Τι συμβολίζει η ανατίναξη του Μάριοτ στο Πακιστάν

Μέχρι στιγμής 53 νεκροί και 266 τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός από την ανατίναξη του ξενοδοχείου Μάριοτ στο Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν, ενώ τα σωστικά συνεργεία συνεχίζουν το μακάβριο έργο της ανεύρεσης και άλλων θυμάτων.

Στο Ισλαμαμπάντ όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στο Μάριοτ που είχε κτιστεί την δεκαετία ’70 και δεν είχε καμιά αρχιτεκτονική αισθητική.

Η τοποθεσία όμως είναι τα πάντα και το Μάριοτ απείχε μόλις λίγα λεπτά από το κοινοβούλιο, την κατοικία του πρωθυπουργού, τα κυβερνητικά κτίρια και την έδρα της πανίσχυρης πακιστανικής μυστικής υπηρεσίας ISI.

Στο εσωτερικό του αναζητούσε κανείς τα 5 αστέρια της ξενοδοχειακής πολυτέλειας και έξω από τις γυάλινες πόρτες του στους δρόμους, τα 170 εκατομμύρια των Πακιστανών για τους οποίους το Μάριοτ συμβόλιζε όλα τα δεινά της χώρας και τη διαφθορά του καθεστώτος.

Αυτό που έκανε το Μάριοτ σημαντικό για τους λίγους που συναθροίζονταν μέρα-νύχτα στις αίθουσες, στα μπαρ και στα εστιατόριά του ήταν οι πληροφορίες που μπορούσαν να αντλήσουν.

Οι πληροφορίες είναι δύναμη και στο Πακιστάν η δύναμη είναι αγώνας ζωής και θανάτου.

Για τους διπλωμάτες και τους πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών το Μάριοτ ήταν «το μέρος», όπως το “Rick’s Café” στο φιλμ “Casablanca”, ένα ουδέτερο έδαφος για πολιτικούς, «επιχειρηματίες», πολέμαρχους, εμπόρους όπλων και διακινητές πυρηνικής τεχνολογίας.

Σε μια καθημερινή μέρα μπορούσε κανείς να συναντήσει τον Περβέζ Μουσάραφ ή τον διάσημο παίκτη του κρίκετ Ιμράν Χαν που έγινε πολιτικός, δυτικούς δημοσιογράφους στο πήγαινε-έλα του Αφγανιστάν και αυτούς που έμεναν εκεί.

Το αλκοόλ έρρεε άφθονο στο Μάριοτ του ισλαμικού Πακιστάν και σερβιριζόταν ελεύθερα στα δωμάτια και στους κοινόχρηστους χώρους που δεν είχαν παράθυρα στο δρόμο, ενώ το απολάμβαναν ακόμη και οι πρώην αξιωματικοί του πακιστανικού στρατού, που έγιναν πλέον πράκτορες για τους πολέμους στο Αφγανιστάν και στο υπό Ινδική κατοχή Κασμίρ.

Στο πίσω μέρος οι μεγάλες σάλες για τους γάμους, τις γιορτές και τις δεξιώσεις των πλούσιων οικογενειών και τη μουσική που έπαιζε ως τα ξημερώματα.
Το προσωπικό του Μάριοτ αποτελούνταν από προνομιούχους που διέθεταν ισχυρό μέσον, καθώς ο μισθός τους συμπληρώνονταν κατά πολύ από γεναιόδωρα φιλοδωρήματα για χάρη των οποίων δεν γινόταν ο έλεγχος ασφαλείας στους ανιχνευτές μεταλλικών αντικειμένων.

Το Μάριοτ υπήρξε το παγκόσμιο αρχηγείο των ΜΜΕ αμέσως μετά την 11 Σεπτεμβρίου και ιδιαίτερα την εποχή που οι Αμερικανοί προετοίμαζαν την εισβολή στο Αφγανιστάν.
Εκατοντάδες δημοσιογράφων και τηλεοπτικά συνεργεία από παντού έδιναν μάχες για λίγο χώρο στην ταράτσα του ξενοδοχείου όπου είχαν στηθεί στούντιο από κόντρα-πλακέ και μοιράζονταν τα δωμάτια ανά τρεις.

Μετά την πτώση της Καμπούλ το τσίρκο των τηλεοπτικών σταθμών και τα λεφούσια των ρεπόρτερς εξαφανίστηκαν και είχε κανείς την πολυτέλεια να ζητά δωμάτιο στο πίσω μέρος και όχι ψηλά, ώστε να μπορεί να διαφύγει σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης.

Γιατί το Μάριοτ ήταν πάντα ένας ποθητός στόχος και η τραγική του κατάληξη ήταν προδιαγεγραμμένη από καιρό.

Το 2004 μια έκρηξη στο φουαγέ τραυμάτισε αρκετούς ανθρώπους και πριν από ένα χρόνο ένας φρουρός ασφαλείας σκοτώθηκε στην είσοδο σε ανταλλαγή πυροβολισμών με βομβιστή-αυτοκτονίας.

Το πιο σημαντικό πολιτικό θύμα από την ανατίναξη του Μάριοτ με 600 κιλά εκρηκτικών ήταν ο πρέσβης της Τσεχίας Ίβο Ζντάρεκ, που τοποθετήθηκε στο Ισλαμαμπάντ προερχόμενος από το Ανόϊ μόλις τον Αύγουστο.

Σήμερα έγινε γνωστό ότι ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος του Πακιστάν Ασίφ Αλί Ζαρνταρί πρόκειτο να δειπνήσει στο Μάριοτ με τον πρωθυπουργό της χώρας Γκιλανί τη μοιραία βραδιά.

Κανείς δεν γνωρίζει τι έκανε τους δύο πολιτικούς να αλλάξουν το σχέδιο την τελευταία στιγμή και να αποφασίσουν να συναντηθούν στο σπίτι του Γιουσάφ Ραζά Γκιλανί.
Μπορεί να πρόκειται για μια απλή σύμπτωση ή ίσως η πανίσχυρη ISI να είναι ακόμη περισσότερο «ικανή» απ’ ότι θεωρείται.