα με όσα ο ίδιος του είχε καταγγείλει τότε «θα έπρεπε να τρέξουν με τις βαρυοπούλες να γκρεμίζουν τις πόρτες του λογιστηρίου του ομίλου ΚΑΡΟΥΖΟΣ και να κατάσχουν όλο το περιεχόμενό του προκειμένου να διαφυλάξουν όλα τα στοιχεία που υπάρχουν εκεί μέσα και τα οποία θα έστελναν απ ευθείας στον Κορυδαλλό πολλούς κυρίους» Αντ αυτού όμως, άφησαν να περάσουν 6 ημέρες χωρίς να κάνουν τίποτα και έτσι άφησαν το χρόνο στους κυρίους να διαπράξουν εγκλήματα….».
 

Αναλυτικά όλο το εξώδικο του κ. Ζωγραφάκη έχει ως εξής:

ΕΝΩΠΙΟΝ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ & ΚΑΘΕ ΑΡΧΗΣ
 
ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ –ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
 
ΠΡΟΣ
 
Α) ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, ως εκπρόσωπο του Ελληνικού Δημοσίου, ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΕΔΡΕΥΕΙ  ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ (Κ. ΣΕΡΒΙΑΣ 10)
Β) ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΕΔΡΕΥΕΙ  ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Γ) ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΝΟ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ο.Τ.Ε.)
 
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ  ΠΡΟΣ:
 
1) ΣΩΜΑ ΔΙΩΞΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ (Σ.Δ.Ο.Ε.)
2) ΤO OIKONOMIKO ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ’
3) ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ‘CAPITAL’
4) ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ‘ΗΜΕΡΗΣΙΑ’
5) ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ‘ΙΣΟΤΙΜΙΑ’
6) ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Δ. ΔΕΛΕΒΕΓΓΟ
7) ΤΟΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ‘ΣΚΑΙ’
 
Αθήνα, 26.01.2011
 
Κύριε Υπουργέ
 
Στις 18.01.2011 σας κοινοποίησα την από 16.01.2011 εξώδικη δήλωση-καταγγελία μου, με την οποία σας δήλωνα κάποια στοιχεία, βάσει των οποίων άφηνα σαφώς να εννοηθεί ότι ίσως κάτι να συμβαίνει σε αυτήν την υπηρεσία, που η Πολιτεία της έδωσε τόσα όπλα προκειμένου να πατάξει τα οικονομικά εγκλήματα που γίνονται στη χώρα μας, μήπως και ποτέ μπορέσει να ορθοποδήσει. Φυσικά, αναφέρομαι στο Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ).
 
Δυστυχώς, όμως, δεν είδα καμία Δημόσια Υπηρεσία να ασχοληθεί με αυτή την καταγγελία. Δύο πράγματα μπορώ να σκεφτώ ότι συμβαίνουν. Το πρώτο είναι ότι κανένας δε με πήρε στα σοβαρά, γιατί, κανένας δεν μπορεί να πιστέψει, ότι θα ήταν δυνατόν να λειτουργεί έτσι μία υπηρεσία (ΣΔΟΕ), η οποία απαρτίζεται και από νέα μέλη που χαίρουν της εμπιστοσύνης της νέας μας κυβέρνησης. Αν ισχύει αυτό, εγώ απαντάω με δύο ρητά που λέει ο λαός μας: α) «Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» και β) «ο ………. το μαθαίνει τελευταίος». Το δεύτερο είναι ότι, αντί να ασχοληθεί αυτή η Υπηρεσία με αυτά που κατήγγειλα, ασχολείται κάποια άλλη υπηρεσία (ίσως και η ίδια) να δει πώς θα στοιχειοθετήσει την προφυλάκισή μου, προκειμένου να ξεμπλέξουν όλοι από μένα (γιατί  όπως μου έχει δηλώσει ο συνεργάτης μου Γιάννης Καρούζος, «ο κουμπάρος θα βρει τον τρόπο να το καταφέρει».
 
Επειδή, λοιπόν, μου ήρθαν κάποια στοιχεία ως «μάννα εξ ουρανού», αποφάσισα να σας στείλω και δεύτερη επιστολή, ενημερώνοντάς σας γι’ αυτά, μήπως αυτή τη φορά, τη λάβετε στα σοβαρά.
 
Πρώτα απ’ όλα θέλω να σας ξεκαθαρίσω δύο πράγματα.
 
Α). Δεν αφήνω κανένα υπονοούμενο για τη σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας. Πιστεύω ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση είναι έντιμη, δίκαιη, ειλικρινής και ακούραστη.
 
Β). Δε μιλάω πολιτικά! Τα κίνητρά μου σε καμία περίπτωση δεν είναι πολιτικά. Δηλώνω ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, δεν μπαίνω κάτω από ταμπέλες, στηρίζω και είμαι υπέρμαχος οποιουδήποτε πολιτικού ή ατόμου με πείσει ότι είναι έντιμος και ας ανήκει σε οποιοδήποτε κόμμα. Αυτών των  ανθρώπων είμαι σύμμαχος. Και για να πειστείτε για τα λεγόμενά μου, ενδεικτικά σας δηλώνω ότι είμαι σύμμαχος: α) του Γεωργίου Παπανδρέου, Πρωθυπουργού της χώρας, β) του Γεωργίου Καρατζαφέρη, προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ, γ) της Ντόρας Μπακογιάννη, Προέδρου του ΔΗ.ΣΥ. δ) του Κώστα Καραμανλή, τέως Πρωθυπουργού, ε) της Λιάνας Κανέλλη, βουλευτή του ΚΚΕ και στ) του Αλ. Παπαχελλά, δημοσιογράφου. Καταλαβαίνετε ότι με τίποτα δε μιλάω πολιτικά. Απλά στηρίζω οποιονδήποτε άνθρωπο στον κόσμο, είτε Έλληνα, είτε όχι, ο οποίος είναι έντιμος.
 
Όταν έστειλα σε σας την πρώτη επιστολή, έστειλα και στο ΣΔΟΕ. Αν, λοιπόν, οι προηγούμενες ενέργειές του ήταν τυχαίες και δε συνέβαινε αυτό που είχα φανταστεί και αν πραγματικά ήθελε να μαζέψει στοιχεία εναντίον αυτών των κυρίων που προσπαθούν να καταστρέψουν τον όμιλο, θα έπρεπε να τρέξουν με τις ίδιες βαριοπούλες που γκρέμισαν την δική μου πόρτα να γκρεμίσουν και την πόρτα των γραφείων (στο Λογιστήριο) του ομίλου «ΚΑΡΟΥΖΟΣ» και να κατάσχουν όλο το περιεχόμενό του, προκειμένου να διαφυλάξουν όλα τα στοιχεία που υπήρχαν εκεί μέσα και τα οποία θα έστελναν απ’ ευθείας στον Κορυδαλλό πολλούς κυρίους. Αντί αυτού όμως, άφησαν να περάσουν 6 ημέρες χωρίς να κάνουν τίποτα κι έτσι άφησαν το χρόνο στους κυρίους να διαπράξουν το παρακάτω έγκλημα…
 
Ο Σύνδικος δεν έκανε καμία ενέργεια προκειμένου να ανοιχτούν τα γραφεία του Ομίλου νωρίς κι έτσι να υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για να τελειώσω το τροποποιημένο σχέδιο αναδιοργάνωσης του. Όταν ο δικηγόρος μας τον πίεσε, επέμενε ότι έχει δρομολογηθεί να ανοιχτούν τα γραφεία στις 25 Ιανουαρίου. Αφού εμείς, τον πιέσαμε περισσότερο με νέα αίτησή μας, τότε ξαφνικά θυμήθηκε ότι πρέπει να του δοθούν σχετικά, 14 πρακτικά Διοικητικού Συμβουλίου, ήτοι για κάθε εταιρεία χωριστά, διευκρινίζοντας προσεκτικά τον αριθμό 14, ενώ ξέρει ότι ο δικηγόρος μας εκπροσωπεί τις 12 μόνο, γιατί οι άλλες δύο δεν είναι στην ιδιοκτησία μας. Άρα ήξερε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Κι επίσης ήξερε ότι με την ιδιοκτήτρια των άλλων δύο εταιρειών βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση κι έτσι δεν υπάρχει συνεννόηση. Ο ίδιος εκ των υστέρων δήλωσε στο δικηγόρο μου ότι με την ιδιοκτήτρια των άλλων δύο εταιρειών έχει επικοινωνία και μάλιστα έχει πάει και στο γραφείο του (η άλλη ιδιοκτήτρια). Αφού λοιπόν ο δικηγόρος μας του έχει δηλώσει πως εκπροσωπεί μόνο τις 12 εταιρείες και δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο για τις άλλες δύο, θα μπορούσε να του απαντήσει «Φέρε μου πρακτικά Διοικητικού Συμβουλίου για τις 12 εταιρείες κι εγώ θα ζητήσω από την άλλη ιδιοκτήτρια για τις άλλες δύο». Εκείνος, όμως, ζητούσε από εμάς πρακτικά και για τις δεκατέσσερις εταιρείες. Άρα άφησε να αιωρείται ότι αφού τελικά είναι απαραίτητα τα πρακτικά, ίσως ούτε στις 25 Ιανουαρίου να ανοιχτούν τα γραφεία.  Ξαφνικά λοιπόν, στις 22 Ιανουαρίου και μάλιστα ημέρα Σάββατο, ο Σύνδικος πήρε τηλέφωνο το δικηγόρο μας  και του ανακοίνωσε ότι στις 24 Ιανουαρίου, ημέρα Δευτέρα, θα αποσφραγιστούν τα γραφεία του Ομίλου.
 
Το Σάββατο που πήρε τηλέφωνο το δικηγόρο μας, ο Σύνδικος του ζήτησε να ρωτήσει τον κύριο Καρούζο αν έχει κλειδιά από τα γραφεία του Ομίλου να του τα παραδώσει, διαφορετικά θα φωνάξει κλειδαρά. Ο δικηγόρος, επειδή δεν μπορούσε εκείνη τη στιγμή να βρει τον κύριο Καρούζο, πήρε εμένα τηλέφωνο, μήπως ξέρω εγώ. Εγώ δήλωσα στο Δικηγόρο μας ότι δεν ήξερα αν ο Καρούζος είχε κλειδιά, όμως να ρωτήσει το Σύνδικο, αν τη Δευτέρα που θα ανοιχτούν τα γραφεία δώσει κλειδιά και στον κύριο Καρούζο προκειμένου επιτέλους να βοηθηθούμε στην ολοκλήρωση του τροποποιημένου σχεδίου αναδιοργάνωσης. Και ο Σύνδικος του απάντησε το εξής εκπληκτικό: «Εγώ δεν έχω αντίρρηση να έχετε κλειδιά, αλλά ο Εισηγητής δε ξέρω αν θα το δεχτεί». Μετέφερε δηλαδή την ευθύνη σε έναν Δικαστικό Λειτουργό, που εγώ τουλάχιστον θεωρώ έντιμο, για το αν θα μας δοθούν κλειδιά ή όχι. Όταν η δικαστική απόφαση λέει ξεκάθαρα ότι οι εταιρείες μπορούν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους (άρα με γραφεία! Πώς αλλιώς;) και τα γραφεία τους παραμένουν κλειστά περίπου δυόμιση μήνες, κι από την άλλη μας δηλώνει ο Σύνδικος ότι δε θα μας δοθούν κλειδιά, κατ’ εμένα είναι πια ξεκάθαρο ότι όλα είναι στημένα και δε θ’ αφήσουν με τίποτα να διασωθεί ο όμιλος. Ο σύνδικος επίσης, ζήτησε από τον δικηγόρο μας αν θέλουμε να διαθέσουμε κάποια υπάλληλο για να σηκώνει τα τηλέφωνα του Ομίλου. Επ’ αυτού έχω να δηλώσω το εξής: Ποια τηλέφωνα του Ομίλου να σηκώνει η υπάλληλος; Αφού δεν έχει τηλέφωνα ο Όμιλος! Και γιατί δεν έχει; Διαβάστε λοιπόν αυτό. Πριν από την σφράγιση των γραφείων με ενέργειες του κυρίου Καρούζου είχε γίνει μεταφορά τριών τηλεφωνικών γραμμών του Ομίλου στο αρχιτεκτονικό του γραφείο (210 8946956, 210 8949429 και φαξ 210 9680621…..)προκειμένου να έχουμε επικοινωνία με τους πιστωτές αλλά και μελλοντικούς αγοραστές για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε την εξυγίανση του Ομίλου. Αυτά τα νούμερα τα κοινοποιήσαμε σε όλους τους πιστωτές και σε όλες τις τράπεζες. Αυτοί οι κύριοι λοιπόν που έχουν τα μέσα παντού κατάφεραν 1ον) να χαθεί η πρώτη αίτηση μεταφοράς, να υπάρξουν απίστευτες δικαιολογίες στη δεύτερη αίτηση μεταφοράς με αποτέλεσμα να περάσουν πάνω από δύο μήνες για να ολοκληρωθεί επιτέλους αυτή και να λειτουργήσουν επιτέλους τα τηλέφωνα 2ον) και πιο σημαντικό, κατάφεραν ακόμα και τότε να πετύχουν το εξής απίστευτο! Να εκτρέπονται οι κλήσεις μας σε άλλες συσκευές τους! Και επίσης να παίρνουν τα e-mails μας! Όταν κατάλαβα τι συνέβαινε διαμαρτυρήθηκα εντονότατα στον ΟΤΕ και ρώτησα ποιος έδωσε εντολή να γίνει εκτροπή! Και αφού μας παρέπεμπαν ο ένας στον άλλον και μετά από έντονες διαμαρτυρίες, μας απάντησαν το εξής εκπληκτικό! Ότι δεν έχει γίνει εκτροπή, (σημείωση: σηκώνοντας τη συσκευή ακουγόταν ο ήχος που ακούγεται όταν γίνεται εκτροπή) αλλά τα τηλέφωνα θα κοπούν και αν θέλει ο σύνδικος να έρθει ο ίδιος να μας δηλώσει ότι δεν θέλει να κοπούν. Και επίσης μας δήλωσαν από τον ΟΤΕ ότι εάν ο σύνδικός δεν πάει να κάνει αίτηση τότε θα χαθούν εντελώς τα νούμερα (διευκρινίζω ότι αυτοί οι τηλεφωνικοί αριθμοί είναι αυτοί που γνωρίζουν όλοι οι συναλλασσόμενοι του Ομίλου σε Ελλάδα και εξωτερικό και η αξία τους για το νέο σχέδιο αναδιοργάνωσης του Ομίλου είναι ανεκτίμητη). Μετά από λίγη ώρα λοιπόν τα τηλέφωνα σίγησαν παντελώς! Τόσο χρόνο μας έδωσαν να επικοινωνήσουμε με τον σύνδικο να του κάνουμε αίτηση, μετά να κάνει αυτός αίτηση στον ΟΤΕ, ώστε να μην κοπούν τα τηλέφωνα. Καλώ λοιπόν δημόσια τον ΟΤΕ να μου απαντήσει 1ον) ποιος έκανε την αίτηση να γίνει εκτροπή στα τηλέφωνα του Ομίλου (και μην μας πει ότι την έκανε κάποιος υπάλληλος μου γιατί τα τηλέφωνα ήταν σε τηλεφωνικό κέντρο και εκτροπή μπορεί να κάνει μόνο ο ΟΤΕ), 2ον) ποιος έκανε την αίτηση για να κοπούν τα τηλέφωνα του Ομίλου;! 3ον) από πότε απαγορεύεται ένας Όμιλος χωρίς να έχει πτωχεύσει οριστικά να έχει τηλέφωνο; και 4ον) γιατί ενώ τα τηλέφωνα ήταν μιας συγκεκριμένης μας εταιρείας, μας υποχρέωσε να πληρώσουμε τα τηλέφωνα όλων των υπολοίπων εταιρειών για να γίνει δεκτή η αίτηση μας ενώ αφορούσε μία εταιρία του ομίλου;
 
Κατόπιν αυτών, αρνηθήκαμε να παρευρεθούμε στην αποσφράγιση των γραφείων και μάλιστα ένιωσα αποτροπιασμό που, ενώ έχω ειδοποιήσει το ΣΔΟΕ ότι εκεί υπάρχουν στοιχεία που δεν πρέπει με τίποτα να χαθούν, εκείνο απ’ ό,τι φαντάζομαι θα δικαιολογηθεί και θα πει ότι: «Όταν τα αποσφράγιζε ο Σύνδικος, θα πηγαίναμε». ΚΙ  άφησαν αυτούς τους κυρίους να ολοκληρώσουν το έγκλημα. Στις 24 Ιανουαρίου, λοιπόν, πήγαν οι αρμόδιοι να αποσφραγίσουν πρώτο πρώτο το Λογιστήριο (γιατί εκεί ήταν τα στοιχεία που έπρεπε να εξαφανιστούν). Αυτή την ημέρα αποσφράγισαν μόνο το Λογιστήριο, τίποτα άλλο. Ο Σύνδικος, με την αιτιολογία ότι χτυπάει ο συναγερμός, δεν προχώρησε σε αποσφράγιση άλλου γραφείου, παρά μετέφεραν την αποσφράγιση των υπολοίπων για την επόμενη μέρα, ήτοι για τις 25 Ιανουαρίου.
 
Την άλλη μέρα, ξαναήρθαν οι αρμόδιοι, έφεραν μαζί τους και κάποιον τεχνίτη για να απενεργοποιήσει τους συναγερμούς. Ξεκίνησαν και πάλι από το Λογιστήριο, που βρίσκεται στον πρώτο όροφο της οδού Λαζαράκη, αριθμός 45 προκειμένου ο τεχνικός να αποσυνδέσει το συναγερμό από το Λογιστήριο και μετά συνέχισαν και τα υπόλοιπα γραφεία του ομίλου.(ΟΜΩΣ Ο κ. ΣΥΝΔΙΚΟΣ ΞΕΧΑΣΕ ΑΝΟΙΧΤΗ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟΥ ΜΕΧΡΙ Τις 8.30 ΤΟ ΒΡΑΔΥ). Κάποια από τα γραφεία του ομίλου βρίσκονται στην οδό Λαζαράκη 49. Ένα στον πρώτο όροφο και ένα στον τρίτο. Κι από εδώ και μετά αρχίζουν τα τραγελαφικά. Εκεί ανακαλύψαμε ότι έχει έρθει η σύζυγος του κυρίου Ιωάννη Καρούζου, κυρία Ρεβέκκα Σκαφτούρα και ιδιοκτήτρια των ως άνω δύο εκ των πτωχευμένων εταιριών. Και παριστάνει ότι είναι Διευθύνουσα Σύμβουλος των δύο αυτών εταιρειών, ενώ γνωρίζει πολύ καλά από τον σύζυγό της, αλλά και από διάφορες κοινοποιήσεις που έχουν γίνει ότι οι εταιρείες της δεν έχουν Διοικητικό Συμβούλιο, καθώς ο σύζυγός της έχει παραιτηθεί από αυτό κι εκείνη δεν έκανε ενέργειες για να συσταθεί νέο (το ΔΣ ήταν τριμελές κι αφού παραιτήθηκε ο ένας, εκ του νόμου δεν μπορεί να υφίσταται ΔΣ με δύο άτομα). Πώς μπορεί λοιπόν κάποιος να είναι Διευθύνων Σύμβουλος σε μια εταιρεία που δεν έχει  ΔΣ και άρα ούτε και νόμιμη εκπροσώπηση;
 
Μόλις ήρθε ο κλειδαράς που είχε καλέσει ο Σύνδικος για να αποσφραγιστούν τα γραφεία, αγκάλιασε την κυρία Ρεβέκκα Σκαφτούρα και φιλήθηκαν σαν πολύ καλοί φίλοι που είναι, απ’ ό,τι έμαθα εκ των υστέρων.  Αφού αποσφράγισαν το γραφείο του πρώτου ορόφου, ο κλειδαράς, χωρίς να περιμένει τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας και να πάνε όλοι μαζί στον τρίτο όροφο, όπου βρισκόταν το επόμενο γραφείο που έπρεπε να αποσφραγιστεί, έφυγε μόνος του, ανέβηκε στον τρίτο όροφο και έκανε την αποσφράγιση μόνος του. Όταν μετά από κάποια ώρα ανέβηκαν οι αρμόδιοι, ο Ειρηνοδίκης ρώτησε τον κλειδαρά: «Ποιος αποσφράγισε την πόρτα» και εκείνος απάντησε «Εγώ». Και ο Ειρηνοδίκης του απάντησε γιατί το έκανες αυτό, δεν ξέρεις ότι απαγορεύεται; Και εκείνος είπε «από κεκτημένη ταχύτητα». Δεν αφήνω βέβαια καμία αιχμή για τον Ειρηνοδίκη. Εκείνος σίγουρα δεν το θεώρησε ύποπτο και σκέφτηκε ότι ο κλειδαράς έχει και άλλες δουλειές και έπρεπε να φύγει και γι αυτό δεν έδωσε συνέχεια. Ξεκλειδώνοντας όμως την πόρτα αποδείχθηκε ότι ο συναγερμός ήταν απενεργοποιημένος. Εδώ λοιπόν γεννιέται το ερωτηματικό. Ποιος τον είχε αποσυνδέσει; Και πότε; Μήπως κάποιος άλλος κλειδαράς και κάποιος άλλος τεχνίτης το είχαν κάνει άλλη μέρα; Πως είναι δυνατόν ενώ εμείς είχαμε βάλει συναγερμό την ημέρα που τα γραφεία σφραγίστηκαν, σήμερα να είναι απενεργοποιημένος; Μήπως λοιπόν τα κεριά είχαν παραβιαστεί επιμελώς και είχαν μπει μέσα κάποιοι για να εξαφανίσουν ό,τι στοιχεία ήθελαν; Γιατί έτσι μου λύνεται και μια άλλη απορία. Προ ολίγων ημερών ο διαχειριστής του κτιρίου μας ενημέρωσε ότι σε κάποια μπαλκονόπορτα αυτού του γραφείου το παντζούρι είναι ανοιχτό. Και εγώ δεν μπορούσα να κατανοήσω πώς γίνεται ενώ το γραφείο είναι σφραγισμένο, ενώ έχει συναγερμό να μπήκε κάποιος, να άνοιξε το παντζούρι (προφανώς για να μπει φως και να βλέπουν να μαζέψουν τα αποδειχτικά στοιχεία). Εγώ λοιπόν επέμεινα πολλές φορές στον διαχειριστή, «είσαι σίγουρος ότι το παντζούρι νωρίτερα ήταν κλειστό;». και μου απάντησε 150% σίγουρος. Και μου ξαναδήλωσε για πολλοστή φορά ότι από την ημέρα που σφραγίστηκαν τα γραφεία, το παντζούρι αυτό δεν είχε ανοίξει. Ως εδώ βέβαια μπορείτε να σκεφτείτε ότι όλα είναι τυχαία. Διαβάστε όμως παρακάτω και θα καταλάβετε.
 
Θα συνεχίσω με ένα ρητό. Αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη! Εγώ θα προσέθετα ότι περισσότερο αγαπάει το δίκαιο! Την ίδια μέρα έστειλα έναν υπάλληλο μου να πάει σε έναν κλειδαρά και να βγάλει ένα αντίγραφο κλειδί για το σπίτι που διαμένω. Και μάλιστα επειδή έτυχε εκείνη τη στιγμή να είμαστε σε καφετέρια δίπλα από ένα χρωματοπωλείο, το οποίο βγάζει και κλειδιά, του πρότεινα να πάει δίπλα σε αυτό. Εκείνος μου απάντησε «καλύτερα να πάω στον δικό μας γιατί έχει πιο σύγχρονο μηχάνημα και θα βγει πιο σωστό (το κλειδί ήταν από πόρτα ασφαλείας). Τον ρώτησα τότε με απορία «τι εννοείς δικό μας;» Και μου απάντησε «Αυτόν που χρησιμοποιούσε ο Όμιλος Καρούζου στον οποίον εργαζόμουν πριν από εσάς». Και έτσι έγινε. Όταν γύρισε και μου έφερε το κλειδί, μου δήλωσε το εξής περίεργο και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. «Την ώρα που μπήκα στο μαγαζί (περίπου δώδεκα το μεσημέρι) άκουσα τον κλειδαρά να μιλάει με κάποιον στο κινητό και να του λέει «ναι, μην ανησυχείς θα σου δώσω εγώ ένα κλειδί από κάθε πόρτα». Και μετά από λίγο λέει «Ποιο άλλο, στο αεροδρόμιο; και συνεχίζει «Α στην Ποσειδώνος; Αυτό θα το ξεσφραγίσουμε αύριο.» και σε λίγο προσθέτει «Ε, έτσι ήθελε ο σύνδικος! Τι να κάνω εγώ!» Για ποιο σύνδικο άραγε να λέει; Και  ποια Ποσειδώνος άραγε να εννοεί; (Ποσειδώνος 2 είναι το σπίτι του Καρούζου, που θα το αποσφράγιζαν την άλλη μέρα). Δεν πιστεύω βέβαια ότι ο κλειδαράς ήξερε ότι παρανομεί, γιατί αλλιώς δεν θα το έκανε. Πιστεύω ότι είναι αθώος απλά κάποιος εκμεταλλεύτηκε την φιλία τους και χωρίς να του εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει τον παραπλάνησε. Λέγοντας του ενδεχομένως: «Επειδή το βουλοκέρι είναι λίγο ξεκολλημένο στον τρίτο όροφο, για να μην θεωρήσει ο Ειρηνοδίκης ότι το έχω παραβιάσει, ανέβα λίγο γρηγορότερα, ξεκόλλησε το και ξεκίνα να ανοίγεις την πόρτα». Και έτσι εκείνος να το πίστεψε και να το έκανε. Όσον αφορά τα κλειδιά, μπορεί κάποιος να του είπε ότι «Επειδή ο σύνδικός θα μου δώσει μόνο ένα κλειδί μπορείς και εσύ να μου κρατήσεις άλλο ένα για να έχω δύο; Και εκείνος δέχτηκε γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν θεώρησε ότι κάνει κάτι παράνομο, απλά εξυπηρετούσε μια παλιά και καλή του πελάτισσα. Ενώ εάν του έλεγε ότι ο σύνδικος δεν θα της έδινε κλειδί, τότε ο ίδιος θα καταλάβαινε ότι εάν έδινε ο ίδιος θα έκανε κάτι παράνομο και έτσι δεν θα το έκανε.
 
Εγώ βέβαια εκείνη τη στιγμή που μου είπε αυτά ο υπάλληλος μου, δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Και από την άλλη δεν ήθελα να ανακατέψω έναν τόσο καλό επαγγελματία και να δώσω το δικαίωμα σε κάποιους να τον χρησιμοποιήσουν σαν μάρτυρα. Και γι αυτό αποφάσισα να μην ασχοληθώ με αυτό το θέμα. Όμως παρακάτω θα καταλάβετε γιατί τελικά το έκανα. Το ίδιο βράδυ κάλεσα πολλούς συνεργάτες μου προκειμένου να συζητήσουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτούς τους κυρίους που θέλουν την καταστροφή του Ομίλου και επίσης πώς θα συλλέξω περισσότερες αποδείξεις για αυτά που ανέφερα στην πρώτη μου καταγγελία. Σκέφτηκα λοιπόν ότι αυτοί που ήθελαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία, αφού θα ήταν η πρώτη μέρα που το λογιστήριο του ομίλου θα ήταν αποσφραγισμένο και χωρίς συναγερμό, θα τρέξουν αυθημερόν να αρπάξουν τα στοιχεία που θα τους καταδίκαζαν και να τα εξαφανίσουν. Συνεννοήθηκα λοιπόν με τους συνεργάτες μου ότι θα κάνουμε ολονύχτιες βάρδιες, ώστε όποιος έλθει να τον «πιάσουμε στη φάκα». Η άνω συζήτηση τελείωσε κατά τις 20.00 και επειδή ήταν ακόμη σχετικά νωρίς, ενημέρωσα ένα συνεργάτη μου, ο οποίος διαμένει στην ίδια πολυκατοικία με έναν όροφο διαφορά από το λογιστήριο, να έχει το νου του, αν δει κάποια ύποπτη κίνηση να μας ενημερώσει αμέσως. Πράγματι μεταξύ 20.10 – 20.30 ο άνω συνεργάτης μας μάς ειδοποίησε ότι κάποιος είναι μέσα στο λογιστήριο! Αμέσως με κυρίευσε αίσθημα ικανοποίησης γιατί «ο ποντικός έπεσε στη φάκα» και οργή για τη στάση του Σ.Δ.Ο.Ε, που χάθηκε τόσος πολύτιμος χρόνος να διαφυλαχθούν τα στοιχεία που υπήρχαν μέσα.
 
Τρέξαμε εκεί και η έκπληξή μας δεν περιγράφεται: άλλον «ποντικό» περιμέναμε να πιάσουμε και άλλον πιάσαμε! Την ώρα εκείνη λοιπόν έβγαινε από το λογιστήριο ένας άγνωστος σε εμάς. Εκείνη τη στιγμή με ενημερώνει ο συνεργάτης μου ότι αυτόν είδε μέσα στο λογιστήριο και εγώ τον ρώτησα: «ποιος είσαι εσύ; Τι κάνεις εδώ;» και μου απαντάει: «είμαι ο σύνδικος». Και εγώ του είπα: «Α, εσύ είσαι ο περιβόητος σύνδικος. Και τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα;» Και αυτός μου απαντά: «Ήλθα να δω αν η πόρτα του λογιστηρίου είναι κλειστή»! Και με απορία τον ρωτώ «Καλά, το πρωί που ανοίξατε το γραφείο στη συνέχεια δεν κλείσατε την πόρτα;» Και μου απαντά: «Όχι, την άφησα ανοιχτή για να αποσυνδέσει ο τεχνικός το συναγερμό». Και του απαντώ: «Καλά, άφησες την πόρτα όλη μέρα ανοιχτή και στις 8.00 η ώρα τη νύχτα θυμήθηκες να έρθεις να την κλειδώσεις;». Και μου απαντά με θράσος « ένα λάθος έκανα…!». Κάποιος από εμάς του έκανε μια εύστοχη ερώτηση: «Όταν ήλθατε η πόρτα ήταν τραβηγμένη ή ανοιχτή;» (η πόρτα έχει πόμολο ξενοδοχείου, που σημαίνει ότι όποιος ήθελε μπορούσε να την ανοίξει γυρίζοντας απλά το πόμολο, εκτός αν είχε κλειδωθεί με το κλειδί, πράγμα που αυτός δεν είχε κάνει, όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε). Και αυτός απάντησε «κλειστή». Συνεπώς, συνεχίσαμε εμείς, «αφού ήταν τραβηγμένη και έστω ότι την ξέχασες ξεκλείδωτη γιατί δεν την κλείδωσες απλά και να φύγεις; Τι έκανες μέσα ;». Και αυτός σαστισμένος και μη ξέροντας τι να απαντήσει, μετά από λίγο είπε: «Ήθελα να δω αν δουλεύουν τα καλοριφέρ»…
 
Μπορείτε λοιπόν κ. Υπουργέ μετά τα παραπάνω, αλλά και όσα σας έχω ήδη γνωρίσει με την από 16.1.2011 εξώδικό μου, να καταλάβετε την αγανάκτησή μου και να με δικαιολογήσετε γιατί καταναλώνω τον πολύτιμο χρόνο Σας;
 
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
 
Και με τη ρητή επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μου
 
ΖΗΤΩ
 
Να πράξετε τα δέοντα ώστε να πράττουν νόμιμα οι αρμόδιες υπηρεσίες και τα όργανα της πτωχευτικής διαδικασίας ώστε να αποκατασταθεί η νομιμότητα.
 
Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει νομίμως προς αυτόν που απευθύνεται για να λάβει γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες, αντιγράφοντας το σύνολο της παρούσας στην έκθεση επιδόσεως
 
Ο εξωδίκως δηλών
 
Γεώργιος Ζωγραφάκης