Αυτή η μανία με τα κιλά της εγκυμοσύνης

Όταν ήμουν μικρή, ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα στον κόσμο ήταν να χαζεύω άλμπουμ με φωτογραφίες της μαμάς μου. Καθώς λοιπόν ξεφύλλιζα σελίδες με στιγμιότυπα από διακοπές, ταξίδια και θεατρικές παραστάσεις (τα perks του να έχεις μαμά λαμπερή ηθοποιό), στεκόμουν πάντα σε δύο φωτογραφίες από το Φεβρουάριο του 1984, τοποθετημένες η μία δίπλα στην άλλη. Στη μία, η μαμά μου πόζαρε με την πλάτη στο φωτογραφικό φακό, ψηλή, αδύνατη και αγέρωχη όπως πάντα. Στην άλλη, είχε γυρίσει προφίλ — και αποκάλυπτε την πελώρια, ετοιμόγεννη κοιλιά της με μένα μέσα.

“Ήμουν στον 8ο μήνα εγκυμοσύνης εδώ. Ήσουν πελώριο μωρό, αλλά όταν με έβλεπες από πίσω δε φαινόμουν καθόλου έγκυος,” μου έλεγε πάντα γεμάτη περηφάνεια. Και μπορεί οι απόψεις της μαμάς μου για το πώς πρέπει να δείχνει ένα γυναικείο ανθρώπινο σώμα να σηκώνουν γενικά πολλή ψυχανάλυση (την οποία έχω κάνει εγώ και για τις δυο μας), στο θέμα της εγκυμοσύνης όμως σίγουρα δεν ήταν η μόνη.