Διεθνές συνέδριο στην Αθήνα για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών

Ενα πολύ σημαντικό διεθνές συνέδριο με τίτλο «Σεξουαλική Κακοποίηση Παιδιών: Τα Επόμενα Βήματα για την Ολιστική Στήριξη των Παιδιών» διοργανώνει σήμερα στην Αθήνα «Το Χαμόγελο του Παιδιού», με την υποστήριξη των Πρεσβειών του Ηνωμένου Βασιλείου και της Σουηδίας.

Στο συνέδριο θα μιλήσουν διακεκριμένοι επιστήμονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ανάμεσά τους και ο Σουηδός καθηγητής Carl Göran Svedin (Professor/research leader at Barnafrid- the Swedish National Competence Center for Child Abuse and Neglect, Linköping University, Sweden), ο οποίος μίλησε στο protothema.gr για το ευαίσθητο αυτό θέμα:

«Το Διεθνές Συνέδριο για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι ένα από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα αλλά και τη νότια Ευρώπη που έχουν γίνει ποτέ. Αποτελεί μία σημαντική συμβολή για να δοθεί έμφαση στο θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών και τις σοβαρές συνέπειες που αυτή έχει στο θύμα, τόσο βραχυπρόθεσμα, όσο και μακροπρόθεσμα. Ο ρόλος μου είναι να συνεισφέρω με την εμπειρία και την έρευνα που έχουμε κάνει στη Σουηδία και εγώ θα επικεντρωθώ στη διεπαγγελματική προσέγγιση ως την καλύτερη πρακτική για την προστασία και υποστήριξη του παιδιού θύματος».

Όπως μας εξήγησε ο καθηγητής σε παγκόσμιο επίπεδο «σεξουαλική κακοποίηση παιδιών έχει βιώσει το 10-15% του πληθυσμού, με ένα αρκετά μεγάλο εύρος, λόγω μεθοδολογίας, ηλικίας των ερωτηθέντων, ευαισθητοποίησης και πολιτισμικής ποικιλομορφίας. Στη Σουηδία, για παράδειγμα, λέμε πως έχει συμβεί σε ένα στα πέντε παιδιά μέχρι 18 ετών, με τα κορίτσια να εκτίθενται 2 με 3 φορές πιο συχνά από τα αγόρια».

Το Διαδίκτυο πόσο έχει αλλάξει τα πράγματα άραγε; Ο κ. Carl Göran Svedin μας εξηγεί: «Η διαδικτυακή σεξουαλική κακοποίηση έχει κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα, κυρίως εξαιτίας των δυσκολιών στη διερεύνηση και στην παροχή υποστήριξης στα παιδιά, δεδομένου ότι ένας δράστης μπορεί να έχει βλάψει πολλά παιδιά σε όλο τον κόσμο».

Μία ακόμα διάσταση του προβλήματος που έχει θορυβήσει τους ειδικούς είναι η κατάσταση που επικρατεί στα κέντρα προσφύγων: «Τα παιδιά πρόσφυγες είναι από τις πιο ευάλωτες ομάδες. Είναι ιδιαιτέρως ευάλωτα και από τη χώρα καταγωγής τους, και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και μετά την άφιξή τους σε μια νέα χώρα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα ασυνόδευτα παιδιά και τα παιδιά που ζουν σε στρατόπεδα προσφύγων. Δεν υπάρχει εύκολη λύση, αλλά πιστεύω ότι η χώρα υποδοχής πρέπει να αυξήσει την παρουσία ειδικών, για παράδειγμα να υπάρχει επί τόπου εκπαιδευμένο προσωπικό με γνώσεις πάνω στα παιδιά, προκειμένου να μπορεί να εντοπίσει εκείνα που είναι ευάλωτα και τις αντιδράσεις τους στο τραύμα».

«Υπάρχουν πάντα δύσκολες καταστάσεις με ιδιαίτερα ευάλωτα παιδιά, όπως είναι τα ασυνόδευτα παιδιά και τα παιδιά στα προσφυγικά κέντρα, αλλά γενικά η ευαισθητοποίηση, η οργάνωση και η θεραπεία σήμερα είναι πολύ καλύτερα από ό, τι για παράδειγμα πριν από 20 χρόνια. Η συνεχιζόμενη ανάπτυξη του Barnahus σε ολόκληρη την Ευρώπη αποτελεί ένα πολλά υποσχόμενο σημάδι. Πολλά έχουν γίνει καλύτερα, και σιγά-σιγά κινούνται ακόμα πιο μπροστά» λέει ο καθηγητής. Αν, δε, αναρωτηθείτε τι είναι το Barnahus, πρόκειται για ένα μοντέλο που υιοθετείται σχετικά με τα παιδιά θύματα. Η λέξη σημαίνει «σπίτι για παιδιά» στα ισλανδικά και αναγνωρίζεται ως ένα φιλικό προς το παιδί, πολυθεματικό και διϋπηρεσιακό μοντέλο, που ανταποκρίνεται σε παιδιά θύματα και μάρτυρες βίας. Ο σκοπός του Barnahus είναι να προσφέρει σε κάθε παιδί μια συντονισμένη και αποτελεσματική διαχείριση και να αποτρέψει την επανατραυματοποίηση του κατά τη διάρκεια της έρευνας και των δικαστικών διαδικασιών.

 
Πώς μπορούμε όμως να βοηθήσουμε; «Χρειάζεται ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση μαζί με σωστή ηγεσία και πολιτικές αποφάσεις σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού και την Παγκόσμια Σύμπραξη για την Παύση της Βίας κατά των Παιδιών (WHO και UNICEF). Η Σουηδία είναι σε αυτά πρωτοπόρος χώρα, όλα κάτω από την ομπρέλα της Ατζέντας 2030 στόχος 16.2. Νομίζω ότι πρέπει να βάλουμε πάνω απ' όλα τις ανάγκες των παιδιών. Αυτό προφανώς σημαίνει ότι τα παιδιά πρέπει πρώτα απ 'όλα να προστατευθούν, αλλά είναι επίσης σημαντικό για τα παιδιά να τους προσφέρουμε μια αλλαγή προς το καλύτερο με ένα διευρυμένο σύστημα υποστήριξης και θεραπείας, σύμφωνα με το άρθρο 39 της Εθνικής Επιτροπής των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου των Ηνωμένων Εθνών. Για να το επιτύχουμε αυτό, εμείς που εδώ και πολλά χρόνια εργαζόμαστε σε αυτό το ζήτημα πρέπει να δείξουμε δέσμευση, επιμονή και συνεχώς να προσλαμβάνουμε νεότερους ενθουσιώδεις και έμπειρους υπαλλήλους και υποστηρικτές των παιδιών».